Spoiler alert: ik heb geen foto's bij dit verslag. Ik heb teleurstellend slecht gefotografeerd in de Filipijnen. Vraag me niet waarom, want de filipijnen zijn hashtag #allemachtigprachtig, maar ik heb gewoon verzaakt. Stom. Helaas pindakaas. Ik moet maar proberen zoveel mogelijk beeldend te vertellen. Gaat in dit verhaaltje denk ik niet lukken, want dit wordt een korte. Kort maar krachtig. Zoals mijn bezoek in Bohol ook was. Eigenlijk heb ik maar 1 bewonderenswaardig en te noemen waard avontuurtje mee gemaakt op dit mooie eiland; ik heb namelijk weer gedoken. Verder heb ik vooral mijn kont geparkeerd op het strand, wat ontieglijk chill is, maar daar kan ik zo weinig beeldend over vertellen. Stel je gewoon een wit zandstrand voor, met helderblauwe turquoise zee, met rijen aan palmbomen, een geel met zwarte sarong, en een gebruinde ik daar bovenop. Met een verse kokosnoot in mn hand. Dat is het wel zo'n beetje.

Dat duiken was een veel interessanter verhaal! Laat ik daar maar wat over vertellen. Het meisje dat in het hostel werkte (uit Australië, met het meest australische accent evah) raadde me aan dit te doen. "Aye there mate, it's beautiful I can tell ya that hey". Alrighty then. Zo gezegd zo geschiede. Ontzettend vroeg uit de veren om samen met de duikinstructeur die ze me had aangeraden op weg te gaan naar de duikschool. Daar aangekomen blijkt de duikinstructeur zelf niet meer op de boot te passen (haha, dikzak! Nee hoor, alleen omdat de tanks er niet bij pasten) dus ik werd aan een andere divemaster gekoppeld. Een russische, wel te verstaan. Op zich no problemo, maar ik was blijkbaar de enige engels sprekende persoon op de boot. Wat. Een. Fun. Die russen spraken geen letter engels dus ik heb een heerlijke dag op de boot gespendeerd en mn stembanden rust gegeven, want communiceren was er niet bij met deze mensen. Nou leken ze me ook allemaal niet zo gezellig, maar dat kunnen ook vooroordelen zijn. Zij hadden het prima naar hun zin met mij bekijken en commentaar leveren in het russisch in ieder geval. Oh well. Ik had toch niet echt een sociale bui, en de duiken waren het allemaal waard! Onder water is het sowieso een stuk makkelijker communiceren, want onder-water-duikers-taal is in ieder land hetzelfde. 3 duiken, en allemaal even prachtig! Een meeeega heftige stroming, dus 1 van de duiken was een drift dive, wat voor mij de eerste keer was. Een drift dive is het makkelijkste ever, want in principe zorg je zelf dat je naar beneden gaat (al zwemmend tegen de stroming in), op de gewenste diepte zorg je dat je buoyancy in orde is, en verder laat je je gewoon meedrijven op de stroming. Easy peasy. Een kind kan de was doen. Met twee vingers in je neus. En meer van dat soort uitspraken. Het was wel heel leuk om een keer te doen! Ik deed onwijs lang met mn lucht omdat je alleen maar een beetje hoeft te chillen, wat dus heel chill is.

Na dit prachtige avontuurtje ben ik hem gepeerd naar de volgende bestemming: Siquijor. Een hele fijne plek waar ik mn laatste dagen in de Filipijnen heerlijk heb lopen chillen! Hierover meer in de volgende blog. Joe, liefde!

Geschreven door Traveling.dutchie