Palos de la Frontera.— Minos de Rio Tinto. Afstand 95 km.

Lekker uitgeslapen vanmorgen. Pas om negen uur wakker. Maar dat heeft e vooral mee te maken dat het in Spanje een uur later is dan in Portugal. Maar het voelt wel lekker. Ik blijf nog even in de wakker-worden-modus. Doe het rustig aan vanmorgen. De mrs word pas om half elf wakker. Plakje brood, koffie en dan gaan we richting de Karvelen van Columbus. Stonden er gisteravond een 20tal campers. Nu houd het met 5 op. De rest al weer “on the road again”.

Muelle de la Carabelas. Leuk Museum met een entree van €1,50 pp. De scheepjes op ware grootte, je kan er op, in en over lopen. Je snapt niet dat deze notendopjes de oceanen overstaken en stormen trotseerden. En ook nog weer de weg naar de thuishaven vonden met de meest basale meetinstrumenten. Chapeau, klopt toch dat vroeger de schepen van hout waren maar de mannen van ijzer. Nu is dat andersom word wel gezegd.

Aan de “overkant” het Amerika met de schaarste geklede lokale bevolking en de producten die we aan Columbus reizen te danken hebben: aardappelen, paprika, pinda’s, tomaten o.a.

Maar na een dik uur alles wel zo’n beetje (weer) gezien. Tijd om verder te gaan. Net als we Palos uitrijden op een rotonde een enorme aardbei. Hier worden dus veel aardbeien geteeld. En gezien de heuphoge bakken die verscholen zitten onder manshoge kolommen van plastic: ja. Hier worden aardbeien geteeld. Mijn gedachten gaan naar Plastic Bertrand……nee, niet “Ca plane pour moi” maar 🎶Major Tom🎶.

We gaan verder over de N145 noordwaarts. Beas roept en herinnering op bij de mrs dus even stukkie terug. Nope, niet veel bijzonders maar komen wel door d binnenlanden. Even de camper aan de kant voor wat mooie bloeiende weiden met olijfbomen. Ook maar gelijk een lekker broodje, bij het tankstation gekocht, wegwerken. Maak er een broodje gezond van. Beetje sandwitchspread “curry”, slaatje bla, wat kipschnitzels die nog over was en een plakkie tomaat. Wat kan eenvoudig toch lekker zijn. De mrs een glas jus d orange, ik wat koude thee.

Dan verder en komen even later weer op de doorgaande weg. Volgende stadje: de mrs: zijn hier dolmen in de buurt. Okay. Als echte Drent sla ik die niet over als ze op mijn weg komen. Weer stukkie terug. Links en weer links…….. tja. Dat is wel een dirt-road. Niet te best onderhouden. Al was die ererder asfaltweg slechter in noord Spanje. Maar dat duurt maar even. Hij word smaller, doorsneden van geulen door de regen……. Kijk het nog even aan. Heb eigenlijk geen keus want keren lukt hier niet. 300 meter verder een hek naar een weiland. Hek kan open. Oef, gelijk maar keren. En terug. We zoeken wel een dolmen die beter te bereiken is. Bij de straat wel een P maar om de 2,5 km terug te lopen. Ziet de mrs niet zitten. Dus we gaan verder. 25 km verder op: Minas de RIO Pinto. Van die rivier waar ook de karvelen in lagen te dobberen ja. Hier blijven we vannacht. Morgen verder noordwaarts.

Geschreven door Duncs.campertravels