Oef. Daar ging ik dan. Na 7 maanden te hebben vertoefd in het heerlijke Azië werd het tijd voor nieuwe oorden. En wel in de vorm van Mexico! Ik was niet eens zo zeer van plan om naar Mexico te gaan, maar ik heb het wel gedaan omdat het by far de goedkoopste vlucht was vanaf Azië. Dus daar ging ik dan, van Kuala Lumpur naar China, van China naar Vancouver (Canada) en van Vancouver naar Mexico City. Ik zou mezelf uiteraard niet zijn als ik geen sukkel was, dus aangekomen op Kuala Lumpur kwam ik er achter dat ik een ETA aan moest vragen voor Canada. Ik dacht dat ik in Canada in het vliegtuig moest blijven zitten, omdat het enkel een stop was om het vliegtuig opnieuw te voorzien van brandstof, maar blijkbaar moest ik er wel uit voor een half uur, en daar moest ik dus wél een ETA voor aanvragen. De vrouw achter de balie hielp me heel snel, dus dat was binnen no time aangevraagd. Ik vond het wel een beetje vreemd dat het een ETA voor de US was, maar de vrouw achter de balie verzekerde me dat het echt deze moest zijn en dat ik me geen zorgen moest maken. Okidoki. Daar gingen we dan onderweg naar China! Daar aangekomen had ik nog maar een klein uurtje voor de overstap, dus ik hoopte dat alles smooth en soepel zou verlopen. Not dus. Bleek toch de verkeerde ETA te zijn, en ik mocht niet inchecken totdat ik de juiste ETA in handen had. Geen probleem, het is zo aangevraagd, maar ik had geen internet. En de wifi van het vliegveld lag plat. Wel, shit. Na een kwartier te hebben verspild met het zoeken naar internet werd ik toch wel een beetje (ahum, een beetje boel) gestresst en het meisje achter de balie kreeg medelijden met me (helemaal niet omdat ik bijna met tranen in mn ogen stond, ahum) dus mocht ik de computer in een van hun kantoortjes gebruiken. Hallelujah zat daar een super behulpzame vrouw die zo de juiste website voor me opzocht en me hielp de ETA aan te vragen. Toen dat eenmaal gedaan was (20 min voor vertrek) moest ik nog zo'n 10 slopende minuten wachten tot de ETA werd goedgekeurd en verzonden naar mijn e-mail. Serieus nét op tijd kwam hij dan eindelijk binnen, waarna ik binnen no time werd ingecheckt, waarna ik (vergezeld door de veel te aardige vrouw) halsoverkop naar de gate ben gerend om als laatste door de security heen te gaan. 10 minuten later zaten we in de lucht. Holy moly, wat een stress! Gelukkig kon ik nu 11 uur (!) onderuit gezakt in het vliegtuig chillen en films kijken. De stoel naast mij was niet bezet, dus dat was zeer fijn. Aangekomen in Canada moesten we voor een half uur het vliegtuig uit (heerlijk om even de benen te strekken) waarna we verder vlogen naar Mexico City. In Vancouver bleef zo'n driekwart van de passagiers achter, dus ik had heerlijk drie stoelen voor mezelf. Eindelijk lekker liggen en een beetje slapen! Wat een luxe.

Aangekomen bleek mn backpack uiteraard niet aanwezig te zijn (dat uurtje overstap was bij lange na niet voldoende) dus ik kon zonder mn backpack richting het hostel. Drie dagen zonder backpack, want deze vlucht wordt maar twee keer per week gedaan. Lekker 3 dagen in dezelfde outfit! Oh well, there are shittier things in the world. Die eerste dag ben ik gelijk met de metro richting el centro historico gegaan om mee te doen aan een free walking tour. De meeste grote steden hebben wel free walking tours, wat een super leuke manier is om meer over de stad te weten te komen! Vooral omdat ze je de fijne ins and outs vertellen over de stad; waar je de beste taco's kan vinden bijvoorbeeld. Ultra belangrijk. Ik ben nog maar een week in Mexico, maar ik heb al zo'n triljoen taco's gegeten. Veel. Te. Lekker. De volgende dag heb ik me vermaakt in het museum de antropoligica. Super mooi museum en heel interessant! Het blijft leuk om de geschiedenis van een land te leren kennen om te begrijpen hoe het leven daar nu in elkaar steekt.

