Het is een prachtige morgen in Toscane. Ik ontbijt buiten in de schaduw. Buiten schijnt de zon volop. Een heldere dag. Ik kan vanaf het terras de glooiende hellingen zien.
Guido heeft een goed ontbijt verzorgd en schuift aan. Hij is niet, zoals ik had begrepen 67, maar 77 jaar en hij is enorm vitaal.
Ik kan nog een nacht verblijven. Er heeft geen andere boeking plaats gevonden. In het verloop van het gesprek blijkt dat zijn vrouw acht jaar geleden is overleden. Hij probeert zoveel mogelijk te genieten. O.a. het geregel met de b&b houdt hem jong. Hij leest veel en geniet van muziek. Vooral klassiek opera's en ook populair waaronder o.a. Pink Floyd. La belle Vie. Hij straalt het uit en toch op hetzelfde moment geeft hij aan dat hij hartproblemen heeft. Vooral er niet te lang bij stil stilstaan. Genieten zolang het kan, is zijn motto. En dat kan zeker in Toscane.

Om half tien word ik door René met de auto opgehaald. Wat een luxe. René heb ik tijdens productinformatie over La Vialla in Nijverdal leren kennen. Toen ik destijds vertelde dat ik naar Rome ging fietsen en wel in de buurt van La Vialla zou komen, bood hij spontaan aan om La Vialla te bezoeken en om een maaltijd te gebruiken op La Vialla. Heel bijzonder eigenlijk.

René vertelde dat de steekvlieg, waar ik gisteren last van had, tafani heet. Bij ons paardenvlieg. Met name op plaatsen waar het vochtig en warm is komen ze voor. De vliegen blijven om je heen cirkelen en je lastig vallen.

We gaan eerst naar de Ponte Buriano, een oude romaanse brug die goed bewaard is gebleven (onderdeel van de zevenbruggenweg). Leonardo da Vinci heeft deze brug geschilderd als achtergrond bij de Mona Lisa.
Leonardo is in deze streek geboren als "bastaard" zoon van een notabele met een dienstmeisje. Daarom heeft hij als achternaam da Vinci, komend uit Vinci en niet de familienaam van de notabele.
(Over de zevenbruggenweg heb ik voetnoot).

Vervolgens naar La Vialla. Het is een biologisch (-dynamisch) familie bedrijf. En hoewel je het niet ziet, is het een bedrijf met een vaste bezetting van ruim 200 medewerkers. En daarnaast wordt er bij pieken met inhuur gewerkt. Het bedrijf is extern gericht en richt zich op met name Duitsland, Oostenrijk, België (iets minder), Nederland en ook op de Verenigde Staten. Er worden absoluut geen bestrijdingsmiddelen gebruikt en alles is ingericht op het sluiten van de kringloop. Een voorbeeld bedrijf op het gebied van duurzaamheid.
De droom van de familie is om een eerlijk en duurzaam gemaakt product op de markt te brengen. En daar zijn ze erg succesvol mee. Ze behalen o.a. veel prijzen voor hun biologische wijnen.

Als je er komt, hebt je geen idee wat je te wachten staat. Er zijn best veel parkeerplaatsen en dat is ook nodig. Veel toeristen komen hier een excursie te doen, om in te kopen, wijn te proeven of om van een maaltijd te genieten. Het is erg druk en op meerdere plaatsen kan er worden gegeten. En dat is elke dag zo.

Bij de ontvangst worden we welkom geheten (René natuurlijk als collega) door o.a.een jonge Nederlandse vrouw, die sedert mei van dit jaar bij La Vialla werkt.
Voordat de excursie begint proeven we een wijn, die koud gedronken dient te worden. Mijn eerste wijn tijdens deze fietstocht. Om het vocht aan te vullen, drink ik meestal een biertje. Zo'n koud wijntje smaakt perfect en dat al vroeg op de ochtend.
We worden met een groepje Nederlanders rondgeleid door Nicole, een Belgische en al veertig in Italië woonachtig. Ze vertelt wat biologisch dynamisch boeren inhoudt en over hoe alles wordt hergebruikt.
Ze vertelt over de productie van wijn, olijfolie, koekjes, pasta's, sauzen en meel. Interessant om te zien en ook te beseffen dat nog veel handmatig gebeurd. En Nicole vertelt met veel passie en enthousiasme met een mooi Vlaams taalgebruik. Het is niet te merken dat ze het verhaal bijna elke dag verteld.
Ze vertelde dat de compost met valeriaan wordt besprenkeld om de wormen te activeren. Grappig eigenlijk.

Na afloop is er een uitgebreide lunch...te beginnen met een aperitiefje tot en met grappa. Van twaalf tot vier uur. We zaten aan een tafel met een gezellig Belgisch echtpaar Luc en Annick. Luc is ondernemer (it in de retail branche) en Annick was stewardess (hostes) bij Sabena en ouders van drie kinderen. Zij zijn met een camper in de streek en gaan er met de scooter er op uit. Zij zijn getipt over La Vialla (door ook een John) en komen nu voor het eerste bij La Vialla. De kennismaking met La Vialla bevalt goed.
Hoewel ik meestal wel een flesje wijn of iets anders meeneem, pas ik. Zoveel ruimte heb ik niet 😂

Het weer was vandaag veranderlijk. Zo af en toe een buitje en dan koelt het lekker af. ' s Avonds werd het zelfs wat frisjes. Guido heeft mijn fiets netjes in zijn schuurtje geplaatst. Op het moment dat ik terug bij de b&b kom, schuift hij aan. Een aimabel mens. Ik laat de foto's zien en hij becommentarieert deze. Hij haalt een stamboom op en vertelt erover.
Het was nooit zijn bedoeling geweest om een b&b te beginnen. Hij is bezig met het opknappen van zijn kasteel en richtte kamers in. Hij is zelf erg handig. Op een gegeven moment is het idee opgekomen om de kamers te gaan verhuren....
Jammer dat ik woensdag patron di Castello af ben 😀. Deze titel is alleen met Guido wezenlijk verbonden.
Ik ben twee dagen in Castiglion Fibocchi en ik voel me er thuis. Guido is een type mens zoals Virginia in Verona. Een gastheer die alles wil doen om je het naar de zin te maken. Daarnaast natuurlijk het contact met René en de ontvangst bij La Vialla. Dat laat ik nu los met ook wel weemoed. Het is de dagelijkse cyclus van loslaten en verbinden.


Rest mij om La Vialla en René in het bijzonder heel hartelijk te bedanken voor de ontvangst en de gastvrijheid. Ik heb een bijzondere dag meegemaakt. Grazie!

De fiets niet aangeraakt...Niente Chilometro.




Noot:
Er is een song van the Eagles "seven bridges road" geschreven door Steve Young. https://www.youtube.com/watch?v=c-q7Mih69KE Een prachtig deels a cappella gezongen nummer. Het is niet geschreven voor de Strada di Setteponti. Maar toch vind ik het uitermate passend.

There are stars in the southern sky
And if ever you decide
You should go
There is a taste of time sweetened honey
Down the seven bridges road.

Geschreven door Johns.travels