Ermidas do Sade. Monte Naturista O Barão.

Ik herinner me mijn jeugd. De bloemrijke graslanden met witte en rode klaver, madeliefjes, paarde- en pinksterbloem. Haver en rogge akkers met korenbloem en klaproos. Het gezoem van insecten. Zuring in de slootkanten waar we dan op kauwden. De geur van vers gemaaid gras en hooi. Ook de geur van mest van koeien, paarden en varkens herinner ik me wel. Maar vond het niet verveld. Het hoorde erbij. Met als de zurige lucht van kuilvoer.

We zwierven altijd in het veld rond. Bouwden hutten. Stookten fikkie. Als we honger kregen een paar aardappels in het vuur om te poffen. Bramen of vogelkers. Of wat bessen ergens onder de heg door. Een voedering met de tanden schillen. Ze waren best lekker. Water uit een vennetje of karrespoor als we dorst hadden. Of bij een boer even bij de weidepomp voor het vee. Ja, een mooie jeugd.

Als ik nu door onze omgeving fiets of wandel zie ik er niets meer van terug. De kleine gemengde boeren bedrijfjes met een 20 tal koeien en een bunder rogge, een paar are aardappelen voor eigen gebruik en wat voor de verkoop zie je niet meer. Na de aardappelen knollen als vers wintervoer in de koeienstal. ( Heb nog koude vingers van het knollenplukken) Het heeft plaats gemaakt voor de mega stallen. Krachtvoer uit de fabrieken. Hectaren voedermais. Engels raaigras waar geen koe meer in mag grazen omdat ze dan te veel vertrappen. Enorme plastic rollen met droog gekuild gras.

Hier zie je die weilanden nog wel. Vol met bloemen, ook kurkeiken voor beschutting. En voor de kurk natuurlijk. Extensieve veehouderij.

Hoe is het mogelijk dat 80% van de biodiversiteit verloren is geraakt in de afgelopen 50 jaar. Enkele oorzaken zijn wel aan te wijzen. De monocultuur van de landbouw. Het vergif wat steeds maar weer word gespoten. Van bloemrijke graslanden naar de weide met alleen Engels Raaigras. 10 koeien en de jaren vijftig, 40 in de jaren zeventig en 100+ in de zero’s en daarna. De melkproductie van 15/20 ltr p/d naar 40 per dag. De koe is tot melkproducent verworden. Dat is alleen te doen met een uitgebalanceerd dieet van krachtvoer. Geen plaats meer voor bloemrijke graslanden. Amper meer weidegang want dan word er kostbare voeding vertrapt! Hoe verder! Mag het ietsje minder is het motto!

Waar ik me echt aan erger zijn die bruine weilanden die dood gespoten zijn. Afbreekbaar is dat gif word er geroepen. Jaja. Maar dan is het kwaad al geschied. Ieder organisme is om zeep geholpen; ieder torretje, spinnetje, kervertje, rupsje of wat maar in dat gras leefde. In plaats dat er zwaluwen overheen gieren. Niets meer. Ook het bodem leven is om zeep. Geen wormen meer.

Minder vlees, minder zuivel en meer groenten, granen en peulvruchten. Ook van minder ver. Kijk eens in een straal van 50 km of 100 om je heen wat er geproduceerd word. Eerlijk is Heerlijk is mijn motto. Van mij hoeft het niet gelijk veganistisch of vegetarisch. Eet je zuivel, bedenk dan dat dit alleen mogelijk is doordat er kalfjes geboren moeten worden of lammetjes en kuikentjes. De helft daar van is een stierkalf, een bokje, een haantje. Ook die moeten een bestemming. Dus af en toe een stukje vlees! Geneer je niet. Maar wel met mate.

Wat ik prachtig vind. Die stalletjes an de weg met producten uit eigen tuin. De boerderijwinkeltjes waar zelfgemaakte kaas en yoghurt worden verkocht. Moet er altijd even stoppen. Misschien voor een doosje eieren. Een courgette, wat fruit. Vorige week lagen er hier op het terras zakjes met sinaasappels en doosjes eieren. Van een buurvrouw. €1,50. Heerlijke sinaasappels zo van de boom. Niks een half jaar in een koelhuis. Hoop dat ze snel weer wat neerlegt. Ben er bijna doorheen. 😁.

Geschreven door Duncs.campertravels