Jaaa mensen ik weet het, ik heb te lang niks laten horen, maar ik had het ook allemaal veel te veel naar mn zin. Correctie: ik héb het veel te veel naar mn zin. Tussen alle leuke dingen door ga ik toch maar weer een verhaaltje voor jullie typen! Waar was ik uberhaupt gebleven.. Ohja, party eiland Koh Phi Phi. Na Koh Phi Phi (niet echt mijn eiland) ben ik, zoals verteld, naar Koh Tao vertrokken. Dat was dus echt de beste beslissing ever. I. Love. Koh. Tao. We zijn met kerstavond aangekomen in ons hostel, Taco Shack II (ja zo heet het echt, en ja ze serveren de beste quesadilla's en nachos ever), waar al een gezellig feestje aan de gang was toen we aankwamen. Het personeel was super behulpzaam tussen alle feestende mensen door en hebben na een snelle paspoortcheck en betaling ons snel onze kamer gewezen. Uitgehongerd hebben we toch maar eerst een douche genomen voor we ons in het feestgedruis stortten. Dat was een goed plan, want we waren allemaal behoorlijke stinkie stinkies na een boot, een bus, nog een boot, en een taxi, met het gebruikelijke sjouwen van je loodzware spullen van het een naar het ander, in de bijna nooit vervelende 30 graden. Ik heb écht veel te veel bij me. Je kan je er, mij kennende, vast iets bij voorstellen. Vrouwen. Zucht. Ik heb alweer met mezelf afgesproken dat ik weer wat spullen weg moet geven/gooien, want mn backpack zit ineens wel héél vol, terwijl ik toch ook dingen kwijt ben geraakt (daaag bikini, ik heb een leuke 5 weken met je meegemaakt). Don't ask. Just me being me.

Anyways, waar was ik. Kerst dus. Kerstavond in de hitte is heul apart. Ik heb dit jaar niet echt een kerstgevoel ervaren, zo zonder de gebruikelijke kou en de gebruikelijke familiebezoekjes, maar het was zeker niks om over te klagen! Het was niet heel anders dan andere dagen op de eilanden. Het voelt een beetje stom om te zeggen dat het "gewoon" een leuke avond was, omdat alles wat hier "gewoon" leuk is, al veel te leuk is. Maar het was dus een "gewone" avond in Thailand. Het skypen met beide families op beide kerstdagen was dan ook een hele leuke bonus! De eerste drie dagen hebben we eigenlijk redelijk weinig uitgevoerd, we hebben scooters gehuurd om het eiland te verkennen en de mooiste strandjes te vinden (wat zeker gelukt is, hallelujah zo mooi) en zijn de avonden lekker uit geweest. Ik voelde me de eerste dagen niet heel lekker door een enorme verkoudheid (hallo scheermesjes in mn keel en hallo neusspray, don't worry people ik ben er ondertussen weer vanaf) maar dat mocht de pret niet drukken. Nog even een stressmoment gehad op eerste kerstdag, want met de chaotische aankomst in het feest op kerstavond, heb ik blijkbaar mijn paspoort na het inchecken in mijn toilettas gedaan. I mean, wie doet dat nou? En ik was er uiteraard van overtuigd dat ik hem in mijn kleine tasje had gedaan, waarmee ik uit ben geweest die avond, en de volgende ochtend kon ik mijn paspoort niet vinden. Stresssss. Na even een rondje te hebben gelopen ben ik al mn gangen van die avond na gegaan en ineens dacht ik, oh wacht, ik heb hem ergens gestopt waarvan ik dacht dat het handig was, omdat het zo'n rare plek is dat ik dat heus niet vergeet. Dus ik snelde naar mn kamer om op rare plekken te zoeken, en in mn toilettas te kijken en ja hoor, there we go! Gevonden. Ik ben dan wel echt een domoor, maar gelukkig ben ik dan niet zo stom om mijn paspoort mee uit te nemen en hem tijdens het dansen te verliezen. Always look on the bright side life, toch?

