Ik overnacht in Park Villa in Gernsheim. Een b&b van Andrea en Stephan. Zij hebben het huis vier jaar geleden gekocht in een vervallen toestand. Ze hebben de kamers in stijl ingericht. Ik sliep in de kamer "Manhattan". Een moderne smaakvolle inrichting.
Het ontbijt was in de keuken. Er waren twee Zweden aan de ontbijttafel. Ik schuif aan. Het zijn een vader en een zoon op doorreis naar Barcelona. De zoon gaat door voor zaken langere tijd wonen. De vader, zeventig jaar, ging mee om zijn zoon te ondersteunen. "Dienend vaderschap". Ik heb beiden op de foto gezet.
Ik eet ondertussen mijn ontbijt. Er was best nog wat over. Ik mocht gerust de overgebleven broodjes als lunchpakket meenemen. Effe een aardig gebaar zo op de vroege ochtend.
In de achtertuin staat een heel groot Boeddhabeeld. Ik vraag Andrea naar het waarom. Ze vertelde dat ze yoga-lerares is. Als de bouw van hun eigen huis klaar is, wil ze daarmee weer beginnen en dan krijgt de Boeddha een prominente plek in de nieuw ingerichte tuin. Stephan en Andrea zijn een voorbeeld van mensen, die bezig zijn om hun dromen te realiseren. Boeiend. Je merkt ook dat ze het niet altijd even gemakkelijk hebben; en desondanks blijft het vertrouwen in de toekomst.

Andrea vertelde dat er best veel Romegangers logeren. Gisteren was er nog een stel, die net als ik het adres uit de Reitsma gids hadden. Het was Stephan en Andrea onbekend, dat ze in de gids vermeld stonden. Ze hebben gelijk een foto van de gids gemaakt. De Romegangers wilden dit jaar tot Garmisch Partenkirchen komen. Ik vermoed dat ik ze nog wel tegen zal komen.

Tot nu toe heb ik ongeveer het volgende als patroon:
7 uur opstaan
8 uur ontbijt
9 uur vertrek
12 tot 13 uur een flinke pauze
13 uur "herstart"
16 uur een kamer zoeken. Tot nu toe telefonisch.
17 uur ongeveer de kamer hebben gevonden.
En vervolgens douchen, de fietskleding uitwassen en contact met Mieke.
Ik zoek een restaurant op. Na het eten maak ik een verslag en los een puzzel op. Ik heb van Paul (kennis van de lagere school) een Denksport mee gekregen "een tien voor taal" om het Nederlands niet te verleren 😀



Vandaag zit ik door de wat uitgebreide gesprekken wat later op fiets. Het is half tot zwaar bewolkt.
Ik kijk eerst nog even bij de Rijn.... De fietscomputer en ik(!) hadden wat opstartproblemen en zodoende kwam ik weer bij de Rijn. Dat is volgens de route niet de bedoeling.
De eerste kilometers gaan door een mooi natuurgebied. Na enig moment komt de twijfel of ik al mijn toiletspullen wel in de fietstas heb gedaan. Check. Hè hè het zit er allemaal in en het gaat nergens over.
Het landschap verandert van natuur naar erg open agrarisch. De wind heb ik op kop. En dat is dus duwen op de pedalen, al pas ik mijn verzet aan. Ik kom langs plaatsjes, die me aan Gronau doen denken. Tot Heidelberg merk ik geen bijzonderheden op. Alleen in Lorch, na circa twintig kilometer, neem ik een paar foto's van het pittoreske dorpsplein. Het bord "Kaffee mit Kuchen" is mij ontgaan op het moment dat ik met de foto's bezig ben. Anders was ik wellicht op dat moment al onder de verleiding bezweken. Ik kom drie jongelui tegen, die al vroeg aan het bier zijn. Frons.
Vlak voor Heidelberg fiets ik langs de Neckar en deze ga ik ruim tachtig kilometer volgen. De Neckartal-Weg.
In Heidelberg ga ik rustig op een bankje in het plantsoen aan de Neckar zitten. Het is middagpauze en ik geniet van het lunchpakket en van onderweg gekochte frisdrank. Ik kijk naar de voorbijkomende mensen. Het is middagpauze. Ik mag graag mensen waarnemen en bespiegelen. Wat beweegt of wat bezielt hen?
Die vraag kan ik ook aan mezelf stellen. Wat bezielt mij om naar Rome te fietsen? Wat bezielt mensen om naar Rome, Santiago, Stonehedge, Medina en Mekka of naar de mount Kailash te gaan? En al zo lang. Ook al in het prechristelijk tijdperk heb ik ergens gelezen.
Ik kan het antwoord niet geven.


Vanaf Heidelberg is het traject super mooi. Reitsma schrijft "de route volgt de Neckar door een smal, intiem dal met steile, beboste hellingen. Na iedere bocht verandert het toneel: schilderachtige stadjes spiegelen zich in het stille water, terwijl hoger op de helling romantische burchten staan, opgetrokken uit de in de omgeving gewonnen rode zandsteen". Het geschetste beeld klopt helemaal. Het beeld, wat je waarneemt laat zich niet vangen in een foto. Ik heb er toch een paar gemaakt als impressie van een veel mooiere werkelijkheid.

Ik wil een foto van zo'n prachtig stadje aan de overkant van de Neckar maken en op hetzelfde moment stopt een fietser, die van de andere kant komt. Ik weet niet hoe dat komt, je weet het meteen dit is een Nederlander. En dat klopte. Bert 't Hart, eenenzeventig jaar. Een krasse kranige man op de fiets. Het klikt meteen. Hij is op weg naar Remagen. En naar Rome fietsen zou hij ook wel willen, maar Bert heeft onvoldoende kracht om de Alpen over te gaan. Toch fietst hij met zware bepakking, hij heeft ook zijn kampeerspullen mee. We maken foto's van elkaar. Hij vroeg of ik al gepensioneerd was. De eerste, die dit vroeg 😀. Nee, daar ben ik nog niet aan toe!

Ik haal ook nog een Nederlands echtpaar op weg naar Rome in. Zij hebben niet in Gernsheim overnacht, wel in Nierstein (leuke naam / leuk plaatsje). We wisselen ervaring uit en zij zijn van plan om er vierendertig dagen over te doen. Zij zijn zaterdag voor een week uit Amsterdam vertrokken. Hun tiende dag dus. Ik heb een ander, eigen tempo, waar ik me goed bij voel. Ik rij als het ware 2 op 1.

Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen dagen meer macht in de benen heb gekregen. Ik rij gemakkelijker heuveltjes op. Op slechte paden en met veel modder , helpt mijn veldcross ervaring. Een echtpaar op een mountainbike haalde ik tijdens een klimmetje in. De man vroeg "e-bike"?
Ik zei nee, waarop hij meteen mijn fiets onderzocht. Er werd nog iets gemompeld. 😬 Ik moet er wel bij vermelden dat ik inschat dat de man een bmi heeft van groter dan 30. Bergopwaarts telt de zwaartekracht.....



Vandaag super gefietst. Goede benen. Ondanks de dreigende luchten, heeft het niet geregend. De afstand was135 kilometer. Prima te doen.
Om kwart over vijf meld ik me bij het Kloster Bad Wimpfen. In de reisgids wordt dit als optie aangedragen. Ik ben nieuwsgierig wat me te wachten staat. Ik laat me graag verrassen.
Na de Maas, Roer, Rijn was het vandaag de Neckar. "Water verbindt": schiet als een flits door mijn hoofd. Ik laat het daarbij.

Geschreven door Johns.travels