De bus was duidelijk niet alleen bedoeld voor toeristen, een busshauffeur en een propper die kaartjes verkoopt, zorgt dat mensen op de juiste plek uitstappen en zelfs als een soort pakketbezorger pakketten langs de weg neerlegde op vrij random plekken. Onze kaartjes gingen tot de westingang van het park, ons hotel zat 1km zuidelijker, dit konden we oplossen door 1.5 euro extra te betalen aan de propper. Aangekomen in het juiste dorpje dat alleen bestaat uit copy paste gebouwen zonder enkele sfeer lieten we een foto van het hotel zien aan een local, die wees lons gelukkig in de juiste richting.

Het was het minst warme onthaal tot nu toe, misschien ook omdat we vrij vroeg waren en onze hotelvrouw niet heel vloeiend Engels sprak. De kamer was groot en de matrassen hard als beton (schijnbaar is het hier normaal om keiharde matrassen te hebben). Een korte wandeling door het dorpje bevestigde onze eerste indruk van het dorpje (zielloos).

De volgende ochtend kregen we om 7:30 ontbijt en om 8 uur werden we in de stromende regen afgezet bij de start van het looppad. Er waren geen andere toeristen (wie is er dan ook zo gek om in de regen niet de kabelbaan te nemen) maar wel een local op een brommer die aanbood om ons een deel omhoog te brengen voor 4.5 euro. Hij zette ons af bij het begin van het nationaal park, er was een ticket office maar niemand om die te bemannen dus we liepen gewoon door. De regen was nu niet meer dan een lichte miezer en dat ging al snel over in alleen mist. Uiteindelijk toch nog kaartjes moeten kopen bij een 2e ticketcheck.

Het pad was steil met veel traptreden, bovenop was er helaas alleen mist en zagen we niet veel. Yv was de moed al een beetje aan het verliezen toen uit het niets uit de wolken kwamen, wow wat een uitzicht, meteen was het al alle moeite waard en we zijn de hele verdere middag beloond door geweldige uitzichten. We kwamen nog de 2 Zweden tegen en ook zij hadden omhoog gelopen, ongeveer de enige westerlingen op de berg en zeer waarschijnlijk de enigen die niet de lift haden genomen. Ze waren blij ons te zien zodat wij een normale foto van hun samen konden maken. Als je je camera aan een Chinees geeft willen ze dat je allemaal poses aanneemt (zie onze foto).

We besloten om ook naar benden te lopen om te zien wat we in de ochtend hadden gemist vanwege de mist. Beneden, bij de ingang van het park stond alleen een brommer maar geen persoon. De persoon was misschien in de naastgelegen tempel, omdat onze benen toch wel op waren (we hadden al 8-9 uur gelopen) besloten we om de tempel te bekijken en zo misschien de aandacht trokken van de persoon die bij de brommer hoorde. Dat plan ging precies als verwacht, zodra hij ons zag bleef hij een beetje in de buurt en toen ik met mijn handen gasgeven op een brommer nadeed moest hij lachen en we konden weer voor 4.5 euro naar benden.

Daar werden we opgehaald door de gastvrouw van ons hotel.

De volgende ochtend met lokale bus naar Yushan busstation en dan nog een lokale bus naar Yushan South treinstation. Nu zitten we heerlijk met 300km/h in de trein te genieten van het Chinese landschap.

Geschreven door Yvjur