Vandaag voor de verandering een vroeg op. Iedereen heeft er echter geen problemen me want we gaan altijd vroeg slapen. Na een snel ontbijtje zijn we om 6:45 weg met Allan, onze gids voor vandaag. Me moesten op tijd vertrekken omdat we een afspraak hadden met het leger van belize. De weg zal 3 tot 3:30 duren en dit behalve een stuk van een 10 tal km totaal op onverharde wegen. En we hebben al gemerkt dat dit een redelijke aanslag op het'lichaam is hier in bgelize want onverhad wil meestal zeggen de on van onzacht nen de hard van heel harde ondergrond. Rotsen greppels ribbels etc.

Maar het hoort erbij en is de enige manier om de meest rustieke aller mayasteden te bezoeken: caracol; de stad van de slakken. Caracol ligt echt 3 uur midden in het oerwoud tegen de grens aan van Guatemala. Het is een hele uitdaging om er te geraken en niet alle toeristen durven het aan. Genoeg voor ons om te beseffen dat zoiets uniek binnen handbereik niet te laten liggen is. Ons busje is van chinese makelij en een vranke kopij van een mercedes vito min de duitse gtrundlichkeit maar zou toch beter blijken dan een toyota land cruiser, niet slecht als referentie. Busje was comfortabel als je iets comfortabel kan noemen op deze schuddebolle wegen. Na een uurtje van een half beliziaanse massage want dat noemen ze het hier als je over de onverharde wegen moet rijden, kwamen we aan bij een kleine tussenstop. Een grot waar je volledig door kon kijken en een leuke tussenstop. Net daarvoor waren we door wat leek een verlaten dorp gereden waar militairen doorliepen in volledige uitrusting. Beetje meedelijden getoond vanuit onze airco-busje. Bleken engelse elite eenheid te zijn die hier trainden op jungle-overleven. Moeten ze gewoon eens met Mike twe uur gaan wandelen en ze zullen weten hoe termieten smaken en wat wel en niet gevaarlijk is "under the canapy".

Na de grot terug naar dat spookdorp, dat een trainingsdorp bleek om gevechten in dorpsomgevingen na te bootsen, om onze afspraak met het leger van belize. Dit omdat je een militaire escorte krijgt naar caracol want het ligt juist naast guatemala en in het verleden is het gespuis van het over de grens al een een busje toeristen gaan overvallen bij caracol. Ze hebben er ook al schatten gestolen uit de mayasteden dus sindien gaan bezoekers in convooi met het leger naar caracol waar nu ook een kleine legerpost is om de opgravingen te beschermen.

Na een paar kilometer stond een andere groep langs de kant, met motorpech met hun toyota land cruizer. Hun bak was hiet meer aan de praat te krijgen dus besloten we die drie bij ons mee te nemen want wij hadden plaats genoeg. Iedereen helpt elkaar hier constant want wie weet volgende keer heb jij hulp nodig en met die wegen schudden de autos continue de garage binnen. Na 3:45 h massage aangekomen in caracol daar bleven we een drietal uur, met rond ons maar een 5tal andere overgelukkige mensen die de uitdaging aandurvden. Dit is de grootdste mayastastad van Belize en bijnà even groot dan die van mexico en Guatemala en wij hadden die bijna volledig voor ons alleen waar in mexico op zo'n dag 1000den toeristen als mieren rondlopen.

Van boven op de tempels zie je overal rondom ongerept oerwoud zo ver het oog reikt en iets verderop hoorden we weer de onheilspellende roep van de brulapen die in Guatemala zaten. Toen werd het opeen snik snik snikheet en kort daarop openden de hemelssluizen en kregen we een verfrissende douche over ons heen.Brulapen kondigen een regenbui aan, tevens de blader-mieren die fel hun verhuis nog voorbereiden naar hun meer veilig nest in de droogte.

Toen weer de beenbrekende tocht terug weer aangevat en iets verder dan halfwerg zijn we langs de kant gaan staan bij wat zenoemen rio on pools. Een wastervasl/stroomversnelling met verschillende lagen en tussenpooltjes. Daar ingesprongen en met tim onder en achter een watervaalletje gaan staan. Super leuk en voor iedereen enorm afkoelen. Dan terug naar pooks hills waar we net na 6 h toekwamen. Dus koude douche, andere kleren en dan net op tijd voor nacho-tijd gevbolgd door avondeten en dan ging iedereen redelijk snel naar bed want iedereen was gekaf maar enorm tevreden.

Lange dag maar een die veel terug zal komen in onze herinneringen. Morgen cerlaten we pooks-hills met enorm veel spijt en gaan we met groote verwachtingen onze reis afsluiten in ian anderson's cae branch lodge aan de cave grancvh river iets dichter bij bgeliuze city zodat we overmorgen gemakkelijker tot aan de vlieghavenkunnen geraken.

Hopenlijk steek irma geen stokken in de wielen.

En nu gaan we dromen over al die spannende verhalen van de maya's

Geschreven door Hofmanreizen