Guadalajara — Segovia. Afstand 146 km.

Ben niet gelovig. Niet in die zin van christelijk, mohammedaans, hindoestaans of een andere wereldreligie. Niet dat ik niet geloof. Ik geloof in de kracht van de natuur en het heelal. Ook in mijn kinderen en kleinkinderen. Dat is moeilijk in een vaatje te gieten. Toch mag ik af en toe een kerk in lopen. Even een tijd van rust en bezinning. Steek dan zelfs vaak een kaarsje aan. Als dank voor het moment van rust en bezinning. Dus als je een kerk ziet (van binnen) weet je dat ik even gedacht heb aan hen die “uut de tied bint” zoals wij dat zo mooi zeggen in Drenthe.

Vanmorgen toch een uurtje langer mogen slapen met dank aan de zaterdag. Dan is er minder verkeer. 👍. En nadat de koffie klaar was, ik een plakje brood verorberde zag ik buurman Rudi ook al redderen bij zijn camper. Volle koffiepot dus even samen een bakkie als afscheid. We wisselen nog even de Pindat/Polarsteps uit zodat we elkaar toch niet echt uit het oog verliezen. Hij rijd net voor mij weg. Ik ga nog even de stad in om te tanken bij een tankstation voor €1,259. Zet de navi op Segovia en tuf over mooie doorgaande wegen die kant op.Hier weer hoogvlakten, niet zo vlak als het Grunneger Laand van Ede Staal zijn “Hooge Laand”. Maar toch. In Torrelaguna even een stop. Stadje in, lekker vers broodje bij de bakker, wat verse groente bij zo’n klein groentezaakje en een moment van bezinning. De dame vraagt of ik een rondleiding wil. Nee dank u. Even rustig zitten. Dan even in een klein cafeetje een kop koffie.ook heerlijk rustig. Bij de camper gekomen trek ik de koelkast open en komt de eieren me naar de oren. Kaduuk, alle twee. Gelukkig zitten ze in een plastic eierdoos. Dus maar gelijk lunch; broodje gebakken ei. Op de boodschappenlijst kan ik dus eieren toevoegen.

Dan verder. Nog steeds mooie doorgaande weg. Maar voorbij Manzanares El Real duiken we toch langzaam aan het Nationaal Park Sierra Norte de Gaudarrama in. Nog steeds een mooie weg om te rijden. Maar we klimmen toch ongemerkt, maar niet helemaal, naar de 1850 meter. De Puerto de Navacerrada. Van een zonnige 14°C naar 7° in de wolken en bij de daling weer in de zon naar 15°C. Niet echt mooie vergezichten. Ten eerst door de mist en ook omdat het hier vol staat met dennenbomen. Die belemmeren ook het uitzicht. 🤯. Onder de 1400 meter verandert het bos van naald weer naar loof; vooral eikenbomen. Ook komen er weer dorpjes en landerijen. De zon schijnt. We hebben weer wat te kijken links, rechts en vooral voor ons. Om half drie draai ik de 🅿️ van Segovia op. En wie staan daar: mijn Pindat matties Bart en Khorzoand. Die doen het rustig aan dus. Gelijk hebben ze. Even bij kletsen. Dan. Voor de officiële camper plaatsen even geduld, de markt is nog net niet afgelopen.

Na een klein uurtje mag ik dan toch, als eerste, de CP weer op. Besluit het stadje nog even in te lopen. Nou. Dat is een zeer aangename verrassing. De wandeling naar het centrum is een kleine 2 kilometer. Maar daarvan gaar er 1 km langs een volledig intact aquaduct. Dan de trappen op naar boven. En dan kom je in het oude stadscentrum. Ook de moeite waard. En er is reuring. Het lijkt ook wel een metropool. Enorm veel volle terrassen, een drukke winkelstraat. Maar als je een zijstraatje in loopt, loop je in 50 stappen van de 21ste naar de 18de eeuw. Uitgestorven maar authentieke straatjes, poorten waar in 200 jaar niets aan is verandert. Om vervolgens in 50 stappen weer in de 21ste eeuw te belanden met de Victoria Secrets, Phonehousen en de souvenierwinkeltjes. Op Plaza Major, met zicht op de kathedraal tijd voor een glaasje rood met olijven.

Loop ook nog even een museum binnen: Museo de Arte Contemporáneo Esteban Vicente. Moderne kunst. Sommige uitspattingen kunnen me bekoren. Andere wat minder. Maar zoals zoveel musea in Spanje: toegang gratis. “Daar val ie oe gien bult an”. Beneden weer aangekomen: nog even een kop koffie op een terrasje, en een ijsje op een ander terras. Dan kuier ik weer langs het aquaduct op de camper aan. Wederom een dag ten einde.

Geschreven door Duncs.campertravels