Dag kijkbuiskinderen en overig addergebroed!!

Na 1 nacht was ik de 8 snurkende en scheten latende vrouwen (ik wist niet dat vrouwen dat deden), de in mijn ogen te langzaam draaiende ventilator in de slaapzaal en de stinkende hond van de hosteleigenaar ('s nachts met Luke nog een gitaar-rap-jamsessie gehad en we schreven een dronkemanslied over deze 'little brown dog - dirty dog') wel zat en besloot ik op zoek te gaan naar iets anders. De mannen liet ik wederom achter...

Een reiziger hier tipte me over de website www.airbnb.nl (dit is geen sluikreclame)...na even zoeken kwam ik terecht bij een vrouw die een kamer met een mega-kingsize bed in haar huis verhuurde. Wat nou hostelkamers....!?! Na wat mailcontact over en weer kwamen we een fraaie huurprijs overeen: een ananas en twee mango's, geen geintje.

Gewapend met een tas vers fruit en beladen met mijn backpack en gitaartas ging ik op zoek naar de woning. Na veel rondvragen in het dorpje werd ik uiteindelijk door de eigenaar van een duikschool achterop een scooter meegenomen diep de jungle in....dieper en dieper. Ik snapte er echt geen bal meer van en dacht dat ik wellicht beroofd ging worden van al dat fijne fruit en natuurlijk mijn bagage. Echter tot mijn blije verbazing doemde daar zowaar ineens een prachtige ruime villa op, met een heus 'Dynasty'-hek eromheen...Handig als een houten Klaas hopte ik met al mijn bagage van de scooter af en bedankte de duikschoolmeneer voor de geste. Bij aankomst struikelde ik letterlijk bijna over een grote varaan (ong. 100cm) die in de tuin liep....Ik betaalde zoals beloofd met de ananas en de mango's, die ik kort hierop zelf op zat te eten samen met de eigenaresse onder het genot van een kop verse Ceylon-thee. Die middag maakte ik een leuk jungle & strand combinatiewandelingetje en sloot af met een lekkere avondmaal, met als dessert een banaan-nutella pannenkoek. Het geluk hield nog niet op want een gratis scooterritje bracht mij ook weer 'thuis'. Na een heeeeeerlijke nachtrust bedankte ik het fruit-vrouwtje voor de goede zorgen en hobbelde verder richting Hikkaduwa, een surfspot. Ik sprak met Jamie en Luke af elkaar bij de bushalte te ontmoeten.

De busrit naar Hikkaduwa was freaky as a mofo! De chauffeur leek bezeten van de duivel en haalde alles en iedereen al toeterend in. Wij passagiers stuiterden in als een soort vlooienleger door de bus van stoel naar stoel en na anderhalf uur afzien, kopstoten en kniënbutsen bleken de onderbroeken van Jamie in mijn gitaartas te zitten en hingen mijn vieze sokken aan de binnenspiegel van de buschauffeur. Maar we waren er...

Hikkaduwa is toeristisch. Niet te zuinig zeg...Russen, Engelsen. Amerikanen, Duitsers en helaas ook kaaskoppen. Ik paste snel mijn accent aan naar Micro-polynesisch waardoor ik niet met Nederlanders hoefde te kletsen. Werkte prima. Maar goed, ook hier viel vast wat vertier te beleven dus ik moest niet te snel oordelen. Naast Jamie en Luke waren nu ook twee Australische meiden aangeschoven, Ashley & Sarah. Vijf backpackers op zoek naar een slaapplaats. We werden wederom als hongerige leeuwen besprongen door guesthouse-owners die ons allemaal het 'beste plekje van Hikkaduwa' aan wilden bieden. Vriendelijk bedankten we en zochten zelf op de bonnefooi wat uit. We besloten het roer om te gooien voor het weekend: een luxe hotel, met zwembad, airco, warm-water douche (de standaard hier is koud water) en een leuke bar met tafeltennis en tafelvoetbal. Damn, ik voelde me een Rus...dus kon de wodka niet ontbreken.

Ik huurde voor de broodnodige verandering een scootertje en ging 'inland'. Lekker door de kruip-en-sluipdoor weggetjes van het binnenland cruisen. Ik spotte een volkswagen T2 in prima staat. Stond helaas niet te koop. Koeien zag ik grazen op het strand, dat zal een gek glaasje melk worden. Bezocht het Tsunami museum ....indrukwekkend hoeveel levens dat heeft gekost hier....veel foto's van de ramp, opgezwollen waterlijken, kleine kindjes....

Na twee dagen genieten van een ijskoude kamer was het mooi geweest... De jongens hadden ondertussen aangepapt met de twee meiden en alle vier zouden ze binnenkort het land verlaten dus het was tijd voor afscheid. Ik pakte de trein terug naar Mirissa, tijd om de Italiaanse Max weer te vereren met een bezoekje, dat hostel was zo fantastisch en vlakbij een mooi strand en surfgelegenheden, dat ik geheel tegen mijn principes terugreisde....

Bij aankomst op het treinstation roggelde ik een ritje bij wat bouwvakkers die me meenamen in hun zand-vrachtauto-of-hoe-heet-zo'n-ding'. Aardige gasten.
Na een warm welkom door de spaghetti-vreter had ik weer een heerlijke koude kamer in het Hangover-hostel. Ik pakte de fles water en de fles zonnebrand, een t-shirt en mijn zonnebril, en besloot naar Weligama te gaan per bus om daar een middagje te surfen. Omdat de golven niet denderend waren hield ik dat twee uurtjes vol en bracht uitendelijk de middag 3 uur lang volleyballend door met een mix van Sri Lankezen, Israeli's, een Zwitser en een gast uit Slowakije. De Toren van Babel was er niks bij.

Ik verheug me op de komende zonnige dagen van lekker surfen, volleyballen en lekker eten....oh ja, en tussendoor een beetje luieren 😜

"Qhecha wibamo" (Micro-Polynesisch voor: 'tot later')

Geschreven door Nils