Daar kwam ze aangejoeld! 'Nou het is hier helemaal geen 35 graden hoor, pffffff! Zeulend met een grote volbeladen backpack op de rug en een kleine rugzak aan de voorkant kwam Joyce aangesjokt bij de Starbucks (er bleken twee Burger Kings te zitten dus we spraken een nieuwe locatie af). Na 11 uur en wat vertraging op Schiphol had ze de grote oversteek gemaakt en alles was goed gegaan. Moeder Janet kon eindelijk weer rustig slapen.

De eerste keer zó ver van huis, is natuurlijk ook gek. Allemaal kleine mensjes hier, superdruk, overal eten op straat, kraampjes, mensen die je houten kikkers en anderlei prullaria aan proberen te smeren voor een 'special price'. Iedereen is hier je vriend: 'Helloooo my friend, you want a tuk tuk? You want boom-boom? You want special Armani-suit, no fake!' Joyce sloeg de meeste pingpong-shows beleefd af en al gauw zaten we lekker op Kho San Road (dé backpackersstraat van Bangkok), alwaar Nils een hotel had geboekt met een bescheiden zwembad op het dak. Uiteraard geen gebruik van gemaakt, maar het idee was leuk...

Vrijwel onmiddellijk werd Nils door Joyce mee terug naar buiten gesleurd. Joyce had maandenlang uitgekeken naar de goedkope massages hier dus dat was prioriteit nummer 1. Prima. Na een half uur kneed -en knijpwerk voor 3,75 euro liepen we beiden beurs doch ontspannen naar buiten en werd het eerste bordje 'pad thai (noodles) naar binnen gewerkt. We besloten eens op zoek te gaan naar een zogenaamde 'Sky Bar' en daar een drankje te doen op de weet-ik-hoeveelste verdieping. We dongen en dangen wat 'baths' af van het eerste voorstel van de tuk-tuk chauffeur en al gauw waren we onderweg naar 'Skybar Cloud47'. Joyce had het prima naar haar zin in de gemotoriseerde driewieler en keek haar ogen uit tijdens de twintig minuten durende rit, die qua bocht -en stuurwerk meer weg had van een stel overvallers die een bank hadden beroofd dan van een comfortabel toeristisch sightseeing-ritje.

Vanaf de 47e verdieping hadden we een magnifiek uitzicht over de skyline van Bangkok. Geweldig zeg. Nils had dit na al die keren Bangkok nog nooit de skyline bezocht en was positief verrast. Een lekker flesje Sauvignon Blanc werd soldaat gemaakt en toen de wind de kunstmatige bosschages op het dakterras weg begon te blazen besloten wij de lift naar benee te nemen. Aangezien Joyce een zesde zintuig heeft voor nacho's, wist zij Nils gek genoeg vlekkeloos de weg te wijzen naar een 24h-open Mexicaans eettentje, alwaar wij twee grote borden nacho's met gesmolten kaas, jalapeño's en guacamole naar binnen schoven. Met de kaasresten nog op de mondhoeken pakten Nacho-Nils en Jalapeño-Joyce om 01:00 uur een gewone taxi terug naar de nog steeds bizar drukke Kho San Road. Na een half uur durende voetmassage op Kho San Road we tevree in slaap in ons hotel, ondanks de dampende beats en herrie van de backpackersstraat. We besloten de volgende morgen de nachttrein naar het noorden te pakken, 14 uur in een slaaptrein....hoppa! Het echte backpacken ging nu beginnen...

Aangekomen na een ijskoude ge-aircoolede treinrit waren we eindelijk in Chiang Mai en dropten we de backpacks bij ons hotel. We huurden we a la minute een scootertje en gingen op avontuur, lekker op de bonnefooi. Bob en Annie door de ghetto van deze grote stad. Na enkele minuten had Nils door dat ze hier links rijden in plaats van rechts dus dat scheelde ineens honderden spookrijders. Een dierentuin (waar we heel decadent een golfkarretje huurden), een waterval en een restaurantje werden aangedaan en na een middagtukje en het diner vielen wij tevreden in slaap. Morgen naar een olifanten-sanctuary. Geen zielige ritjes op de rug van zo'n dikhuid, maar beetje verwennen en pamperen. Wassen, schrobben, modderbad, de hele santenkraam.

Geschreven door Nils