Dag allemaal,

Bij aankomst op het vliegveld na een 14 uur durende 2x overstappende reis werd ik op het vliegveld opgepikt door zo'n knakker met een bordje: "Mr. Nils van Weel". Ik nam aan dat ik daarmee bedoeld werd en werd meegesleurd door de regen heen naar zijn taxi die in de 'private parking' stond. Klonk als een dikke mercedes maar niets bleek minder waar: een rode Tata Nano. Dat is een soort vereenvoudigde Suzuki Alto maar dan erger. Sterker nog, de goedkoopste auto ter wereld... Oftwel: ik en mijn gitaar vulden de hele auto en de taxichauffeur zat verfrommeld tussen het dashboard en zijn stuur.

Maar goed, ik kwam aan in de regen en er werd op een houten shabby deur gebonkt waarna een slaperige kroepoekvouwster de deur open deed en mij een bed toewees. Een stapeldbed, boven een jongen genaamd Jaimy, uit Engeland. In het andere bed lag Luke, zijn maat. In de morgen bekeken zij het weerbericht (100% kans op regen 24/7) en besloten 'm als de bliksem te smeren en Negombo te laten voor wat het was. Ik sloot aan en het plan werd Colombo.

In onze eerste tuktuk, waar plek voor twee was maar wij met drie man en drie grote rugzakken plus gitaar als sardientjes in een blik zaten (zie foto), was het gelijk hommeles. De man vroeg 150 ruphee (90 eurocent) om ons naar het station te brengen en onderweg besloot hij er 3x 200 (4,20 euro) van te maken. Man stopt, kijkt boos, wil geld. Wij lachen, uitstappen en andere tuktuk( ook al is het niet duur, we lieten ons niet belazeren). Vervolgens komt boze man naar ons toe en begint aan mijn gitaartas te sjorren omdat hij geld wilde zien.

Na een klein vriendelijk doch zeer proportioneel duwtje vloog het boze lichtgewicht opzij de srilankese goot in. 'Don't touch the guitarbag' was de niet mis te verstane boodschap. Bepaald niet happy krabbelde hij overeind. Wij besloten de boze man, die ondertussen zijn tuktuk vriendjes aan het bellen was en waarvan ik vermoedde dat het vast niet was om dit eens gezellig rustig uit te praten onder het genot van een kop Ceylon-thee, te laten voor wie hij was en over te stappen in een andere tuktuk. Na een hoop gedoetjes en wat extra 50 ruhphees om onze tuktuk volgas te laten rijden schudden we de boze chauf en zijn reeds opgetrommelde vriendjes af en hobbelden we aan op het treinstation. Daarna kochten we een treinkaartje voor 35 eurocent per persoon naar het volgende station, 50km verderop.

Na wat vijven en zessen kwamen we dan uiteindelijk toch aan in een hostel waar Luke en Jaimy wat gasten kenden waardoor de sfeer er gelijk lekker in zat. De broodnodige vitamines werden gescoord in de Burger King (echt iets voor jou, Laurens) en daarna haalden we een paar lokale 'Lion' biertjes die in het hostel tezamen met een heerlijk stel vanille-sigaren werden genuttigd,

Al met al werd voldaan aan de voorwaarden van de eerste dag: chaotisch, niet geregeld, contact met de lokale bevolking (al dan niet in een handgemeen), een bier en een sigaar.

De avond begon in t hostel met bovengenoemd klein pilske, en eindigde met een klein gitaarriedeltje op het dakterras van het hostel. Slaap lekker.

Geschreven door Nils