Gewoon verdan.

Bij de b&b van Nel en Anton werd ik 's-nachts een keer wakker van onweer en lichtflitsen. De volgende morgen hoorde ik dat het behoorlijk geregend had. Dat klopte. De was, die buiten hing, kreeg een tweede wasbeurt. De twee wielrentenues gaan nat in een plastic zak mee. Worden de komende nacht wel droog.
Ik praat nog kort met Peter, de broer van Anton. Hij heeft ambities met organische bouw en verwees me naar het thema permacultuur (kasteel Nieuwenhoven te Sint-Truiden). Mooi initiatief waarin duurzame samenwerking met de natuur voorop staat. En dan merk je dat de tijd te kort is, want ik had er graag over doorgepraat. Ik neem nog wat foto’s, krijg instructies mee van “hoe te rijden” en dat ik, als het ware, een rondje om de kerk in het dorpje Melincourt dien te rijden, anders rij ik verkeerd. ‘t is helemaal goed gekomen. Het geeft vooral aan hoe attent en ook bezorgd Nel en Anton zijn.

Het was zwaar bewolkt en in de verte hing onweer in de lucht. Peter had een triggerende vraag “is fietsen wel leuk” en “beleef je er plezier aan”. Ga dat maar eens heel kort uitleggen. Antwoord is gewoon “ja”. Toch kwam deze gedachte terug toen ik na circa dertig kilometer in bewolkt weer en door een soms wat donkere bosrijke omgeving fietste. Ik kwam daarbij bijna niemand tegen. Ik kwam langs een groot bosmeer, waar een iemand zat te vissen. Misschien iemand die bewust de eenzaamheid opzoekt? Op zo’n moment komt de twijfel en ik herken het. Zulke momenten horen er ook bij. Fietsen kent zeker ook mindere momenten. Wat dat betreft is de metafoor van fietsen met het gewone leven snel gelegd. Het is niet altijd hosannah. Ik denk dan bijvoorbeeld terug dat ik gisteren volledig onverwacht bij de ontvangst bij Nel en Anton koffie met appelgebak kreeg: dat was een moment om van te genieten

Na dertig kilometer kwam ik de Saône tegen. Ik had zoiets van “wat kan ik vastleggen” van deze somberte. Ik zag een stuw bij de Saône. Mijn inschatting was dat het onderhoud niet in een geweldige staat is. Het functioneert. Onwillekeurig komt het waterschapswerk naar boven. (Voor insiders dacht ik aan stuw Archem).

De zon breekt geleidelijk steeds meer door. Ik zie een bootje op de Saône varen. De opvarenden zwaaien vrolijk. Verder op kom ik een waterstaatkundig werk tegen “barrage à Aiguille”. Een oude stuw. Er is een tunnelsysteem aangelegd. Ziet er indrukwekkend uit.Er is een groot terras. Jammer dat het vandaag is gesloten. Later kom ik een kanaaltunnel tegen. Bijzonder hoe zo’n tunnel door een heuvel is aangelegd. Je kunt door de heuvel heen varen, met de fiets mag je een stukje 10% omhoog.

Ik pauzeer bij een oud kerkje in Ray sur Saône. Het dak van de toren heeft mooie mozaïek kleuren en binnen is er een bijzondere en oude beeldengroep, lees ik in de reisgids van Benjamins. Ik neem een kijkje.

De fietspaden langs de Saône zijn meestal goed. Af en toe wat mindere of bijzondere stukjes. Of een omleiding omdat er aan het fietspad wordt gewerkt. De Fransen hebben het goed voor elkaar.

Via booking.com boek ik een overnachting in Athée en het ligt in de buurt van Pontallier sur Saône. Athée ligt Iets van de route en een paar kilometer meer doen er niet toe. Ik heb vandaag bijna 150 op de teller staan. Ik word ontvangen door een aardige mevrouw. De fiets mag bij haar in de hal staan. Het hobbelpaard gaat er voor aan de kant.

‘s avonds bekijk de kaart (Google Maps). Ik verlaat de fietsroute Amsterdam - Barcelona en fiets morgen richting Zwitserland.

Geschreven door Johns.travels