Evora — Monte Naturista do Barão. Afstand 140 km.

Normaal ben ik “gien piep tabak meer weerd” in de avond. Maar af en toe de zinnen verzetten. Voordeel. We hadden een zeer rustig weekend en maandags en dinsdags hebben we ons ook niet druk gemaakt. Dus de stad in om zevenen. De kerstverlichting brandde en samen met de lantaarns gaf het toch een zachtere touch aan de gebouwen. Het achterstallige schilderwerk viel minder op. Zou inderdaad zeggen: dit kom wel eens een UNESCO-stadje zijn. De gebouwen en eigenlijk in de zelfde stijl. De wil gekalkte muren en de gele raamkozijnen en deurposten. Het smeedwerk voor de ramen en van de “Portugese” balkonnetjes. Ja het had wel wat.

We gaan niet zomaar voor een hapje en een drankje. Nope. Echt uit eten naar een restaurantje. Ik gebruik het verkleinwoord want er waren maar 22 stoelen. Couverts noemt men dat. Taberna Típica Quarra-Feira.. In een achteraf straatje zonder echt veel poespas aan de buitenkant. Je loopt er zo aan voorbij. Maar goed dat we wisten dat het no°3 was. (De stoffen verkoper had ons dat adresje aanbevolen, was ook al langs geweest of er “a Dutch couple” geweest was. 😁. ). Het concept was bekend; geen menukaart. Je krijgt gewoon allerlei hapje voorgeschoteld: origenele Portugese keuken. Het voorgerecht bestond uit een stuk of acht kleine hapjes, amuse size: plakjes worst, olijven en brood, dadel met spek gebakken, een soes met kaas en een compote erin, doppertjes met roerei, gebakken champignons met kruiden, buikspek met een pittige appelsaus.

Dan een amuse lepel met een salade met gemarineerd konijn. Begeleid door een “slider”, broodje dus, met ossentong. Heerlijk. Een pastinaaksoepje. Ook heerlijk. Ik neem overal maar weinig van. Anders ben ik voor het hoofdgerecht vol.

Het hoofdgerecht: gestoofde varkensnek (van die zwarte varkentjes die lekker vrij in het bos-weiland rondlopen en eikeltjes eten), rijst met ossestaartvlees, een Bakeljouwgerecht met room en aardappelpuree gegratineerd, heel erg machtig. Dan nog de frietjes en de geroosterde pompoen en uien. Tweederde gaat weer terug. Veel en veel te veel.

Toetje: koekjes taart met een vleugje koffiesmaak, cheesecake, een zoete amandel/dadelpruee, en voor de gezonde toets een fruitsalade. De klapper was een Mojito-sorbetijs. “To clean the pallet”. En koffie toe. Tja. Gaasje wijn om het weg te spoelen natuurlijk. Voordeel van dit concept. Niet wachten op je gerechten. De kok heeft bij opening van het restaurant zo’n beetje alles klaar en er kan gelijk geserveerd worden.
De rekening; echt Hollands. €100, die ben ik ook thuis kwijt als we er lekker voor gaan zitten in een restaurant.

Na de laatste kop koffie kwam de slaap slecht. Maar evengoed om half acht weer wakker. Vandaag tijd om te verkassen. Naar de service plaats voor de mindere klusjes. Dan de LPG tank vol als de mrs zich vermaakt bij de Decathlon. De boodschappen voor de komende dagen. We gaan op weg naar Monte Naturista do Barão en blijven daar tot eind van de zondag.

Onderweg gaan we nog even langs wat menhirs. Die stenen waar Obelix mee speelde samen met de Romeinen. De dame bij de info waarschuwende voor een slechte weg. Vooral het laatste stuk. Dus halfweg de camper op een 🅿️ en ik loop de laatste twee-en-een-halve km. De mrs gelooft het wel. Zij blijft in de camper. Na een kleine anderhalf uur terug nog even naar de andere menhir. Een solist maar wel een mooie grote en mooi rond. Die ligt maar 5 minuten van de 🅿️. Op naar de camping. Geen 🎶Hunebed Highway🎶 (Bert Hilberts) maar schiet wel lekker op.

Geschreven door Duncs.campertravels