Na deze eerste twee dagen is er in het hostel een groep gevormd (van mensen met compleet verschillende achtergronden) met wie we verschillende dingen hebben gedaan. Zo zijn we naar La Lucha Libre gegaan, een wrestling show (allemaal nep) wat blijkbaar super populair is bij de Mexicanen. Wat een geniale vertoning! Het is een hele hoop ontzettend brede gasten die nep met elkaar aan het worstelen zijn, totdat de 1 "wint". Je word als publiek echt meegenomen in de sfeer en al gauw zit iedereen te schreeuwen en te springen op de banken. Geniaal. Een van de personages was bijvoorbeeld uit Amerika, en liep rond te paraderen met de Amerikaanse vlag met het hoofd van Trump erop. Je zult begrijpen dat de Mexicanen flink tekeer gingen tegen deze gast, en hij heeft dan ook dik verloren. Alhoewel dat in het echte leven helaas niet het geval is.
Met dezelfde groep super gezellige mensen zijn we ook twee keer uitgeweest in Mexico City, wat veel te leuk was! Ze hebben veel verstand van muziek en dansen hier, dus ik hoef niemand uit te leggen dat ik beide avonden tot de laatste minuut op de dansvloer te vinden was. Heel fijn!

Op mijn laatste dag in Mexico City gingen we vroeg uit de veren om een uber te pakken naar de piramides van de zon en de maan. Deze piramides zijn gebouwd in het jaar 200 (!) en zijn dus honderden jaren oud. Zo bijzonder! Ze werden hoogstwaarschijnlijk gebruikt voor offeringen en ceremonies. Ze zijn door restauraties en goede verzorging super goed bewaard gebleven. Het was een super interessante dag. Wel lekker warm, want het was hier zo'n 15 graden warmer dan in Mexico City zelf en er is geen greintje schaduw te vinden. Gelukkig waren anderen een stuk beter voorbereid dan ik, en kon ik een beetje zonnebrand lenen voor mn roze wangetjes! Na beide piramides de hebben beklommen zijn we naar een nabijgelegen restaurant gelopen, wat in een grot zit. Ik heb mn fair shares aan grotten wel gezien deze reis, maar dit was wel bijzonder! Een super mooie locatie voor een restaurant. De prijzen rezen de pan uit uiteraard, maar het was bijzonder. Zo hebben we een voorgerecht gegeten van taco's met guacamole en GRASSHOPPERS. We moesten en zouden het proberen. Aan mij de eer om als eerste te gaan. Gat-ver-dam-me. De voelsprieten van die beesten en de crunchyness, bluuuugh. Het is jammer dat ik geen filmpjes kan posten in mn blog, want ik zie er best grappig uit, if I may say so myself. Anyways, ik hoef niemand te vertellen dat meer dan de helft van het gerecht onaangeroerd op tafel bleef staan, but at least we tried. Gelukkig was het hoofdgerecht een stuk smakelijker! Na het hoofdgerecht kregen we ook nog eens even een privé serenade van de restaurant band. Hoe Mexicaans wil je het hebben?! Na deze interessante en superleuke maaltijd hebben we ons met zn zessen in een ienieminie autootje gepropt om terug te gaan naar de taxistandplaats, waar we gelukkig in een grotere taxi konden stappen onderweg naar huis.

Na nog een gezellig "familiediner" werd het voor mij dan echt tijd om Mexico City te verlaten. Wat is het een verandering in vergelijking met Azië! Met engels kom je niet ver, al helpen handgebaren een hele hoop. Omdat ik toch liever op een normaal level communiceer met mensen ben ik hard aan het studeren om mezelf meer verstaanbaar te maken. Spaans is een fantastisch mooie taal, dus ik hoop dat ik na een paar maandjes aan deze kant van de wereld in ieder geval mezelf kan redden in basisgesprekken. In een stad die over een week of 2 op de planning staat wil ik een intensieve cursus gaan volgen. Nu eerst genieten van een stad die iets meer ten noorden van Mexico ligt: San Miguel de Allende. Momenteel zit ik in de bus op weg naar deze stad, wat echt de chillste bus ever is. Ik kan films kijken, internetten, achteruit leunen, muziek luisteren, en nog een hele hoop meer. Als dit de manier van reizen is in centraal amerika vind ik dat he-le-maal niet erg! Anyways, genoeg weer voor vandaag. Hasta la vista baby! Liefde!

Geschreven door Traveling.dutchie