Heujjjjj,

Vandaag een nieuw verslagje over de afgelopen paar dagen. Aangekomen in Mirissa bleek dit aan het strand gelegen stadje een oase van rust voor ons. Na ongeveer twee weken rennen, vliegen, afdingen en zweten als een otter in de midlife-crisis was het wel even mooi geweest met alle gekkigheid. We moesten rustiger gaan reizen.

Zo gezegd, zo gedaan. De eerste paar dagen sliep ik aan zee, de dagen daarna verbleef ik in het 'Hangover Hostel'. Veel toepasselijker kon dat niet zijn, zo bleek later. Het hostel werd gerund door Maximiliano, afgekort Max. Max was een 36 jarige vrolijke Italiaan die een soort franchise-hostel runde en dat deed 'ie goed. Airconditioning, grote schone bedden, met maar 4 personen op een zeeeer schone kamer, zalig! Na een kort gesprekje over 'Italia' hadden we al gauw een klik en dat scheelde direct 20% korting op mijn verblijf.

In Mirissa kwam ik vooral ook bij van twee dikke katers, mogelijk veroorzaakt door een ietwat bovengemiddelde inname van het Sri-Lankese gerstenat. De eerste hangover zong ik gewoon uit, zwetend op het strand, au au au. De tweede besloot ik te verjagen middels een beetje hardlopen, naar de volgende stad heen en weer, 15 km. De kater was absoluut weg (evenals mijn knieen) en na een korte douche en bijbehorend oude-mannen-middagslaapje was ik weer back in business en zo fris als een hoentje!

Jamie probeerde overal in India en Sri Lanka (zij reisden al wat langer) een goede spaghetti bolognese te scoren. Dat lukte nergens, aangezien de italiaanse kruiden hier gewoon simpelweg niet te verkrijgen zijn. Na een gesprekje met Max bleek hij wat kruidenmengsels en specerijen van zijn thuisland mee te hebben genomen. Na een bezoekje aan de supermarkt en 'groentenboer' flanste ik een spaghetti bolognese in elkaar en schotelde deze voor aan Jamie en Luke. Max, geboren in Bologna, de bakermat van de 'bolognese', kwam al gauw op de geur af.....Uiteraard kreeg de beste man een bord en lepelde dit naar binnen alsof hij weken niet gegeten had. Na een grote omhelzing van Max dronk ik een lekker biertje terwijl de Engelse luitjes de afwas deden. De volgende morgen deden we een boottochtje walvissen-spotten. Op de foto's zie je kleine donkere stipjes die water spuwden. Geinig om te doen maar ik voelde me een echte toerist en alhoewel ik dat uiteraard ben, begeef ik me graag in die ontkenningsfase. Zeeziek werden we alledrie. Bah. Helaas voor de vissen hielden we de spaghetti aardig binnen.

We volleybalden, speelden potjes voetbal op het strand en legden een kaartje. Voelde lui. In een opwelling pakte ik de bus voor 14 cent naar Weligama, huurde een surfplank en rende vol frisse moed de zee in. Op een vorige trip door Australie had ik ooit een lesje gevolgd en na een beetje afkijken links en rechts lukte het me om te blijven staan en wat golven te 'pakken'. Enthousiast kwam ik des avonds terug en de volgende ochtend kwamen Jamie en Luke mee en surfden zij het eerst van hun leven. Wat een heerlijk gevoel is dat om een meter of 40 op zo'n plank te glijden op de omslaande branding.

Kwallen zo groot als een vrachtwagenstuur dreven ons in steeds grotere aantallen voorbij dus we besloten het surfen te laten voor wat het was en verder te reizen naar Unawatuna. Daar zou s avonds een 'jungle party' zijn die we niet aan onze neus voorbij wilden laten gaan. We boekten een hostel en zaten in een gemixte slaapkamer met 8 meiden. Na als grote groep reisden we naar de afgelegen jungle party en dansten tot in de late uurtjes. Gezelligheid alom en deze keer ontwaakte ik zowaar zónder kater!

Deze week ook een minder fijn bericht gehad...een collega van een voormalige werkplek waar ik een jaar of tien dienst deed bleek te zijn overleden aan een bloedprop. Fantastisch lieve man en vader, fijne collega en gewoon een relaxte vent. Vraag me wel eens af waarom dat altijd de 'goeien' overkomt...sommigen van de lezers van dit blogje kennen hem en ik wens hen dan ook veel sterkte met dit verlies. Maakt me nóg bewuster van het feit dat het leven in een split-second voorbij kan zijn....daarom nog maar even gauw genieten hier...

Geschreven door Nils