Dag vriendelijke vrienden, vreemde snuiters en overige meelezende wormvormige aanhangsels. Een nieuw bericht vanuit een nieuw land. Na het fijne Ko Lanta vlogen Marleen en ik tegelijkertijd naar de hoofdstad van Maleisie, Kuala Lumpur. De enige reden dat ik niet direct doorvloog naar Indonesie vanuit Thailand was omdat het me 200 euro scheelde als ik via Kuala Lumpur reisde. Dan maar gelijk die stad even meepakken.

We belandden in het 'Reggae Mansion', DE backpackers-stek van 'KL' (Kuala Lumpur). Dat bleek een waanzinnig dakterras te hebben met uitzicht op de Petronas Twin Towers. Prachtige plek om een biertje te doen en uit te kijken over deze grote wereldstad. De volgende dag een beetje rondgestruind door de mega-mega-MEGA winkelcentra (10 verdiepingen) en een bioscoopbezoekje gedaan.

Toen de avond viel kon ik het niet laten om Stef Stuntpiloot (een spel voor kids maar prima bierspel) eens uit de tas te trekken. Stef was onbekend bij iedereen behalve bij de Nederlanders en de Duitsers. Velen draaiden een vrolijk rondje mee en het werd rete-gezellig. Na een klein dansje op het dakterras sloot ik de ogen, morgen vliegen naar het veelbelovende Indonesie.

De vlucht met AirAsia verliep vlotjes en op het vliegveld van Yogyakarta zette ik voet aan Indonesische grond. Daar werd ik er uitgepikt en werd ik onderworpen aan een kruisverhoor, inclusief grondige bagagecheck. De gitaar werd uitvoerig gescand en bestudeerd, en mijn opmerking: 'You want to play a song?' viel niet bepaald goed. Nog steeds geen idee van het hoe en waarom stapte ik in de taxi. Daar hoorde ik dat er een bomaanslag was geweest op Jakarta. En de reden dat ik niet op Jakarta vloog was omdat Petra&Bas en ook Edwin mij dat afraadden omdat de stad niet zo leuk is. Dus vele malen dank voor dat advies!

In 'Yogya' raakte ik aan de praat met Marcio, een braziliaanse übernicht, Harden, een Duitse bonestaak, Maxim, een Engelse hardrocker en Christina, een kaboutervrouwtje uit New York. Er werd een bezoekje gebracht aan het Prambanan tempelcomplex. Twee studentes leidden ons gratis rond en vertelden over de geschiedenis en de aardbeving die een hoop schade had aangericht. Hier en daar werden we, zoals de reisgids Lonely Planet al waarschuwde, een 'Batik-shop' ingesleurd. Batiks zijn schilderijen op stof. Geinig voor op de plee of zo, maar zo kitsch als de Xenos, dus ik sloeg even over.

De vogelmarkt werd bezocht. Was meer een martelmarkt. Heel veel dieren opgesloten in veeeeel te kleine hokjes. Uilen, eekhoorns, honden, katten, kraaien, apen, slangen, alles was er te krijgen. Zelfs paarse, gele en groene kuikens....

Het paleis van de sultan, 'kraton' genaamd, mocht ook niet ontbreken op deze culturele dag. Ter plekke werden we door de bevolking constant gevraagd om met ze op de foto te gaan...na een paar van dit soort incidenten vroeg ik een Indonees waarom ze toch steeds foto's met ons wilden. Het antwoord: 'Because you look so funny'. En bedankt.

Het originele plan, voor zover dat dat er was, was om naar de Bromo vulkaan te gaan en daar een leuke hike te doen. Echter dacht de vulkaan daar anders over en barstte na jaren rust ineens uit en het plan werd bijgesteld: ik boekte á la minute een ticket naar Bali voor 4 tientjes. De groeten met je bomaanslagen en vulkaanuitbarstingen. Nu dus op het vliegveld aan een overheerlijke sate ayam met een Bintang biertje. Het eten in indonesie is inderdaad verdraaid lekker.

Vanuit Bali waarschijnlijk een nieuw verslag, eerst maar even een strandje opzoeken, zit al 5 dagen zonder 😉.

Geschreven door Nils