Het ochtendgloren brak aan in het 'vredige' moeras en een poging tot moord stond geschreven in het zand. Iedereen maakte zich klaar om de weg aan te vatten richting onze laatst stop in Inverness. Onwetend waren de niet zo natieve medereizigers van wat er zich die nacht in onze tuin afgespeeld had. De onvermaarde indianengids Linksfoot beter bij jullie geken onder de kristelijke naam die de veroveraars hem gaven: joris. Was rustig zijn ochtendtabak in rook te doen opgaan toen zijn eagle eye een verhaal zag ontvouwen in het zand voor zijn moccasins. Eerst zag hij nog de onschuldige sporen van een white tail hertje dat zich onbewust van enige dreiging uit het moeras gekomen was dat eindigt waar onze tuin begint. Hij maakte zich dan waarscheinlijk op op een dagrustplaats te zoeken in het dicht bos dat zich aan de andere zijde van onze tuin uitstrekt tot aan de ongerept atlantische kust. Opeens gingen linksfoot zijn ongemanikuurde wenkbrauwen de hoogte in want hij zag dat de sporen dieper werden en langgerekt, duidelijke tekenen dat ons onschuldig hertje opgeschrikt werd en eilings en andere route prefereerde. Er volgde nog een zijwaartse sprong in weer een andere richting waardoor de jarenlang getrainde spoorzoeker (trouwens een eigenschap die hem de laatste tijd minder windeieren legt sinds de opkomst van gps) opmaakte dat hetgene hem verschrikt had een bewegende stoorzender moest zijn daar het hertje anders het klassieke hazenpad zou gekozen hebben. Zij die in de les 'verschrikte haas' opgelet hebben weten dat een haas redelijk recht het pad kiest. Met al deze wetenschap achter zijn kiezen begon de spoorzoeker verder te observeren en viel zijn oog op een tweede spoor dat initieel paralel liep aan dat van ons nog steeds onschuldig hertje. Dan nam het een meer iradicaal pad en kruiste het hertepad. Dit spoor is tot de dag van vandaag nog steeds is een waas van mysterie gehuld. Alles wijst in de richting van een medium tot grote katachtige. De niet zo avontuurlijk denkende in onze `posse` geven gewag van iets uit de canis familie. De bijgevoegde fotos kunnen nu een pollimiek starten onder de volgers van de blog en inspirerende gedachtengangen zijn welkom.
De spoorzoeker ontwaard duidelijk tekenen van sluipende lynxs voeten met de klauwen in aanslag.
Na een beknoptere uitleg dan deze hier gegeven te hebben aan zijn medereizigers verzamelde linksfoot of nu genaamd lynxsfoot zijn pose en begonnen we aan de lange 6 en een half uur durende tocht richting het iets minder idyllische doch nooit ontgoochelende noord tot midden florida.
De reis werd na anderjalf uur al onderbroken om onze door een tropische storm onderbroken geleide of (ik wil ervan af) begeleide wandeling in savannah verder te zetten.ook mag niet onvermeld blijven dat de spoorzoeker en zijn sqauw nog een 'savannah bird girl' moesten zien te versieren.
Onze namaakmissionaris onder tropenhoed philip kweet zich meesterlijk met zuiderlijke charme van zijn zware taak. Deze maal moesten wij zijn aandacht wel delen met twee us'ers maar die bleken over een bovenaamerikaanse interesse in cultuur en historiek te bezitten dat dit geen probleem bleek te zijn. Na twee uitermate interessante uurtjes door de mooie straten en pleintjes van savannah geslenterd te zijn maken wij ons op voor de verderreis. Voor zij die het interesseert, de birdgirl is gevonden, bestudeerd, gewogen, de maat genomen, geprijst, goed bevonden en zal na terugkeer en na logistisch overleg met onze hub in de windy city besteld worden.
De verderreis was oneventvol en tegen valavond en begeleid van de laatste stuiptrekkingen van de dagelijkse tropische poging van een storm om hurricane te immiteren kwamen wij aan in de wondere wereld van (lees met zwaar amerikaans accent) 'van der valk'. Ons huisje in lakeland golf resort van der valk ons aangeboden door een lokale zuiveldealer uit het zuid-gentse.
Na bezichtiging van de ruime villa en de bevestiging dat het eigen zwembad zich binnen de minimaal toegelaten afstand van 3 meter van het bed van de kinderen bevind besluiten we toch te blijven. Indien het golfterrein dat door onze achtertuin loopt voldoet aan onze verreisten en onze kwaliteiten genoeg tot zijn recht laat komen zit de kans er zelf in dat we tot aan ons vertrek hier blijven. Slaapwel en meer onzinnigs morgen. Linksfoot signing off.

Geschreven door Hofmanreizen