Na een rustige dag aklimatiseren gisteren was het vandaag activiteiten dag. Daar onze villa aan een golfterrein ligt en wij allen wel weten hoe we dat witte stressballetje in het juiste gaatje moeten krijgen nemen we de handschoen op. De voorbode ging eens informeren in het clubhuis van den hollandschen toekan hoe het hier aan toe ging. Het bleek er even los en onsamenhangend aan toe te gaan dan de deur en de trappen van het clubhuis. Dit clubhuis bleek een chronisch allergie te bezitten voor verf, anti rot coating en andere anti verouderingsproducten. De ontvangst door een reeds lang in pensioen zijnde vliegtuigmecanisien is ok maar niet van dien niveau van de 'what sir wants to do today' sri lankanen in de old course van nuwara-eliya. We gaan niet piet-luttig doen en het paard ook niet teveel in de bek kijken dus proberen we de overgepensioeneerde wijs te maken dat we twwe flight willen met 6 man en dat een nietspeler ook meerijd. Na enige verduidelijking want blijkbaar was afwijken van de standaard aan dezen persoon niet meer gegeven, kwamen we tot een overeenkomst dat voor den luttelen som van 197 dollares wij ten volle konden genieten van het vruchtgebruik van 4 golfmobielen twee extra zakken 20 ballen en een 30 tal tees. Het aantal ballen was berekend op onze klunzigheid enwrong de wenkbrauwen des gepensioneerden tot hoogten die al lang niet meer bereikt waren. 6 uur later bleek dat door een ongekend niveau van onklunzigheid en korte rough er slechts 3 ballen achtergelaten werden op het terrein om een gelukkige vinder te verblijden in de toekomst. Na de ochtendonderhandelingen werd er eerst thuis nog een ontbijt genuttigd liefdevol voorbereid door de achtergebleven langerslapers en ten ure van 9:30 kon het schouwspel beginnen. Twee groepenvormden zich om de strijd aan te gaan. De voorhoede van spotter linksfoot vergezeld van een wingcar met eline en wifigirl hannelore gingen onversaagd in de strijd. Onder een lichte motregen in aangename temperatuur werden de eerste hole met verbazingwekkend gemak veroverd. De achterhoede volgde met 2 cart wij verspreid over de hole om een verrassingaanval van achteren door getrainde floridiaanse snowbirds af te slaan. Tijdens die eerste holes was het enige gevaar komende van een familie kraanvogels die onze verzwakte flank probeerde te penetreren maar ons irradicaal en onvoorspelbaar gezwaai met sabel 7 en driver-degens prachten hen op andere gedachten. Net toen we dachten de weg naar de glorie zorgenvrij te kunnen begaan kwan een boodschapper genaamd wouter melden dat de achterhoede onder hevige druk kwam te staan van een local golfkarretje met twee doorwinterde snowbirds. Na het taktisch plan aan een herziening te onderwerpen besloot meestertacticus linkfoot dat we moesten berusten in een vroege nederlaag om de vijand op een dwaalspoor te brengen. We gaven dus een hole prijs aan den floridiaan en zetten onze weg achter hun voort. Het spelniveau was van dien aard dat tot het halfwegpunt , ook wel den negende hole genaamd wij geen aanvallen meer te verduren kregen. Na vele goede slagen begonnen wij de overwinning al te ruiken en dachten proviant voor de troepen te kunnen voorzien in het voorheen genoemde clubhuis. Daar moesten we toch pauseren want onze vooraad zand begon op te raken. Voorraad zan hoor ik u zeggen. Zandkastelen bouwen? De bunkers moeten in floridadoor de gebruikers zelf aangevuld worden? De ijzige hellingen dienden gestrooid worden? Zand om in de raderen van de tegenstanders te gooien? Neen onwetende medemens, onze karren waren allen voorzien van twee zandbakjes met schopje om de gaten die je in de grond slaat op te vullen. Dit om het gras weer op een egale ondergrond te laten groeien. Na onze doorkomst dient het plattegrond van de course wel aangepast te worden mettalrijke onstrategische minibunkers.
Aan het clubhuis aangekomen ging den van der valk kolder verder op het s'ochtends ingeslagen pad. De zo geprezen steakhouse blonk uit in geslotenheid. Dit dwong mij tot een nieuw overleg med reeds geprezen pensioenist. Voorstel van onze taktische overleggroep naar hem toe was het complex plan dat ik mijn troepen een stuk van de weg zou voorgaan naar onze vooruitgeschoven verdedigingspost ook wel 'onze villa met verdedigingsgracht' genaamd. Daar zouden de troepen zich kunnen laven en een kleine italiaanse deegwarencombo tot zich nemen waarna wij onze rooftocht zouden verderzetten tot de dondergoden anders beslissen. Dit leek een ongekend en bizar voorstel voor dezen man gepaard gaande met de uitspraak 'ze hadden dat kot beter niet meer opengedaan' refererend naar den steakhouse. Bizzare uitspraak aangezien het niet open was, niets verband hield met mijn voostel en dat elk clubhuis dat ik ken wel aan proviant doet. Ik liet de heer in de overtuiging dat ik van dezelfde planeet kwam dan hij en voerde het plan uit zoals voorheen beschreven. Dit verklaart het foto van de vier strijdwagens geparkeerd voor de verdedigingsgracht van ons fort. Waarom eline dit moment moest aangrijpen om nog eens ongepast reklame te maken voor een van de meest betrouwbare merken van automobielen is ons allen nog steeds onduidelijk.
Na den dorstigen gelaafd en den hongerigen gespeisd te hebben vertrooken de troepen verder het front op richting het steeds ongreipbare 18den hole. We gingen gebukt onder een dreiging van donderwolken en werden de volgende 4holes begeleid door licht toenemen vocht van den boven. Weer aangekomen aan het clubhuis na een 12 holes in totaal gingen de hemelsluizen open en werden we gedwongen het slagveld te verlaten en reste ons enkel den hoop den vruchteloze strijd een andere dag verder te zetten. Dit noopte mij natuurlijk weer naar de onderhandelingstafel met die pensioenist. Aldus geschiede. En toen merkte ik dat ik bedot was. Dien pensoenist veinsde maar zijn onwetendheid door onsamenhangend theater op te voeren. Ik vermoed dat hij krustjef zijn onderhandelingsleer ten voeten uit kent van de tegenstander bij binnenkomst meet iets onverwacht van zijn soep te brengen want toen ik zijn bevallig of is het nu bouwvallig bureel betrad werd ik verwelkomt met een van iets ongeplaatst sarcasme overgoten 'zijn jullie het course record aan het breken'. Het duurde even voor ik weer op mijn soep zat en na verwoede heen en weer gebasel vermengd met mijn beste 'ik ben heel geinteresseerd in uw verhaal over die motor die jij bij min 20° in newfoundland hebt gerepareerd' kwamen we tot een compromis (een woord niet zo vaak terug te vinden in de geschiednis van den us of a) dat we een rain check kregen om in de komende dagen eens terug te keren om de volgende 9 holes van nog wat zand te voorzien.

