Segovia — Navaluenga. Afstand 127 km.
Hè-hè. Na 3 nachten weer een fatsoenlijke nachtrust. Als ik wakker word van wat getik op mijn dak van de regendruppels staat de klok van mijn C-PAP op 12.12 uur. Dat is het dubbele van gisteren. Lag dan ook al even na achten in mijn mandje. En even voor achten de ogen weer open. BTW, hij heeft dat uurtje dutten gistermiddag ook mee gerekend. Dus, fris als een hoentje. Zeker na de natte waslap en een kop koffie. Vandaag maak ik d’er werk van: niet klungelen maar actie. Zit dan ook om negenen al achter het stuur. Bij de super wat eieren inkopen en een pakketje schaal- en schelpdieren. Diesel in de tank en door. Door richting Avila. Een mooie ommuurde stad. Nou had ik mijn verwachtingen al een beetje bijgesteld omdat mijn medereizigers van Timeless naar het zuiden er al geweest waren. Niet alles kan indrukwekkend zijn. De natuur echter wel. Die laat zich zelfs in de regen van de beste kant zien. Al denken die koeien daar anders over. Die staan te kleumen met de kont in de wind en laten het maar over zich heen komen. Ik trouwens ook. Maar ik zit dan wel lekker droog, en, onderhand ook weer op de 1400 meter. Kans op sneeuw. Dat doen die rood-witte stikken langs de weg al vermoeden.
De weergoden zijn me gunstig gezind. Tijdens de zoektocht naar een 🅿️ in Avila klaart het op. In de verte zie ik zelfs al wat blauw in de lucht. Loop de stad in. Een imposant bouwwerk die muur; rondom de stad en is prachtig. Het stadje valt inderdaad wat tegen. Zeker als je eerst Segovia gezien heb. In een uurtje is het wel bekeken. ‘t Is nog te vroeg voor een overnachtingsplek. Ik zoek wat verder op. CP in Navaluenga. Klein dorpje een kleine 40 km verderop. Wederom over de hoogvlakten. Hier ook geen troosteloze akkers die wachten op het voorjaar. Maar weidegronden voor extensieve veeteelt. De bewolking is gebroken en het is prima weer zo. De koeien hebben er ook meer zin in zie ik. Met nog 11 km op de navigatie pik ik een oud manneke op die langs de weg staat te liften. Hij babbelt lekker in het Spaans tegen me. Enkele woorden herken ik; “mui bien” dat ie mee mag, zijn “casa” staat in “Navaluenga”. En of ik zin heb in een kop ”café “ begrijp ik. Nope dankje maar “ mi casa” gaat eerst naar de 🅿️. Als we bij de “Intersección” zijn zegt hij mij “aqui”. Balé. Da’s Spaans voor OK. Stop en hij bedankt me uitgebreid. Een hand en een zwaai. Ik ga linksaf en draai na een anderhalve km de CP op. Net aan de rand van het dorp.
Dank zij mijn Pindat - mattie Bart, die me attendeert op de app Komoot (die ik ook sinds jaar en dag op mij. Telefoon heb), kijk ik of er hier ook wandelingen zijn Yep. Dus morgen lekker de natuur in…..Raindrops keep falling on my head….. van BJ Thomas.
Geschreven door Duncs.campertravels