La Douce France (il pleur).

Ik heb om acht uur voor het ontbijt afgesproken. Tot mij verbazing regent het en en het komt met bakken uit de hemel. Dus extra rustig ontbeten, rond gekeken en nog eens koffie gedronken. Isabel die de b&b runt komt op eigen initiatief met flessenwater voor de bidons. De kwaliteit van het drinkwater is namelijk slecht. Ik had de chloorlucht al geroken. Een aardig gebaar op de vroege ochtend. Rond negen uur de fiets in de garage opgepakt, maar het bleef hozen. Als fietser stap je niet graag op de fiets als het regent. Als je maar droog kunt vertrekken. Ik besluit om nog een extra koffie te bestellen..... Isabel moet weg, dus dat gaat niet, maar zij vraagt haar schoonmoeder van 82 om voor mij een kop koffie te zetten. Haar schoonmoeder, 35 jaar weduwe, woont zelfstandig in een gedeelte van de b&b. Ik wacht bij haar in de kamer en we komen aan de praat. We hebben het over de reis, over ons gezin en dat ik alleen fiets. “Tu as une gentile femme”.
Zij pakt de krant en laat de weersverwachting zien. Ik vraag of zij inschat hoe lang het nog zo hard blijft regenen. Zij wijst naar boven: Alleen Hij weet het, zegt ze in volle overtuiging. Zij merkt mijn ongeduld op, als ik te snel het filtergedeelte van het kopje haal....
En natuurlijk mag ik een foto van haar maken. Ik laat haar het resultaat zien en zij begint te lachen en merkt op dat de stoelen nog omgekeerd op de tafel staan. Ze was aan het schoonmaken. Mooi mens.

Na half tien stap ik op fiets. Het wordt iets lichter. Het moet er maar van komen. De eerste bestemming is Bertrix op tien kilometer en ik begin rustig. Door de regen zit er veel zuurstof in de lucht. De temperatuur is aangenaam. Het fietst prettig. Na enkele kilometers daal ik af op een bospaadje met steenslag. Het is mountainbiken. Overigens heb Ik de indruk dat hier vandaag geen anderen zullen komen, zo rustig en verlaten is het hier. Ik schrik dat op tien meter voor mij een groot hert opspringt en met veel snelheid en knapperend hout in het bos verdwijnt.

In Bertrix tank ik voor de zekerheid papiergeld bij de ING.

De route verloopt licht glooiend en is heel goed te doen. Het blijft regenen. Bij een kruispunt op hoogte zie ik de bovenkant van, wat ik dacht, een bushokje o.i.d. Mijn gedachte was dat ik daar mooi kon schuilen. Helaas iemand anders had de plek bezet (zie foto). Wat ik wel humor vind, is een afdaling van 13% naar Orval. De weg is goed geasfalteerd en breed. Dus je kunt vaart maken. In een bocht versmalt het zich en is maximaal drie meter breed. Vervolgens kom ik een traject tegen van circa 700 meter waar ze vergeten zijn om de vorstschade van jaren te herstellen en nog steeds zit je in een afdaling. Ik lees dat dit bewust zo is ontstaan om sluipverkeer naar Orval te voorkomen. Het regent inmiddels zo hard dat ik besluit om onder bomen te schuilen... het heeft geen enkel effect. Het water klotst in mijn schoenen. Ik fiets door. Niet veel later passeer ik het klooster van Orval. Een heel mooi complex om te zien. Zou zo onderdeel van de Efteling kunnen zijn. Het is druk en mensen komen met dozen met Orval bier uit de kloosterwinkel. Het klooster is bekend om haar trappistenbier.
Na Orval begint ongemerkt Frankrijk en wel met een kleine klim. Lotharingen. Een heuvellandschap met meestal op de kruinen bebossing. Na 10 kilometer van de grens kom ik in Avioth een klein dorpje met een enorme basiliek. Het is ontstaan als bedevaartsoord wegens de verschijning van Maria. Gelukkig is er een restaurant waar ik tussen sjiek etende mensen als een verzopen kat eenvoudig een kop koffie bestel. Ik laat een natte indruk na. Onderweg ben vandaag verder zelden een gelegenheid tegengekomen. Het is allemaal vrij uitgestorven.

Ik fiets nog naar boven naar de vesting van Montmedy. Ik bekijk de vesting met gefixeerde en geasfalteerde ophaalbrug. Ik blijf er niet te lang; het regent veel te veel.

Onderweg kom ik een aantal herinneringstekens van de eerste Wereldoorlog tegen.

Op een glooiing zie ik twee fietsers in regenkleding voor mij. Bepakt en bezakt. Het blijken Marco en Heidy uit IJmuiden te zijn op weg naar Barcelona. Afgelopen dinsdag zijn zij vanuit Eindhoven vertrokken en hebben vanaf Dinant voor de vlakke en langere route langs de Maas gekozen. We fietsen samen verder. Zij hebben in Dannevoux gereserveerd. Ik fiets met hun mee om te kijken of er meer plek in de b&b is. Het is vier uur en ik heb rond de 100 kilometer afgelegd. Er is nog een kamer vrij en ik blijf ook.
We fietsen ‘s avonds naar het zes kilometer verder gelegen plaatsje Consenvoye aan de Maas. Marco werkt zoals velen bij de Hoogovens bij Tata Steel. We hebben het meer over fietsen, wielrennen (Froome en doping), voetbal (kunstgras en FC Twente), Jan Smit, de reddingsbrigade en een food app om af te vallen. De avond vloog voorbij. In de schemer fietsten we terug de b&b.

Geschreven door Johns.travels