We keerden dus huiswaards de volle 500 meter en besloten dat we onze prachtige dag enkel nog wat meer kleur konden geven door gezamelijk ons zwembad te transfereren in een maritiem strijdtoneel. Luchtmatrassen transformeerden zich spontaan in oorlogsfregatten. Drijworsten werden onderzeeboten en voetballen werden kannonskogels. Na ander half uur hevige strijd over elke tegel van het zwembad werden de troepen door provianthostess ann voozien van de welverdiende caffeine en bijhorende suiker om het energieniveau van de strijders weer op ongekende hoogtes te brengen.

Daar originaliteit niet ons sterkste wapen is werd er na het eten opnieuw een watergevecht aangegaan.

Bij het schrijven van dit epistel kruip de laatst overgebleven krijger juist uit het strijtoneel. Harrald de verschrikkelijke natuurlijk. Want die blijft altijd zolang in het water dat wij vrezen dat hij op het einde van de week er zo zal uitzien als 80℅ van de floridiaanse populatie.

Nu de rust teruggekeert is zet ik nog een sigaartje om in rook, sip ik nog eens aan mijn cola (die dus nog steeds beter smaakt in de states dan in den europe) en geniet nog van een mooie avondlucht enkel verstoord door paniekroepen van kraanvogels in den verte. Ik zal morgenochtend een naar een verhaal in sporen moeten zoeken wat dat allemaal te betekenen heeft. Zal trouwens niet moeilijk zijn met al dat zand dat wij achtergelaten hebben.

De doggy-bag hamburgers van chili's en de restpizza van papa joe's zijnklaar dus spijtig genoeg moet ik mijn beknopt verslagje hier nu echt afsluiten.

Ik vermoed dat we de nacht gaan ingaan met een zwemmetje onder de sterren en morgen vliegen we de boot op. Benieuwd? U zal er morgen hier meer over te weten komen als er geen horde wilde uitgehongerde (want je weet, het locale steakhouse is gesloten) coyotes onze onschuldige troepen verscheuren. En indien wel dan lees je het vervol wel in 'de gentenaar'

Linkfoot signing off

Geschreven door Hofmanreizen