Vandaag onze laatste volle dag in belize. Bedoeld als een luie dag voor wie wil maar ook de mogelijkheid voor de rest om nog een laatste maal te proeven van de leuke verassingen die de jungle hier in petto heeft. Lekker ontbijtje voorafgegaan door 1van de beste douches die ik al genomen heb in een buitendouche op een zijplatformpje in onze boomhut. Een half open douche met zicht op de jungle en de rivier eronder waar de aalscholvers in groep aan het het ontbijten zijn. Het water komt uit een metalen emmer met gaten erin. Vooral opletten dat je de douchegel niet laat vallen over de rand............oops daar gaat hij.

Na het ontbijt besloten tess en philip het rustig aan te doen en een verkoelend buitenbad te nemen. Ann besluit aan het mooie zwembad te blijven, een boek te lezen en rijkelijk gebruik te maken van het eerste redelijk bruikbare wifi-signaal van deze reis. Tijdens het eten in het " terug naar 1993". Ze zetten dan de wifi af en de kids zien dan hoe het vroeger was. De rest van de groep besloot eline te volgen naar een "blue hole" in de buurt. Het is zo dat de yucatan enorm poreus is en er bijna geen rivieren stromen. Al het water stroomt ondergronds in grotten en poreuze kalksteen. Af ern toe zakt de top van zo een grot een klein beetje in en dan krijg je een mooi rond gat in de jungle gevuld met het klaarste der waters en lichtjes koel. Deze blue holes of "cenotes" zijn zo goed gecamoufleerd dat je er zo zou voortbijlopen en van dorst zou vergaan.

Wij dus naar de cave branch blue hole, ern kleine wanderling van 15 minuten maar wel snik snik heet. Eenmaal aangekomen valt onze mond open. Veel mooier dan we verwacht hadden en dus onmiddelijk het waterr ingesprongen om af te koelen. Was trouwens het koelste water dat we op deze reis gezien hebben.

Daarna besloten we de jungle trail nog te doen die daar begon. Na gezien te hebben dat het redelijk bergop ging en glad was besloten friedl claudia ern tim dat het niet echt te doen was met hun sandalen. Elientje en ik lieten ons niet kennen en gingen eraan voor een uur durende mooie bezwete mosquito wandeling. Moe, totaal doorlopen van het zweet maar voldaan en hongerig kwamen we aan in de lodge waar de luie bende vollop aan het genieten was van welverdiende luiheid. Ons plan werkt. We hadden altijd voorzien op deze reis dat iedereen die effe op adem moest komen dit zonder probleem kon doen zonder de groep daar in te belemmeren.

Na de middag ook even lekker niets gedaan en dan afgesloten door met eline en tim ( die altijd van de partij is als er iets te doen is) nog een in de rivier te gaan zwemmen. Heerlijk maar wat met die vissen hier? In de blue holen zat het vol visjes die rond jou zwemmen en als je lang bleef stilzitten begonnen ze het dode vlees van je hielen en ellebogen af te knabbelen. Een gratis beliziaanse pedicuur. En in de rivier werd tim bij het eringaan hevig aangevallen door wat mij leek twee tijgercyclides of tijgerbarbelen. Hoogstwaarschijnlijk gingen wij erin waar hun eitjes lagen. Tim pompte zijn spieren op en ging de confrontatie aan.na een gevecht van een minuutje of zo koos tim eieren voor zijn geld en zwom verder. De verschrikkelijke barbeel (een kleine 5 cm) blies de overwinning. Later nog eens door een soortgenoot omsingeld geweest maar verder een heel ontspannen verfrissende afsluiter van een fenomenaal verlof.


O ja S'avonds rond 11 h werd tess waker van hun hutje dat aan het schudden was. Philip werd wakker maar de rest wist pas de ochtend erop dat een paar 100 km verderop in zuid-mexico hun grootste aardbeving van de laaste 100 jaar zijn epicenter had. En een paar 100 km naar het westen zit er een kleine hurricane en iets boven ons passeert de grootste hurricane uit de atlantische geschiedenis. Het is misschien oneerlijk voor de mensen die er middenin zitten maar wij zijn alle rampspoed net ontlopen.

Nu nog in het oog houden of orkaan irma en jose die er blijkbaar net achteraan komen, onze vliegplannen naar huis niet in de war brengen.

Geschreven door Hofmanreizen