Naar de zeven heerlijkheden.

‘s morgens relaxed ontbeten in de tuin van Tom en Berdi. Rond negen uur wil ik vertrekken. Ik heb vroeger, ruim veertig jaar geleden, stage gelopen op het Philips Natuurkundig Laboratorium: het nat lab. Tom is zo vriendelijk om met me mee te fietsen naar het terrein van het lab. Vroeger moest je langs de bewaking. En als de bewaking je niet kende werd opgezocht waar je werkte. Het voelde wel gek dat je nu zomaar het terrein op kon fietsen. Een paar gebouwen zijn nog te herkennen evenals de loopbruggen tussen de gebouwen. En heel veel is echt nieuw.

Ik ben al fietsende op het terrein van het nat lab mijn gps (Teasi) aan het instellen... ik zoek het deel Eindhoven - Dinant op. De Teasi “vraagt” of ik de bestaande route wil uitzetten en de vervolgvraag was en wil je deze route verwijderen......en te snel drukte ik op ja. De route was in zijn geheel verdwenen. In dit soort gevallen probeer je rustig te blijven. Wat te doen? Gelukkig had ik alle routes op een USB- stick. Terug naar de Strausstraat. De computer van Tom opgestart. Eerst de Teasi app op Tom’s computer geïnstalleerd en het lukte op de route terug te zetten op de Teasi gps. Inmiddels loopt het tegen half elf. Effectief nog geen meter opgeschoten.

Tom brengt me naar het begin van de route naar Dinant en zo kom ik voor de tweede keer in de buurt van het Nat Lab. Ik krijg een laatste zetje van Tom in de rug en volg de route naar Neerpelt en vandaar naar Heist op den Berg. Voorouders van mij komen uit dit plaatsje. En vandaar dit bezoekje aan Heist op den Berg na een tip van mijn broer.
De route tot Neerpelt laat zich als volgt omschrijven: zandwegen, de Kempen, mooie bossen, vennetjes, de Dommel en vaak op het fietspad “Limburg fietsparadijs” geschilderd.
Van Neerpelt naar Heist op den Berg fiets ik veel langs het kanaal Bocholt Herentals over het jaagpad. Eindeloos lang en tegen de wind in. De lucht werd steeds dreigender en de temperatuur bleef onverminderd hoog. 29 graden. Benauwend warm. Omdat er noodweer was voorspeld, heb ik best doorgereden. Geen regen, laat staan noodweer meegemaakt. Dit in tegenstelling tot Nederland.
Ik had het natuurlijk kunnen weten: Heist op den Berg ligt op een heuvel. Ik fiets naar het kerkje wat het hoogste punt is, rij een rondje om de kerk en daal via een kasseienstrook om uiteindelijk naar Mechelen te rijden. Ik sms'te dat ik rond vier bij John en Jan de Coninck arriveer. Dat was bijna gelukt, ware het niet dat de binnenstad volledig op de kop is gezet. Hemelsbreed nog 500 meter, maar wel gescheiden door meerdere spoorwegen en een kanaal. Rond half vijf rij ik de Kruisveldstraat in. Ik zie de zesennegentige-jarige John de Coninck lopen. Hij was vast een eindje de straat ingelopen om mij te begroeten. Jan is binnen en ik word hartelijk ontvangen. We hebben elkaar jaren niet ontmoet en het weerzien was bijzonder.
Ik was best na 135 kilometer toe aan een rustmoment. Veel water en een paar koppen koffie met aardbeienvlaai en ik ben weer volledig gerecupereerd.

John de Coninck is een neef van mijn moeder. Beiden schreven heel frequent brieven aan elkaar over wat hen bezig hield.

‘s Avonds gaan we naar een restaurant aan de Grote Markt van Mechelen. We halen veel herinneringen op en duiken ook in de geschiedenis. Beiden weten veel van het verleden. Jan heeft een studie gedaan naar de familiegeschiedenis. Mijn overgrootmoeder is geboren in een huis aan de Grote Markt. Met een bijzonder verhaal, omdat de zwangerschap van haar moeder niet als gepland. Mijn overgrootvader verkocht o.a. asperges op dezelfde markt en als hij na afloop van de markt nog “bussels” asperges over had, ging hij langs de huizen van de patriciërs en riep hij: Ici Asperges d’Malines, de boter is er al in... Mechelen wordt in het Frans Malines genoemd.

Het geheim van zo oud worden? John de Coninck weet het zelf niet. Hij is vitaal, kranig en goed bij. Nooit ziek. Alleen erg doof. Dagelijks schrijft hij nog een stukje: “aforismen” en deze worden wekelijks in een lokaal krantje opgenomen. Dat houdt hem geestelijk lenig. John volgt het nieuws in de krant en op tv. Hij maakt zich zorgen om Europa en het toenemend nationalisme van met name kleine landen. En wat gebeurt er met Italië?
Jan heeft de aforismen verzameld en mij een aantal toegestuurd. Een paar voorbeelden:

* Als arbeid adelt en de adel arbeidt, is het ideaal bereikt, op voorwaarde dat er geen werklozen zijn.

* Iedereen bezit een geldingsdrang, jammer genoeg zijn er die van geen ophouden weten.

* Doorzettingsvermogen is een lang woord om te schrijven, in het dagelijks leven moet het ook lang blijven duren.

Dagelijks bepaalde gedachten John bezig, kauwt er op en schrijft de kern op. En het is natuurlijk heel bijzonder om dat op zo’n hoge leeftijd te doen. Bewondering

Ik slaap in het bed van de moeder van John de Coninck. Mijn tante Louise. Als klein jongetje heb ik in hetzelfde bed geslapen. Ik ervaar het als bijzonder. De inrichting van de kamer is ook gelijk aan die tijd.
Lang verhaal..... en de zeven heerlijkheden is een soort drie landenpunt, maar dan van zeven heerlijkheden (zie foto met verklarende tekst). Het zevenheerlijkhedenpunt. Uniek.

Geschreven door Johns.travels