Vorig jaar ging ik vlak na mn 25e verjaardag beginnen aan een jaar dat het beste van mn leven is geweest. Nu ben ik bijna (morgen dus) 26 jaar en ben ik bijna twee weken thuis van de reis die mijn leven heeft veranderd. Ik kan niet eens beginnen te beschrijven hoe het afgelopen jaar voor me is geweest. Ik heb de allermooiste plekken ooit gezien, de liefste mensen ontmoet, de onderwaterwereld kunnen ontdekken, twee nieuwe continenten aan mijn lijst kunnen toevoegen, vrienden voor het leven gemaakt en iedere dag was altijd anders. Maar aan alles komt een eind. Dus, daar zat ik dan, op het vliegveld, klaar voor een heleboel lange vluchten, die me bij eindbestemming "thuis" brachten. En dit na:

349 dagen
94 hostels
18 gehuurde scooters
1 gehuurde auto
5 nachtbussen van langer dan 16 uur
Ontelbaar meer bussen met wat schappelijkere reistijd
11 vluchten
78 boeken (ik lees snel)
23 tubes zonnebrand (ik verbrand ook snel)
2 paar gestolen schoenen
1 paar gestolen sandalen
11 paar slippers (geen grappen; gestolen, kapot of kwijt geraakt op een strand somewhere)
Een heleboel nieuwe vrienden
2 nieuwe littekens (plus een heleboel kleine)
Ontelbare muggenbulten
2 ziekenhuisbezoeken
17 flessen conditioner (ja echt)
1 haarkleurtransformatie
1 traumatische en 1 normale kapper ervaring (daarna lekker zelf geknipt)
25673 biertjes (grapje)(heus niet zó veel)(maar wel veel).

Man. Is het echt al voorbij? Is dit jaar echt al om? De tijd is zo gigantisch snel voorbij gegaan, ik kan er met mn hoofd niet bij. Ik heb zo intens genoten van (bijna) ieder moment het afgelopen jaar! En het voelt ook zo gek om weer thuis te zijn. Het voelt eigenlijk een beetje alsof het afgelopen jaar amper heeft plaatsgevonden. Alsof de tijd hier zo'n beetje heeft stil gestaan. Maar ik hoef maar naar al mn foto's te kijken en ik weet weer dat alles wél heeft plaatsgevonden, en dat ik zojuist het leukste jaar van mn leven achter de rug heb. Én ik heb wel weer heel veel zin om mijn leven hier op te bouwen met al mn loved ones om me heen. En dat ga ik eerst maar doen door morgen goed mn 26e verjaardag te vieren, en dit keer niet als afscheidsfeest, maar als "welkom-terug-in-het-normale-leven-zullen-we-snel-weer-een-keer-uitgaan-of-een-koffietje-samen-drinken"-feest! Want dat kan weer. Gewoon even een koffie doen of even bankhangen of even knuffelen met de mensen die ik al jaren ken en die mij met al mn rariteiten volledig en compleet accepteren. En daar word ik ook heel gelukkig van.
De wereld is een grote bol en ik ben nog lang niet klaar met het ontdekken ervan. Maar voor nu zeg ik weer even hoi Nederland, je bent weer even met me opgescheept! Joe, liefde!

Geschreven door Traveling.dutchie