Adam's Peak (Dalhousie-Sri Lanka)

Na onze volle agenda in Kandy reisden we met drie losse busreizen naar Dalhousie. Ik kreeg bijna verkering met een oud rimpelig vrouwtje van 89 jaar, die ons uitnodigde om in haar guesthouse te verblijven nadat ik een plaatsje vrij maakte voor haar krakkemikerige gestel dat op instorten leek te staan. Heel de weg (laatste busrit van 45 minuten) wauwelde ze half Engels en half Sri-Lanki-nog-wats waarbij haar kunstgebit iets weghad van een oude kassa-lade die maar niet dicht wilde.

Na vriendelijk bedankt te hebben voor het genereuze doch dubieuze aanbod kwam we aan bij het 'White House'. Een niet bepaald presidentieel verblijf maar het voldeed aan onze eisen. Althans...een alleenreizende jongen uit Singapore, genaamd Aaron, sloot vrijwillig bij ons aan (lees: drong zich op) in de bus en we besloten met z'n vieren een kamer te nemen. Hij dong met zijn Oosterse handelsgeest even 40% van de prijs af, dus dat was geinig. Daarna was het tossen wie in welk bed mocht: 1 kingsize bed en 1 twijfelaar. Ik en Jaimy waren de gelukkigen voor het grote bed. Soms zit t mee voor zover t mee kan zitten. Feit bleef dat ik naast een vent in sliep. Achteraf blij dat ik niet naast Aaron sliep...

Voor het avondmaal nog even een duik genomen in de rivier achter ons verblijf, waarbij de bloedzuigers het er gretig van namen op onze lijven. We gingen wederom vroeg naar bed want 's nachts zouden we een berg gaan trotseren, de zogenaamde 'Adam's Peak'. Hier zou volgens de legende Adam de eerste voet op aarde hebben gezet nadat hij door God uit de Tuin van Eden zou zijn gezet. Buddhisten geloven dat Buddha er zijn eerste stapjes op aarde heeft gezet en de Hindu's en de volgers van de Islam hebben ook een soortgelijke overtuiging dus dat moet een drukke bedoening zijn geweest vroeger. Hoe dan ook, de tocht is 6442 traptreden omhoog, 6442 omlaag. 7km omhoog lopen, om uitendelijk op 2243 meter hoogte een twee meter grote voetafdruk te vinden. Het is een ware pelgrimstocht, elke Srilankees wordt geacht deze eenmaal in zijn leven te doen, dus een mooie uitdaging nu we er toch zijn.

De Singapooriaan hadden we trouwens, na zijn wilde verhalen over zijn 'commando-tijd' in het leger, omgedoopt tot 'Jackie' (naar Jackie Chan). Hij sliep met een mes in bed omdat hij bang was om ontvoerd te worden en dan als slaaf aan het werk te worden gezet. Had zeven stuks zeep bij zich voor twee weken Sri Lanka. Complete EHBO-trommel. Stelde constant de meest vreemde vragen, van: 'hoeveel pleisters hebben jullie bij je?' tot 'Wat is in Nederland het meest geliefde huisdier?' Was allergisch voor gekruid eten (handig in deze uithoek), at witbrood met Speculoos (i kid you not) als ontbijt en als diner patat met een omelet, die hij verdronk in ketchup. Ik heb nog spierpijn in mijn wenkbrauw van het fronsen van alle eigenaardigheden die aan deze knakker vastplakten.

Maar goed, die hoge berg dus. We vertrokken om 02:30 's nachts. Dat is vroeg....speciaal voor een uitslaap-professional als ikzelf. De tocht begon met 'Jackie' voorop. Vol frisse commandomoed rende de haas in snelle pas de eerste treden op. De drie schildpadden deden het een tandje rustiger aan en hobbelden ruuuuuustig achter de meestal onverstaanbare vragenstel-machine aan, die overigens een zaklamp aan zijn voet had gebonden, een zaklamp in zijn hand droeg, een groot mes in zijn andere in verband met de poema's (die er serieus schijnen te zijn) en een rugzak vol 'handige' snuisterijen zoals een 'selfie-stick', een handdoek, koekjes, etc, overbodige ballast dus). Een lampje en een fles water leek ons afdoende.

Na een kwartiertje haalden we Jackie in en dat gedurende de hele klim is dat zo gebleven. Pikkedonker was de klim, waardoor ik op de staart van een kleine groene slang ging staan en deze mij onmiddellijk beet in mijn enkel en deze flink bloedde. Het mocht de pret niet drukken en dokters waren schaars tijdens deze tocht dus we besloten verder omhoog te lopen. Bovenaan zou dokter Jackie zijn medische skills op me botvieren en vanalles brabbelen over slangen zus en slangen zo.

Boven aangekomen, doorweekt van zweet, versleten van de 6442 treden, 1 schoen rood van het bloed en ijskoud door de hoogte en ijle lucht was het uitzicht adembenemend! Absoluut de moeite waard en we zagen, precies op tijd, de ochtendzon opkomen. Een compleet groen junglegebergte werd langzaam verlicht door een prachtig kleurenpalet. Waanzinnig. Mooie plek om op aarde te beginnen voor die Adam.

Dezelfde tocht naar beneden was best pittig, de knieën van de schildpadden hadden er niet zoveel zin meer zin en die van de haas nog minder, maar ach, beetje doorbijten want onderaan de berg stond ons een welverdiend ontbijtje te wachten! We besloten een dagje langer te blijven om de spierpijn een kans te geven en te genieten van ons huisje in de jungle. Jackie had dingen te doen ergens anders dus die koos het hazenpad rond het middaguur en wij hadden weer even rust aan onze kop. Morgen naar Ella. Nu een welverdiend biertje op de veranda!

Ps: Vervang 'groene slang' door 'bloedzuiger' in dit verhaal...

Geschreven door Nils