Hotel Söhnel is een hotel dat door een familie draaiende wordt gehouden. Omi in de keuken. Schoondochter in de bediening. Opa achter de balie en hij houdt alles in gaten. Het zou een hotel met WiFi zijn. Dat is er ook wel. Alleen het werkt effe niet. Opa is bereidwillig en start de hotspot nog een keer op. Het lichtje knippert, dus dan moet ie ' t doen. Ik kreeg geen verbinding met de hotspot. Dus geen actueel verslag.

Ik had er vandaag zin in. Het zou een warme dag worden, dus vroeg starten. Het lukte me om rond acht uur, bepakt en wel, op de fiets te zitten. Ik had op mijn linkerbeen een witte band van twee centimeter. Ik vermoed dat ik met mijn bekwame handwas-vaardigheden, de linkerpijp teveel heb laten krimpen....

Ik vond het vandaag een supermooi route en de weersomstandigheden waren in ieder geval tot het middaguur prima. Onbewolkt, warm en de wind was matig. Aystetten ligt voor Augsburg. En daar moest ik eerst doorheen. Na circa tien kilometer een eerste obstakel. Een brug werd gerenoveerd. Mijn fietscomputer raakte van slag en ik had geen zin om in het begin van de dag al meteen verkeerd te rijden. Ik vroeg iemand op een racefiets om hulp. "Gewoon proberen of je over de brug kunt komen, is mij namelijk gisteren ook gelukt." En dat lukte gelukkig mij vandaag ook. Ik manoeuvreerde tussen de wegwerkers en kon zonder opmerkingen van de hardwerkende mensen de andere kant van de brug halen. Dat is meteen een opsteker voor de dag.

Waar ik inmiddels ook wel handig in ben geworden is, dat ik gebruik maak of je nu wel of niet op het trottoir mag fietsen. Dat werkt als volgt: Ik schat het verkeerslicht in. Ik kies dan of voor de weg (bij groen licht) of als deze rood is en het voetgangerslicht groen is, dan wip ik snel het trottoir op. Zo reed ik vandaag soepel door Augsburg. ( overigens niet herkenbaar als Vechtstromer 😀)

Het eerste deel van de route ging langs de Lech. Soms heel breed. Ik reed door lommerrijke fietspaden in parken of langs bospassages. En het warren voornamelijk weer steenslag fietspaden.
Daarna door het vlakke Lechveld met uitgestrekte akkers. Ik zag bijvoorbeeld een onafzienbaar veld met rode kolen.
Rond het middaguur kwam ik bij de Ammersee. Het was er hartstikke druk. En niet alleen daar, overal bij water was het druk. Het schijnt dat deze streek veel inwoners van München trekt als vakantieoord. En gezien het mooie weer waren er nu veel mensen ( zeker aan het einde van de week)
Ik pauzeer ook aan de waterkant. Eet wat fruit en drink veel bij. Al 80 kilometer op de teller.

Het werd in de loop van de dag zwoeler. Dat maakt het fietsen ook zwaarder. Het is een gebied wat de Pfaffenwinkel (pastoorshoek) wordt genoemd, omdat er nergens in Duitsland zoveel kloosters zijn als hier. Het grappige is dat je ongemerkt in Alpensferen terecht komt. In de verte zie je al de contouren van de hoge bergtoppen (nog wat heiig). In de glooiende weiden lopen koeien met bellen. Ik blijf het een bijzonder geluid vinden, die rinkelende koebellen. Je ruikt door het warme weer bij de naaldbomen de aangename dennengeur. En om in die omgeving te fietsen is bepaald geen straf.

Ik besluit niet door te fietsen naar Garmisch Partenkirchen, maar eerder te stoppen in Murnau. Het was eigenlijk te warm. Voor Murnau was het al druk. Vier kilometer voor Murnau, zie ik een hotel. Ik vraag of ze nog plek (in de herberg) hebben. NEIN, zegt de bazin. We zitten vol. Ik ga door naar Murnau. Het is druk in de het centrum. Bij het eerste beste hotel wat ik tegenkom, ga ik naar binnen. Het oogt erg luxe. Nu ja, vandaag heeft low budget dan maar minder prioriteit. Helaas we zitten vol. Ook onze noodkamer is al bezet..... Ik krijg beelden dat ik nog door kan fietsen naar Garmisch Partenkirchen.
De mensen zijn behulpzaam. Ik mag gebruik maken van een kamer, waar verbouwd wordt. Alles is er wel. Dus ook water. Oké. Iemand van het hotel gaat nog kijken en het blijkt dat het slot niet functioneert. Dus de optie in dit hotel vervalt. Zijn er dan eventueel andere hotels in Murnau waar ik kan overnachten. Een duidelijk nee. De mevrouw van de receptie wil nog wel bij haar in het dorp informeren. Yes, er is nog plek. De prijs vind ik even niet spannend. Ik mag negen kilometer fietsen van Murnau naar Ohlstad. En "gelukkig" ligt het dorp op een heuvel. Dus ik mag nog even klimmen....en heb ik er morgen plezier van.

Ik logeer in het hotel Alpenblick. Ik heb een kleine eenpersoonskamer. Het hotel behoort tot de beste 250 hotels van Duitsland. Ik begrijp wel waarom. "Gewoon klasse". Het is de prijs dubbel en dwars waard.
Met genoegen maak ik ook gebruik van het avondbuffet. Met als toetje bavarois en rijstepap met warme kersen. Ik rij morgen als een speer.

Vandaag 132 kilometer gereden.


Op het kussen vind ik een kaartje ( Wir wünschen eine Gute Nacht) met het volgende:

Gebet um Gelassenheit

Gott gebe mir Gelassenheit, Dinge hinzunehme, die ich nicht ändern kann.
Den Mut, Dinge zou ändern, die ich ändern kann.
Und die Weisheit, das eine vom andene zu unterscheiden.
(Friedrich Christoph Oettinger)

Een mooie gedachte om mee in slaap te vallen.

Geschreven door Johns.travels