We beginnen de dag met uitslapen. Pas om half tien kijk ik op de klok. Lekker lang geslapen dus. Dan na de koffie en een plak brood naar de Bruunshaab Pap Fabriek. Nee geen havermout of Brinta. Een nog in werkingzijnde papierfabriek annex museum anno 1909. Er word eigenlijk geen papier gefabriceerd maar karton. En dan niet die dozen voor om je tv of koelkast en de dozen melk. Hier worden van die mooie opbergdoosjes gemaakt. Met en zonder metalen sluitwerk. Ook prachtige verjaardagsverpakkingen voor een fles drank al dan niet met opschrift. Opbergmappen en ordners. Pennenbakjes groot en klein. Ik zoek me een leuke ordner uit.

Dan willen we eigenlijk naar het textiel museum in Herning; maandag gesloten. Uldum Mölle lijkt ons ook wel wat: maandags lökket. Fary Lochan whiskeydistileerderijm dan. Tot twee uur open. Oei, dan moeten we rap die kant op. Dan zijn er er om half😬..Gaat lukken. Een mooie rechttoe recht an weg. Binnen whiskey’s te kust en te keur. Ik proef een whiskey met brandnetel gestookt. Nee. Dat is ‘m niet. Vraag naar een wat zachtere dronk. Ik krijg een uit een sherry’tje te proeven. Die smaakt beter. Heel goed zelfs. Ik kies ook nog een whiskey gelagerd op een bourbon en een rumvat. De mrs. neemt een bessenlikeur waar ze een prijs mee hebben gewonnen.

Den rijden we naar Uldum op ons gemakkie. De molen is namenlijst dinsdag wel open en dat word dan ook onze eerste gang. Brood, hopelijk vers van de bakker. Pintrip hheeft hier ėėn plekje en die is vrij. Mooi parkeren en omdat het redelijk bij tijds is gaan de fietsen van de drager. Even een stukkie om. Naar het volgende dorpje, Törring. Kop koffie met wat lekkers bij de bakker. En dan de toeristische route terug. Nou dat zullen we weten ook. Dacht slim te zijn door een wandelroute uit te stippelen en die dan te fietsen. Het begon best leuk. Asfaltweggetje. Gaat over in een verhard karrespoor door het natuurgebied langs de Gundenå. (Word heel veel op gekanood maar dat terzijde). Dan een bruggetje over. De traptreden met de fiets is goed te doen. Een vlonderpad door het moerasgebied: leuk. Maar! Na 300 meter stopt de vlonder en word het een graspad. Met 10 centimeter water erop. Dus modder. Afijn. Wij zijn niet bang. schoen en broek uit en beginnen met de fiets aan de hand er door heen te baggeren. Erger kan het niet worden toch! En inderdaad na een paar honderd meter word het wat droger. Maar dan weer een modderstukje. Ik glij uit over een tak die er ligt om met droge benen aan de overkant te komen blijkt het een blubber sloot. Ik er dus met tot m’n blote billen in. Jakkes nog aan toe. Nu dus voorzichtiger met respect voor de sloot die er blijkbaar naast loopt komen we toch weer op een wat meer droog stukje. Ook de mrs. houd het niet helemaal droog. Dan kunnen we links of rechtsaf. Het smalle pad volgen lijkt me niks meer. Rechts loopt een oud karrespoor richting en na dik 500 meter hebben we eindelijk weer een verharde weg. Het positieve: de mrs heeft wat watermunt en moerasspira geplukt. Mooi aandenken voor in mijn Traveljournaal.

Geschreven door Duncs.campertravels