Colvilhã — Manteigas— Castelo Mendo. Afstand 102 km.

Na 2 nachtjes op camping Pião en een dagje Covilhã gaan we verder. Het was koud van nacht. Vorst en niet alleen aan de grond maar ook op mijn raambekleding aan de buitenkant van de camper. In plaats van richting Covilhã rijden we berg opwaarts. Mooi uitzicht: we gaan tot de 1800 meter. On top of the world . In ieder geval on top of Portugal. Torre de Serre Estrela is de hoogste berg van het Portugese vasteland. Onderweg sneeuwresten aan de kant van de weg. Brrrr. Dan gaat het weer naar beneden. De weg is smalletjes. Vrachtverkeer niet toegestaan, gelukkig.

In Manteigas bezoeken we de Burel fabriek. Burel!. Yep. In Covilha zag ik iets dat leek op vilt. Vilt! No! Burel! Okay. Wist niet dat ik vloekte. De mrs kende het dus wel! Ze vertelde dat de fabriek dichtbij stond en te bezoeken was. Vandaar: Manteigas. En ik moet zeggen. Heel erg leuk. Erg leuk. We waren om 11 uur en de Tour begon gelijk. Mooi klein cluppie van 4 met de engelstalige gids mee. ( de Portugese gids had 15 m/v op sleeptouw. Alle handelingen worden hier gedaan behalve het wassen van de wol. Vanaf het kaarden, spinnen, verven en weven. Het verven kan tijdens verschillende momenten. Via het mengen van de wol bruin, wit en zwart voor deze tinten, na het spinnen en na het weven voor andere kleuren. Het “vervilten” als ik het zo oneerbiedig mag zeggen van de geweven stof, of “hameren” gebeurd ook in Covilhã. Er word alleen Portugese wol gebruikt uit de regio en de Alentejo, onder andere het Burel schaap levert zijn wol. Het wol type is wat stugger dan we misschien gewend zijn minder zacht. De mrs krijgt een mooie deken voor haar verjaardag en ik verwen me zelf met een hoed en een riem.

Maar niet allen voor dekens. Het word tegenwoordig veel gebruikt als wand- en zelfs plafondbekleding. (Het Microsoft gebouw in Lissabon was het eerste project dat Burel voor deze toepassing gebruikte. Sindsdien hebben meerdere interieurontwerpers de weg naar Manteigas gevonden. Eén hotel in de regio is vaste klant.

Onderweg naar de camper nog even een kop koffie ineen klein lokaal cafeetje/restaurantje en dan verder. In Guarda staat de camperplek me niet aan. Dus stukkie verder. Naar Castelo Mendo. En dat bevalt beter. Een middeleeuws dorpje. Een camperplek met een geweldig uitzicht. We lopen nog even het dorpje door. Het café is dicht. 😢. Achteraf blij om want. Wat een onthaal door de uitbaatster van het lokale artisinal winkeltje. Gelijk een cupje Ginja. Dan moet je wat kopen toch. En ik was net door mijn honing heen. Top. We krijgen een hug als we weer verder lopen. Heerlijk mens. Van zulke ontmoetingen word je blij.

Geschreven door Duncs.campertravels