Mérida — Badajoz. Afstand 67 km.

Na de gebruikelijk ochtendrituelen, inclusief een scheerbeurt, was wel eens weer nodig, en het afspoelen met een keteltje warm, (ben echt geen “ice-man”) water in de buitenlucht klaar voor de dag. Mooi bijtijds op pad. Loop de anderhalve kilometer langs de rivier de Guadiana richting de oude Romeinse brug; de Puente Romana. Met een lengte van 792 meter de langste Romeinse brug die bewaard is gebleven. Inderdaad een imposant bouwwerk. Ook het Alcazaba, de Moorse vesting is imposant en heeft zijn oorsprong al rond de 2 de eeuw. Misschien zelf eerder. In het centrum van het Alcazaba de resten van een Romeinse villa. Ik koop een combiticket. Totaal 8 entree’s voor 8 lokaties. (Ik bezoek er 4.).

Even verder de Area Arqueológica de Moreria. Resten van oude huizen en wegen uit de Romeinse tijd. Ook hier al een rotonde op een kruising van wegen. Jammer dat er een modern gebouw overheen is gebouwd. Dan verder de stad in: kopje koffie bij een cafeetje/cafetaria. Met de gebruikelijke vaste klandizie die een kop koffie met een broodje weg werken. Via “Plaza Constitution” kom ik terecht bij Templo Diana- Palacio de los Corbos. Ook daar mag ik naar binnen. Gezien de naam een tempel gewijd aan de godin Diana. Godin van de jacht, maar ook van de wilde natuur, geboorte en de maan. Momenteel in gebruik als podium voor optredens.

Binnendoor, kom in de hoofdstraat, dan via Puerta de la Villa op het Plaza Margarita Xirgu. Hier de ingang naar het Teatro y Amfiteatro. Naast elkaar gelegen. Wederom gigantische bouwwerken. Ik zet me even neer. Neem een selfie. 🎶Send in the Clowns🎶 van Judie Collins komt in me op. Het gejoel van het publiek hoor je bijna nog nagalmen. Of is het het gekreun van de arbeiders en de gladiatoren. Laat het maar in het midden. Maar mijn hart gaat uit naar al die lagere klassen die tot meerdere glorie van de elite moesten zwoegen in het zweet des aanschijns. OK, ze mochten mee kijken op de achterste rijen. Als ze geluk hadden. De Romeinen hadden niet voor niks de slogan Brood, Wijn en Spelen.

Dan heb ik de plaat wel bijna vol. Loop de stad weer in via de hoofdstraat. Loop even de ℹ️ binnen. Vraag de weg naar het aquaduct. Ik kies voor door de stad. Het is zelfs richting mijn camperplek. Lang niet zo mooi als Segovia. Maar nog wel in gebruik gezien de klepperende ooievaar en de duiven die er op nestelen.

Terug bij de camper nog even een babbeltje met een NL camperaar op weg naar Marokko. Hij is 82 en wou toch nog een x die kant op. Meestal via de oostelijke route, aka de Costa’s. Maar nu door het binnenland. ( Hoor het van meer. En als is het hier rustig, toch blijkbaar drukker dan voorgaande jaren ivm de wateroverlast in het oosten) Na het babbeltje tijd voor een stukje verse stok, wederom lauwe koffie en ga richting Badajoz. 66 km.

Mooi klein stukkie om binnendoor te rijden. Onderweg veel fruitteelt, een enkel vledje koolplanten, gezien de kleur broccoli, en de gebruikelijke olijfgaardjes. In dit vlakke land tussen Mérida en Badajoz erg veel irrigatie kanalen. Kilometers rijd ik er naast. Hier en daar onderbroken door een afslag naar een boerderij of dorp. Maar dan na 5 of 10 meter weer verder. Het irrigatiekanaal gaat gewoon onder de grond en verder door de waterdruk: communiserende vaten principe. Kom tegen drieën op de CP aan. Nog net een plekke vrij. Hier is het erg druk dus. Stuk of 4 NL- kentekens. Je zou het bijna een Nederlandse enclave gaan noemen. 😁

Geschreven door Duncs.campertravels