Na een prachtig stuk trein met uitzicht op de kust en de oceaan kwamen we aan in Tanabe, een klein dorpje aan de kust. We liepen 700 meter naar ons onderkomen. Het bleek een klein cafe te zijn dat zich specialiseerde in cake. We kregen een prachtige Japanse kamer toegewezen door onze gastvrouw die ons ook direct op de kaart liet zien waar we konden eten en snacks konden kopen voor de wandeltocht van de volgende dag. Zo kwamen we terrecht in een super klein, ietwat luguber uitziende tepanyaki tent voor het avond eten, dat gerund werd door een oud vrouwtje en waarschijnlijk haar zoon. Hier zagen we kok bezig met het bakken van een okonomiyaki (dikke hartige pannekoek met van alles erin) en gebaarden we dat we er ook zo een wilde. Vooral Jur genoot er erg van, ook al zat er vis en zeewier in. (Jur had trek)

Kumano kodo is een 2050 jaar oude pilgrimstocht, waarvan wij er vier dagen hebben gelopen. Het landschap is prachtig! De bergen (tot 1000m hoog) zijn dik bebosd tot de toppen dus alles is groen. Wel veel verschillende groen tinten omdat er veel verschillende bomen zijn. Het pad is goed aangegeven, maar het kwam totaal niet toeristisch over, ook omdat de paar mini dorpjes waar je langs loopt bijna niks verkopen (ook geen eten). De eerste 2 dagen kwamen we nog redelijk wat mensen (vooral Australiers) tegen, maar de laatste 2 dagen hijna niemand. Per dag ongeveer 20km en 1200hm lopen.

Een belangrijke ervaring van de kumano kodo zijn ook de overnachtingen inclusief avondmaal en ontbijt. De eerste nacht sliepen we in een Minshuku (homestay) bij een zeer vriendelijke gastheer en vrouw. Ze verhuurden in totaal twee kamers dus heerlijk persoonlijk en kleinschalig. Het avondeten was geweldig en bestond uit allemaal kleine hapjes (kaiseki). En ze bleven maar nieuwe gerechtjes brengen (in totaal 15!) De nacht heerlijk geslapen en in de ochtend een heerlijk westers ontbijt met vers gebakken brood.
De 2e nacht sliepen we in een hotel wat 26 kamers had, compleet andere ervaring. Het grootste pluspunt waren de onsen (hete thermaalbaden) waardoor onze beenspieren een beetje tot rust konden komen. Onsen zijn over het algemeen gescheiden voor man en vrouw. Gelukkig hadden ze ook twee prive-onsen waar we samen in konden. Het avondmaal was zeer uitgebreid maar viel wat tegen ten opzichte van de eerste avond. Yv heeft wel veel vis op want die kreeg een dubbele porsie (ook die van Jur), Jur vroeg om extra rijst nadat hij had bevestigd dat vis op een stok niet zijn ding was. Ontbijt was traditioneel Japans met vis, rijstepap en tofu.
De laatste avond zaten we in een homestay ongeveer 7km van het pad af, ongeveer 15 minuten met de lokale bus. Omdat de gastvrouw liever niet haar badkamer deelde verwees ze ons naar de lokale publieke onsen. De mannelijke kant van de onsen had prachtig uitzicht over de vallei, de vrouwelijke kant mocht naar een hoog hek staren. Toch was het heerlijk om in de buitenonsen te relaxen en vooraf en achteraf te douchen. Om onsen schoon te houden is het zeer belangrijk dat iedereen zich vooraf goed wast en dat zie je Japanners dus ook grondig doen. Het avondmaal bestond uit een bentobox gevuld met allerlei lekkere hapjes. Rond 20:00 lagen we te slapen, we waren vrij moe van de wandeling. In de ochtend toast met yoghurt en fruit, daarna de bus weer in om aan de wandeling te beginnen. Volgens onze gastvrouw was dit het mooiste maar ook lastigste stuk van de Kumano Kodo, mooi was het zeker, lastig viel gelukkig wel mee ook al voelden we wel dat onze benen de laatste dagen wel wat gedaam hadden. In de ochtend hing er nog mist rond de bergtoppem wat een geweldig misterieus gevoel gaf tijdens de wandeling en het samenspel tussen bos, mist en zonnestralen was geweldig.

De wandeltocht eindigde bij de bekende Nachi waterval met bijbehorende pagoda. Zeker de moeite waard alleem jammer van de bustoeristen. We namen de bus naar Kii Katsuura, een vissersdorp !et een toeristisch verleden wat nu meer als vergane glorie aanvoelde. We maakten gebruik van de gratis publieke voeten onsen en genoten van een ijsje in de zon. Om 17:11 vertrokken we in een dieseltrein richting Nagoya om onze 2e tas op te halen die we daar eerder hadden achter gelaten en het uitzicht vanuit de trein was geweldig, ondergaande zon en uitzicht op zowel de bergen als de zee.

Geschreven door Yvjur