Na een goede nachtrust even wakker worden met een kop koffie En! De zon op de voorramen. 🌞. Kijk. Zou haast zeggen: “verkeerde been as leste…. Koffie en de stoet, valt zoals het moet”. Of is het “ Joa, het mag wel zo” . Lohues weet het wel te verwoorden. De kleine geneugten des levens. Maar het is niet voor niks een blues zanger: de lach en de traan. Maar vooral de eigen cultuur en omgeving.
Na de middag even de wandelschoenen, in dit geval de sandalen, aan voor een ommetje. Nog even natte voeten halen; het droge rivierbeddinkje is door de regen een beek geworden. Maar de sandalen kunne. Tegen een druppel water. Onderweg in het dorpje een kop koffie met een plak cake. €3,80. Joa, dat mag ook wel zo. En in het kleine winkeltje een boodschapje. Stukkie kaas, wat gerookte ham, paar bananen. Dat soort dingetjes. De mrs wil nog wat snoepjes. Die gaan hier per stuk. Dan de laatste 2 km op de camping aan. Al met elkaar een dik 6 kilometer. Wat ik zei: een mooi ommetje.
Dan weer heerlijk in het zonnetje genieten. “Joa, dat mag wel zo” en dan is er weer een mooie dag ten einde. Toch gooi ik er vandaag het nummer
Laot mij mar lopen in. Wel van Daniel Lohues. Het nummer is geschreven voor een RTV Drenthe. Een programma waar ze door Drenthe wandelden en onderweg van alles en iedereen interviewden. Aldus.
Laot oens mar lopen.
Geschreven door Duncs.campertravels