Uiteraard heb ik slecht geslapen. Dat is vaak op vakantie, en zeker zo’n eerste nacht. Wat ook niet helpt, is dat Dominique even later wakker is en om de zoveel tijd vraagt hoe laat het is. Ik laat haar een poosje bij mij liggen, tot we weer gaan slapen. Voor eventjes dan, de wekker staat al om kwart over zes. Er wordt drukte verwacht op het vliegveld, dus moeten we vier uur vooraf aanwezig zijn. Dat doen we niet, maar de geplande 2,5 uur wordt drie uur.

We beginnen met een prima ontbijt, gezien de lage verwachtingen. Vooral Dominique is verheugd met de grote pot Nutella, waar ze genoeg van in een kommetje doet. En ze natuurlijk ook puur eet. Mana laat zich de appelmoes goed smaken. Terwijl Martijn nog even van zijn koffie geniet, ga ik met de meiden terug. Zij zetten hun energie om in een soort apenkooi: per verdieping van het bed het lampje aanzetten en daarna weer terug. Natuurlijk niet via het trappetje, maar al klimmend en klauterend. Voor de lol doe ik een rondje mee.

Daarna spullen in de auto en de ingang van terminal vier proberen te vinden. Gelukkig ziet de meneer die onze auto oppikt ons en weten we dat we goed zitten. Snel wordt de auto ingeleverd bij hem. Wat een goede service. En dan kunnen we beginnen aan de mallemolen. Eerst vliegtickets en een label voor ons koffer printen. Dan ons koffer inchecken, bagagecontrole en de douane. En heel vaak tussendoor nog onze boarding passes laten zien. Gelukkig valt het met de drukte mee en verloopt alles soepel. We zijn dan ook ruim op tijd vlak bij onze gate en hebben tijd om neer te ploffen. Vlakbij een speeltoestel, waar vooral Dominique gebruik van maakt, omdat Mana liever leest. Dit is de eerste keer Parijs-Orly, maar het vliegveld heeft z’n zaakjes goed op orde.

Ook over Air Caraibes zijn we te spreken. Het is jammer dat de kip (zoals vaak) op is, maar de vis is ook lekker. De wortelpuree erbij is net Olvarit, maar daar kunnen we om lachen. En de Ti’Punch maakt veel goed. Net zoals de zoutjes, het koekje en de chocoladetaart (die bijna vloeibaar is, heerlijk). Ieder heeft zijn of haar voorkeuren, dus er wordt volop gedeeld en geruild. En Dominique heeft het kindermenu, met ander lekkers.
We waarderen de extra’s, zoals een etui met wat voor de meisjes om te spelen en de paaseitjes die tussendoor een keer rond gaan. Verder is het personeel erg vriendelijk. Zeker de steward die tips voor Guadeloupe en Martinique geeft.
Onderweg slaapt Martijn voor vier, Mana kijkt veel films en speelt Mahjong en Dominique en ik wisselen vanalles af.

En dan hebben we 8,5 uur gevlogen vanaf Parijs, om uiteindelijk weer in Frankrijk uit te komen. Maar wel een warmer Frankrijk, namelijk Guadeloupe. En natter. Want we zijn nog aan het wachten op de huurauto, als er een stortbui naar beneden komt. Niet erg, het is nog altijd warm/heet.
Het is even wennen aan de onduidelijkheid van de wegen en het onderhoudsniveau. Zeker een supermarkt vinden die open is met Pasen, is lastig. Maar we weten uiteindelijk bij ons hotel in het noordoosten van Guadeloupe te komen. Guadeloupe bestaat uit twee grote eilanden en een aantal kleintjes. De twee grote delen liggen bijna tegen elkaar en zijn met een brug verbonden. Zo lijkt het op een vlinder.
De eerste drie nachten slapen we in het oosten, op Basse-Terre. Dit deel is groen, ruig en bergachtig. Haute-Terre in het oosten is vlakker en bekend om zijn witte zandstranden.

Om bij het hotel te komen, moeten we over de enige weg die door het midden van Basse-Terre loopt. We reizen en dalen, maken genoeg bochten en zien de prachtige groene natuur. Op het einde rijden we langs een stukje kust. Het hotel heeft Caribische afwerking (lees: het komt niet zo precies), maar ziet er leuk uit met de verschillende gebouwen en terrasjes per kamer. De meiden zijn dol op hun kabouterbedden (zo klein zijn ze niet). Ik hou van de ruime opzet van ons verblijf, met twee slaapkamers, een woonkamer en keuken.
De meisjes zijn niet te houden en willen zwemmen. Prima, dan kijken wij voor het avondeten. Het hotel heeft een restaurant, maar niet vandaag. We lopen richting het strand en zien nog twee restaurantjes. Maar ook die zijn dicht. Stomme Fransen met hun -we werken niet op een feestdag- mentaliteit. Gelukkig is iemand verderop, voorbij ons hotel wel open en maakt eten dat meegenomen kan worden.

Terwijl we wachten op het eten dat klaargemaakt wordt, drinken Martijn en ik een rum-cola op ons terras. Het mannetje met de hamer komt vandaag in vloeibare vorm. Met iedere slok wordt de vermoeidheid erger en werken de zintuigen slechter. Maar dat geeft niet, het is vakantie. Ik haal de meisjes uit het water terwijl Martijn het eten ophaalt en dan kunnen we lekker op ons terras eten. Mana gaat voor de kipkluif en ook Dominique vindt de kip (zonder bot) lekkerder dan de vis of kotelet. Ze is moe, dus gaat uit zichzelf al naar binnen om tanden te poetsen. Wij volgen snel, en zo liggen we allemaal al voor half acht te slapen. Dat lijkt vroeg, maar in Nederland is het half twee ‘s nachts. Het was dus een lange dag.

Geschreven door Roadtripping.MDMD