De ochtendstond heeft goud in de mond.

Vanochtend kon je vanaf zeven uur ontbijten. Ik was vroeg wakker en besloot van de vroege gelegenheid op zondag gebruik te maken. Er was nog geen kip, dus ik kon een mooie overzichtsfoto maken van de ontbijtzaal van de Abbaye des Prémontrés. Na het ontbijt nog wat in de voormalige abdij rondgestruind. De wenteltrappen vind ik indrukwekkend. Mooi gemaakt en doet me aan het werk van M.C. Escher denken. In eerste instantie was het buiten mistig en toen ik rond 8.15 uur op de fiets stapte brak de zon al flink door. Een mooie dag in het verschiet.

Tot aan Nancy (circa 30 kilometer) is het voornamelijk fietspad langs de Moezel. Wind, voor mijn gevoel, achter dus de trein kan ik aardig op snelheid brengen. Ik zie een groot veld met haver (denk ik) en de zon schijn er nog laag op. Het geeft goudgele gloed. Ik rij door en word afgeleid door rook linksvoor mij. Nu al aan het barbecueën? Op hetzelfde moment merk ik dat ik linksaf had moeten slaan: het fietspad loopt nog rechtdoor en eindigt in een grindbak. Ik rem uit alle macht en kom piepend in de grindbak tot stilstand. “Das war schrekken”. Hoorde ik zeggen en daar is geen woord Frans bij. Het blijkt een Duitser te zijn, die vis wat hij had gevangen op de barbecue aan het bakken is.

Rond half tien ben ik in Nancy. Ik had me geen voorstelling van deze stad gemaakt, behalve dat het op zondagochtend nog relatief rustig zou zijn. Veel moois gezien en ook voor fietsers heel toegankelijk gemaakt. Je rijdt onder twee monumentale poorten en je bereikt het Place Stanilas. Prachtige panden en er is veel met bladgoud versierd. Ik zou de plaatsen Nancy en ook Pont à Mousson niet hebben willen missen.

Nancy verlaat je via fietspaden langs kanalen en uiteindelijk bereik je weer de Moezel. Meestal zijn het goede fietspaden en soms ook rij je op stukjes net gemaaid gras waar je met enig fantasie nog een pad in kunt herkennen. Of heeft de Teasi het mis?
Rond twaalf uur doe ik nog wat inkopen bij een klein winkeltje. Ik ontmoet daar twee Belgen Paul (uit Mol) en Herman (uit Brussel). We fietsen een stukje samen op en delen onze ervaringen. Zij zijn zondag voor een week vanuit Tienen vertrokken en hebben Cluny als eindbestemming. Het komt overeen met het eerste deel van de route Amsterdam Barcelona. Hun echtgenotes halen hen daar op. De afstand willen binnen veertien dagen overbruggen. Het zijn twee jeugdvrienden, die nu beiden zijn gepensioneerd, samen fietstochten maken. Ik vertel dat ik uit Almelo kom en zowaar hij kende de streek. Dan komt u uit Twente. Het blijkt dat hij in Tubbergen heeft overnacht. Een prachtige streek.
Na het maken van een foto fiets ik alleen verder. In een korenveld zie ik een ree lopen. Op het moment dat ik een foto wil maken, duikt hij “onder”. Alleen twee oren, zie ik als draaiende periscopen, boven het koren uitsteken. Verder laat hij zich niet zien.
De route blijft grotendeels vlak waarbij je langs prachtige kanalen fietst. Vanaf Nancy vind ik de route steeds mooier worden. Je rijdt veel in het groen. En af en toe een wat meer serieus klimmetje. Het is stralend mooi weer en dus ook warm.
Tijdens een van die klimmetjes, zie ik een silhouet van een vogel naast me bewegen. Ik kijk omhoog en zie op korte afstand een grote roofvogel die slechts een paar meter boven de berm van de weg, staat te bidden. Bijzonder indrukwekkend en ik stop om te blijven kijken. Tsja als je een foto wilt maken laat de de vogel zich verder met minimale inspanning op de thermiek wegdrijven.
Onderweg vraag ik om water. “Blijven drinken”. In Dompaire neem ik bij een restaurant/hotel een koffie en een glas cola. Het is half drie en ik twijfel of ik zal stoppen. Het hotel ziet er niet aantrekkelijk uit en de bediening houdt niet over. Ik kijk op de lijst uit de reisgids en ik neem contact op met b&b la Grande Curtille in Fontenoy. In mijn beste Frans begin ik het gesprek. “Je kunt wel gewoon Nederlands praten hoor”. Het is de eigenaresse en ik ben welkom en of ik ‘s avonds mee wil eten. Dat is geregeld. Ik kijk goed het is nog maar veertig vlakke kilometer, zag ik op de kaart... Ik heb er 120 kilometer opzitten, dus veertig kilometer; dat moet te doen zijn in twee uurtjes tijd.
Het blijkt ook te kloppen 30 kilometer is een goed fietspad langs het Canal de l’Est. Wind achter en dreigende onweerswolken maken dat ik daadwerkelijk doorfiets.
In Fontenoy vraag ik waar de b&b is. Ik probeer het te vragen aan een wat oudere Fransman. Hij kan met niet verder helpen. Een Nederlandse dame op de fiets spreekt me aan. Kan ik u helpen? Het blijkt Marlies te zijn, de eigenares van een andere camping. Ze helpt me op weg en het eerste gedeelte komt langs haar camping. We fietsen samen; zij met trapondersteuning. Ze vertelt een bijzonder verhaal hoe zij en haar man hun camping zijn begonnen. Ze vraagt me haar collega’s de groeten te doen. Na twee kilometer klim is haar camping bereikt en rijd ik verder nog vijf kilometer met een venijnig pukkeltje van 10%. Ik arriveer bij Anton en Nel en word hartelijk ontvangen. Ik zag een bord aan de weg staan met in het Nederlands “koffie met appeltaart”...zo’n kans laat ik me niet ontnemen.

‘ s avonds eten we buiten met een aantal mini-campinggangers. Ruud, Birgit, Henriette en Hans. Een stel,uit Vlaardingen en de andere uit Raalte. Ik val met een vijf gangen maaltijd met de neus in de boter. Ruud is van dezelfde leeftijd en werkt in de automatisering. We hebben voor een deel dezelfde achtergrond. En dus hebben we over “tia” en dat is voor ons “techniek voor informatie analyse”. Nel vertelde hoe zij deze b&b en minicamping zijn begonnen. Opgebouwd met veel vertrouwen in de toekomst. Respect. De avond vloog voorbij.

Geschreven door Johns.travels