In de ochtend werden we door onze host afgezet bij het busstation van Tankou. We dachten de vorige dag veel Chinezen te hebben gezien maar wat we op het busstation zagen is bijna niet te beschrijven. Meer dan 1000 dringende Chinezen, veel in groepen van ongeveer 20-30 met gelijk gekleurde hoedjes die allemaal zo snel mogelijk een bus in willen om naar de berg te gaan. Wij hadden gelukkig al buskaartjes gekocht en na wat dringen was er voor ons gelukkig een aparte rij/ingang. We kunnen ons niet voorstellen hoe druk het die dag op de berg moet zijn geweest.

De bus bracht ons naar het station waar we in 20 minuten 70 km aflegden met de hogesnelheidstrein. Ons oorspronkelijke idee was om in een hotel in Wuyuan te slapen maar we besloten om dat plan te wijzigen en te gaan slapen in 1 van de "authentieke" dorpjes rond Wuyuan. Toen we uit het station liepen werden we overvallen door ongeveer 30 taxichauffeurs, we hadden gelezen dat er ook een bus richting de stad zou moeten gaan en dat was onze 1e keuze. Voor 14 ct per persoon met de lokale bus, op een gegeven moment stapte iedereen uit en we wisten dat we moesten overstappen op lijn 3. We stonden waarschijnlijk bij de juiste bushalte maar als westerling trek je zoveel aandacht, dat het onmogelijk is om langer dan 1-2 minuten te wachten op de bus. Uiteindelijk ingegeven met een persoon die ons voor 3 euro naar Likeng heeft gebracht in zijn auto.

We kwamen aan bij Likeng, omdat er een entree gevraagd werd namen wij aan dat het hotel uit de Lonely Planet ergens net buiten het dorpje moest zijn. Na een zoektocht en pogingen om het aan lokale mensen te vragen toch maar besloten om met volle bepakking Likeng in te gaan. Dat bleek de juiste keuze en we werden tegemoet gelopen door de host vans hotel dat al gehoord had dat er 2 westerlingen naar haar hotel vroegen bij de ingang.

Na een vriendelijk onthaal het dorpje rondgelopen. Mooie oude stijl gebouwen en een paar geslachte kippen midden op het pad gaven ons een semi authentiek gevoel (De vele toeristenshops zorgden voor het semi gevoel). In de avond een biertje gedaan met de 2 enige andere westerlingen in het dorpje en daarna nog een wandeling door een lampion verlicht dorpje.

De volgende ochtend konden we rustig aan doen want we hoefden pas rond 13:00 op het busstation van Wuyuan te zijn. Ons doel was wederom om de lokale bus 3 te vinden. We stonden met een Chineze vrouw te wachten en die regelde dat wij wederom voor 3 euro naar Wuyuan konden gaan en dat zij hoogstwaarschijnlijk gratis meereed.

Aangekomen op het busstation hadden we de optie om binnen 15 minuten op te stappen of 1.5 uur later, omdat ik wel honger had en vooral ook nog wat geld wou pinnen voor de latere optie gekozen. Yv zei nog: "we kunnen toch wel binnen een kwartier geld halen?"

We vroegen via onze vertaalapp waar er een pinautomaat was. Aan de overkant van het busstatiom. Daar aangekomen pakt de automaat onze kaarten niet, niet geschikt voor Mastercard of Visa..... Via maps opgezocht waar volgende bank was, en gaan lopen. De volgende 3 banken accepteerden onze kaarten niet. Toen op internet naar chineze baksites gezocht tot ik een kaart zag met Mastercard logo. De China Construction Bank leek het te ondersteunen, wel nog even 1.7 km lopen. Gelukkig lukte het ons daar om geld te halen en we konden ook nog net wat eten. Ondertussn waren we weer 4km van busstation en ons plan was om een taxi te nemen, tot we een bushalte zagen. Aan de wachtende locals de naam van het busstation laten zien en we stonden goed. Toch nog met lokale bus naar busstation.

Geschreven door Yvjur