Goed, na kerst zijn we allemaal opgesplitst, als laatsten van de groep hebben we toch echt afscheid moeten nemen. Twee meiden zijn naar Cambodja gegaan, drie anderen naar Koh Samui en ik bleef op Koh Tao om mijn duikbrevet te gaan halen. Which was the best descision evah. Duiken is zo intens leuk! Er gaat een hele nieuwe wereld voor je open. De eerste "dag", of eigenlijk avond, bestaat uit het bekijken van introductievideo's en het maken van huiswerk om de regels, handelingen, intenties en gevaren van het duiken te leren begrijpen. De tweede dag ga je oefenen in het zwembad. Dus je leert hoe je met je spullen om moet gaan, hoe je alles moet bevestigen en hoe je alles gebruikt in het water. Het is zooooo raar om onder water te kunnen ademen! Het is echt tegen alle instincten in, maar je moet het gewoon doen. Ik vind het heerlijk. We hadden een kleine groep, een engelse jongen, een amerikaanse jongen en ik. En de instructeur uiteraard, een hele gezellige schotse gast die zijn accent gelukkig een beetje had weten te temmen (in het hostel werkte namelijk een schots meisje die ik gewoon níét kon verstaan hoe ik het ook probeerde, wát een accent). Je duikt altijd minstens met zn tweeën, voor de veiligheid. Met je buddy doe je altijd een buddycheck voor je het water in gaat, om er zeker van te zijn dat al je equipment werkt. Of je je lucht wel open hebt gedraaid enzo. Best belangrijk. De buddycheck bestaat uit BWRAF, oftewel Bangkok Woman Rarely Are Female. Dat was het ezelsbruggetje die onze instucteur ons leerde om alles te onthouden, wat ook zeker heeft geholpen haha! De echte betekenis van de afkorting (ik ken alleen de engelse benaming, het is echt bizar hoe snel je de nederlandse benaming niet meer kan bedenken) is als volgt: BC (opblaasbaar vest), Weights (de gewichten die je onder water nodig hebt om op een bepaald level te blijven, je "buoyancy"), Regulators (de dingen in je mond waar je door ademt), Air (niet geheel onbelangrijk onder water zoals je je kunt voorstellen) en Final check (oftewel nog een keer alles na gaan om vervolgens een high five te geven). Al deze dingen hebben we alvast doorgenomen op de zwembad dag. Ook  hebben we de belangrijkste gebaren voor onder water doorgenomen. Onder water kun je uiteraard niet praten dus communiceren gaat altijd via handgebaren. De meesten zijn heel logisch, het enige waar ik een beetje moeite mee had was de duim omhoog. Mensen die mij goed kennen weten dat ik af en toe (ahum, altijd) met mn handen praat en de duim omhoog betekent voor mij heel overduidelijk dat alles goed met me gaat. Onder water betekent het echter dat je omhoog wil. Het gebaar voor "ok" oftewel "het gaat goed" is het ook zeer bekende "duim-en-wijsvinger-op-elkaar-in-een-rondje-en-de-rest-van-je-vingers-uitgestrekt-omhoog"-gebaar. Voor mij even wennen. Dus als de instucteur aan mij vroeg of alles goed ging gooide ik continu heel zelfverzekerd die duim in de lucht, maar dat is dus niet helemaal de bedoeling omdat je niet zomaar omhoog wil gaan tijdens een duik, tenzij je natuurlijk aan het einde van je lucht of je "end of decompression limit" (iets met nitrogen en niet te lang onder water blijven, lang verhaal) zit. Gelukkig konden we er allemaal veel om lachen en na een paar keer oefenen zette ook mijn hersens de gedachte "het gaat goed" ook in het goeie gebaar om. Helemaal top.

