Ik heb in 2002 een trekking gemaakt in de Himalaya. In die tijd deed ik veel aan hardlopen. Halve marathons bijvoorbeeld. De organisator van de trekking vertelde dat als je de Himalaya tegemoet treedt zoals je marathons loopt, dat je altijd verliest. Met andere woorden pas je aan de omstandigheden aan. Dat geldt zeker voor vandaag. Weer mooi weer. Zonnig onbewolkte hemel. Warm. En een lekker briesje..... Echter uit de volkomen verkeerde hoek. De hele dag had ik een stevige wind tegen. Licht verzet. En soms maximaal 15 kilometer per uur.

In het Tagungshaus Schönenberg was er een keurig verzorgd ontbijt. Als het kan, neem ik yoghurt met muesli. En natuurlijk koffie. Ik kijk nog wat rond. De Wallfahrtskirche is open. En ik bekijk de prachtige barokke kerk met veel mooie schilderingen. Rond negen uur fiets ik eerst naar beneden naar het plaatsje Ellwangen. Leuk dorpje en ik fiets door het centrum om nog wat van de sfeer te proeven. Ik haal een stift voor droge lippen.
In de ochtend fiets ik door stille bossen met veel steenslagwegen en kleine boerendorpjes. Het gaat omhoog naar de Härtsfeld, een hoogvlakte in het noordoosten van de Schwäbische Alb. Het landschap is ten opzichte van een paar dagen geleden volledig veranderd. Geen vakwerkhuizen; wel veel barokke dorpskerkjes. Ook nu is het erg rustig. Ik ben niemand in de bossen tegengekomen en ook in het meer open gedeelte zie ik weinig mensen. Af en toe valt me iets op. Bijvoorbeeld in the middle of nowhere een steen met tekst. Of een houtsnijwerk met de dwingende tekst "Mensch halt dich an Gott".
Bij een lakfabriek kom ik een Sint Joris variant tegen, gemaakt van (oud) ijzer. Rond de fabriek rook ik organische oplosmiddelen. Het is bekend dat je van oplosmiddelen kunt hallucineren. Dus is het wel Sint Joris? Voor de zekerheid heb ik het beeld vastgelegd.

Evenals gisteren heb ik rond de klok van twaalf een ongeveer veertig kilometer gereden. Ik kom langs een grote supermarkt en ik koop yoghurt, fruit en een grote fles drinkwater. Ik zoek een mooi bankje uit en ik zorg dat er weer calorieën en vocht binnen krijg.
Door de stevige tegenwind, rijd ik op de middelste versnelling voor. Bij een stevige klim schakel ik nog verder terug. Heel licht klim ik naar boven. Ik zorg ervoor dat ik niets forceer. 7,5 km per uur haal ik dan.
In de middag bereik ik Dillingen aan de Donau. Bijzonder dat ik zoveel verschillende rivieren tegen kom.

Intermezzo (Reitsma)
het Härtsfeld maakt deel uit van de Europese waterscheiding: aan de noordkant komt neerslag via Neckar en Rijn in de Noordzee. Aan de zuidzijde zakt al het water in de kalksteenbodem. Ondergrondse stromen voeden beekjes, die uitmonden in de Donau. De Donau komt in de Zwarte Zee.

Ik neem in Dillingen een kop koffie. Prachtig stadje om zo even in te fietsen.
Na het dal van de Donau te hebben overgestoken en na een paar korte heftige klimmetjes kom ik terecht in Aystetten. De laatste kilometers rijd ik samen met Leo, evenals ik 61 jaar. Hij vertelde dat hij samen met kinderen, die nu vakantie hebben, raketten maakt van plastic flessen. De flessen worden dmv lucht onder druk gezet. Bij lancering kunnen de raketten een hoogte bereiken van zo'n twintig meter. Ik begrijp het niet helemaal.....we hebben het over alles en nog wat. Leo ergert zich bijvoorbeeld aan de Nederlanders, omdat deze zich niet op Autobahn gedragen........ Gelukkig wel op het fietspad 😀 . We komen samen op de foto. Hij wenst me een verder een veilige tocht toe en ik moest beslist niet vergeten om de Papst van hem de groeten te doen.

In Aystetten klop ik aan bij een adres aan wat Leo mij had gegeven en wat ook in het boekje van Reitsma staat. Hotel Söhnel. Er was een kamer vrij, dus ik boek meteen. Ik sloot aan bij een Duits stel (duidelijke fietsers) op het terras. Petra en Raymond. Samen met de hoteleigenaar zaten ze heerlijk achter een glas bier. Zij maken een fietstrip rond de Ammersee. We hadden lol over van alles en nog wat. Raymond moest nog wel terugkomen op een Duitsland - Nederland. Lang geleden met een 2-1 uitslag. In het collectief geheugen van de Nederlanders een (onverwerkt) traumatische wedstrijd. 😂

Vandaag 114 kilometer gefietst. Door uitgestrekte landschappen. Veel steenslagwegen. Prachtig om er zo door heen te fietsen. Je voelt als het ware het landschap "onder je door glijden".
Qua conditie gaat het goed. Na een dag als vandaag ben ik wel moe als ik bij het hotel kom. Een biertje en een douche doen wonderen.


De oude baas van het hotel kreeg de hotspot voor de WiFi niet aan de praat. Dus vandaar een latere bijwerking van het verslag.

Geschreven door Johns.travels