De eerste nacht in de jungle zorgde voor wat voorzichtigheid voor de komende dagen.t gast

Het verhaal van de dag of liever het verhaal van de nacht:

3h s,nachts, joris sttat op en gaat naar het toilet. Het is al wat jaren geleden dat ik in sri-lanka woonde dus ik was de automatismen van s'nachts naar toilet gaan wat vergeten.
Ik zit op de pot lichtjes voorovergebogen te doen wat men daar doet mij blik gefixeerd op de vloer voor mij. Opeens komt er een figuur dat lijkt op een gecko tussen mijn benen door gelopen. Het is 3 uur s'nachts en ik ben dus niet bij de pinken en heb mijn lenzen niet in, het duurde dus even voor ik doorhad dat het een schorpioen was en dus gingen de beentje heel vlug de hoogte in. Ik wachte in diefoetushouding tot hij wegging maar hij gbleef maar onder mij ronddraaien. Er zat dus niets anders op dan drastische maatregen nemen. Mijn reflexrespons vertelde mij van erop te gaan staan maar gelukkig was een deel van mijn verstand al wakker genoeg om te beseffen dat schorpioen onder een blote voet niet leid tot succes. Enige andere optie die ik zag was niet echt optimaal maar had toch kans op onpijnlijk succes. De schopte ik de schorpioen tot in de douche. Daar bleef hij zitten en ik zatnaan de overkant op de pot en we bleven elkaar aankijken elk in de hoop dat de andere de aftocht zou luiden. Eline werd wakker van de commotie en wou weten wat daar allemaal aan het gebeuren was. Ik stelde haar gerust dat het allemaal niets was. S'ochtend was ze ontgoocheld dat ik het haarla niets getoond had.

Het enige wat ik kon doen was elines schoen nemen en na een luide krak heeft hij het onderspit gedelft. Dan hem in een plastic zakje gestoken om s'morgends aan de locals te vragen hoeveel pijn hij zou gedaan hebben.

Volgens eline staat er in het gastenboekje 'do not kick the wildlife' dus ik heb haar belooft dat de volgende keer ik gevaar zie zoals een jaguar ik hem niet zou natrappen.

Rest van de nacht was ok tot de howler monkeys (brulapen die hun naam niet gestolen hebben) mij s'ochtends wakker brulden.
Heel vroeg maar dat was eigenlijk ok want we moesten heel vroeg opstaan want het expeditiegedeelte van deze reis begon.

De troepen verzamelden om 6 h met stevige schoenen

Iedereen nam de helmen met hoofdlampen in ontvangst en friedl met zijn gekneusde teen nam een hangmat in beslag en besloot in de lodge te blijven als support voor het rescue team moesten wij in de problemen komen.

Eerst was er een half uur ritje over ruwe weg tussen de orangen en bananenplantages van de menonieten. Dan alles uitgelaten en de belangrijkste zaken in een droge zak gestoken wantde volgende 4 en een half uur zullen redelijk nat zijn. Dus nadat de sigaren opgeborgen waren gingen we onderzoek uit. Na amper 100 meter kwam de expeditie al tot stilstand want de weg was versperd door een rievier van ongeveer 40 meter breed. Dus iedereen sdprong erin en zwom naar de overzijde. Vanaf dit punt tot we terug waren in ons expeditie hoofdkwartier zouden we nooit meer droog zijn. Dan ging de wandeling nog een 40 minuten door met regelmatig een stopje toen lenny de gids ons wat weetjes toonde over lokale planten of dieren. Er moesten nog 2 rivieren overgestoken worden en deze waren even breed maar ondiep tot de enkels. Eigenlijk moeilijker dan overzwemmen want gemakkelijker om je voeten om te slaan op de gladde rotsen. Hier bleek al dat hetniet de rapste der expedities ging woden omdat claudia niet meer stapvast is als hetglad word maar ze zet wel door.

Aangekomen aan de ingang van de ATM grot was het een groot wauw moment. De ingang is als de jungle ingang naar de maya onderwereld en daar komt ook de naam van de grot vandaan : Actun Tunichil Muknal. Uit de grot stroomt een rivier waar je dus tegen de lichte stroming moet binnenzwemmen en van dan ga je eerst 2 h lang door de rivier over de rotsen ongeveer 1.5 km diep de grot binnen. Het is een unieke combinatie van zwemmen klauteren over kleine watervalletjes klimmen, door nauwe doorgangen wringen waar ik maar op 1 manier tussenpaste. Soms heel benauwd maar o zo mooi. Ook redelijk vermoeiend want een lange trage weg te gaan. Het unieke voordeel dat wij hebben is dat pooks-hills direct aan de grot ligt en we dus de eerste groep in de grot zijn en tot helemmaal achteraan op ons alleen zijn. Ongestoord en enorm ontluisterend als iedereen dan zijn lampjes uitdoet en je geconfronteerd word met de duisternis.
Helemaal achteraan moesten we een eind nar boven klimmen wat heel spectaculair was en voor sommigen onder ons op het randje van hun kunnen was.

Dan kwamen we in verschilende kamers met grote stalagtietformaties en heel wat achtergelaten artefacten van de mayas. Veel potten en schedels en zelf een volledig skelet van geofferde mensen. Ongelooflijk dat er nog plaatsen zijn waar je als toerist zo nog binnen kan want er zijn hier absoluut geen voorzieningen aangebracht.

Het duurde nog een uur om uit de grot te geraken en nog 40 minuten terug weer door de 3 riviertjes.

Top10 van dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt en zal moeilijk zijn iets mooiers en uniek te vinden.

Tegen de middag terus in de lodge. Geen fotos want men mag niets meenemen en ze laten maar een beperkt aantal mensen binnen om de grot te beschermen.

Iedereen was redelijk bekaf maarno zo gelukkig. Friedl ook want die had een heel ontspannende ochtend met leuke gesprekken met de uitbater over kolobris brulapen en locale gewoontes.

Dan heeft iedereen debrest van de nbamiddag en avond gewoon in de hoofdhut doorgebracht waar je een schitterend zicht krijgt op de brulapen die verdeeld over verschillende families in verschillende bomen met elkaar interakteren. Mooi woord voor ruziemaken dat gepaard gaatn met hun naam waardig veel gebrul. Als je je ogen toedoet zou je echt denken dat king kong ergens verscholern zitnachter het oerwoud. Het is echt enorm luid.

Elke dag om even voor 6 begint het weer lekker te ruiken onder ons als 'the ladies, zoals de uitbater zijn keukenpersoneel noemt, beginnen aan de versgemaakte nanchochips en het avondeten.
Het eten was weer lekker en heel lokale gerechten. Echt zoals we het hoopten. Het leuke aan deze plaats is ook dat alles hier uitgebaat word door lokale mensen uit het dorpje iets verderop. Ook de gidsen komen uit dat dorpje. Zo zou het echt overal moeten zijn.

S'avonds na het avondeten nog even met de fotoapparaten zitten spelen om de vleermuizen te fotograferen die van de nectar komen drinken in de potjes die hier overal voor onze neus ophangen voor de kolibris.

En dan vroeg naar bed want morgen letterlijk voor dag en dauw op voor een ochtendwandeling voor de ontwakende vogels te spotten hier op het inmense terrein.

Hopenlijk een nacht mjet niet teveel ongenode gasten.

Slaapwel iedereen en mogen de mayagoden ons rustige dromen schenken.

Geschreven door Hofmanreizen