De dag na de zwembad-dag (vermoeiend man, lag zo'n beetje om 10 uur in bed) was het dan echt tijd om de zee in te gaan! Spannendddddd! En wat was het vet, hallelujah. Ik was snipverkouden dus ik had wat moeite met klaren (de druk van je oren wegnemen door je neus dicht te knijpen en zacht te "drukken"), maar uiteindelijk kwamen we dan toch echt uit op de 12 meter diepte. Wat een wereld. Ik voelde me als een vis in het water (ha-ha, badum tsss), tussen alle vissen. Maar even serieus, het is super leuk om tussen alle vissen te zwemmen! Er zijn een aantal vaardigheden die je moet kunnen onder water, dus daar zijn we ook mee bezig geweest. Je moet je masker af en op doen onder water, je moet je regulator "kwijt raken" en opnieuw vinden, je moet lucht delen met je buddy voor het geval je ooit zonder lucht komt te zitten (which would make you an complete idiot 'cause that should never ever happen), en dat soort zaken. Met vlag en wimpel allemaal geslaagd! Het was echt super leuk. De laatste duikdag was op 31 december. Na onze dives hebben we ze allemaal gelogd zodat je later precies weet hoeveel duiken je hebt gemaakt, hoe je met je lucht omgaat, welke vissen je hebt gezien en in welke temperaturen je een wetsuit nodig hebt. Het water was 28 graden en ik had als enige geen wetsuit nodig, is dat even handig. Kan ik ook nog is gaan duiken op Antarctica!

Met de laatste duik achter de rug werd het tijd voor een middagdutje want die avond werd de aftermovie vertoond van de laatste duikdag, en euh hallo niet te vergeten was het ook nog eens nieuwjaar. Het was een van de beste oud en nieuws ever!! Lekker op de duikschool aan het strand meezingen met de heerlijke meezingmuziek, dansen in het zand, dansen op de tafels, veel te weinig eten en veel te veel drinken, afkoelen met je voeten in de zee, nog meer dansen op de tafels, en aftellen met cocktails in onze handen. Om 1 uur snachts lagen we uitgeteld in bed, zoveel hadden we gezongen en gedanst! Nog nooit zo vroeg in bed gelegen met oud en nieuw, maar al een lange tijd niet zo'n leuke oud en nieuw gehad met onder andere een nederlandse duik instructrice, twee nederlandse meisjes die ik al op veel plekken in thailand tegen was gekomen maar vooral in koh tao veel mee om ging, en een engels meisje die stiekem niet eens de 12 uur heeft gehaald omdat er wel een hele leuke duik instructeur was! Het was awesome.

De volgende dag ook maar gelijk besloten om niet alleen de "open water" te halen, maar ook gelijk voor "advanced" te gaan omdat het gewoon echt een veel te leuke plek is, met goede instructeurs en het is ook nog eens heel goedkoop. Samen met Anouk, een van de nederlandse meisjes, Roxan, het engelse meisje, en Lewis, een engelse jongen die oud en nieuw ergens anders vierde, hebben we de advanced gedaan bij de nederlandse duik instructrice Anne, die er wel met oud en nieuw bij was. We hadden dus een hele hechte en gezellige groep voor de advanced class dus we hebben ons zo mega goed vermaakt! Advanced is nog veel leuker dan open water, omdat je veel dieper gaat (tot 30m), je bent al veel zekerder in het water en je mag je eigen camera spullen meenemen, zodat mn tot nu toe nog niet aangeraakte onderwatercamera wel heel goed van pas kwam! Het waren een paar awesome dagen. Na de advanced ook te hebben gehaald werd het wel echt tijd om Koh Tao te verlaten, en gelukkig ook precies op tijd! Samen met Anouk ben ik richting Koh Lanta vertrokken, een wat rustiger en authentieker eiland aan de andere kant van de kust. Een dag nadat we aankwamen zagen we heftige berichten van een overstroomd Koh Tao, precies op de plek waar wij ook verbleven! Mensen tot aan hun knieën in het water en non stop regen. We just escaped the mad house! Over Koh Lanta vertel ik in het volgende blog wel een stukje, want ik vind het wel weer mooi geweest. Respect voor jou als je elke zin hebt gelezen want dit was me weer een aardig verhaal haha! See you next time. Liefde!

Geschreven door Traveling.dutchie