Toledo - Toledo.

200 dagen dit jaar op tjalk al. Daar staat namelijk dat eerste getal voor. Het tweede is van de reis zelf. Dus eind van het jaar. Reken maar uit.
Goed. Op de dag dat de kalkoen populatie in Amerika drastisch is gereduceerd wandel ik heerlijk naar Toledo. Onbewust van al het dierlijk leed over de grote plas. Thanksgiving. Ooit door de pelgrim fathers in het leven geroepen omdat ze in leven bleven door de goede giften van de lokale indianen op Manhattan. Laten we het maar niet hebben wat hun dat gebracht heeft. Het geeft wel een link naar mijn dat vandaag. Die staat in het teken van cultuur en vooral geschiedenis. En dat was ook niet altijd liefdevol door de eeuwen heen heb ik geleerd.

Vroeg wakker. Tegen zessen. Dus bijtijds de wasmachine vol, bijtijds de was in de droger en op tijd de was gevouwen en weer in de kast. Ook even de afwas wegwerken nu ik toch een aanval van werklust heb. In tussentijd is er een pot koffie naar binnen gewerkt, een broodje geroosterd een klaverjasje gelegd, een kleurplaat van de app “HappyColor” ingekleurd, even met buurman gekletst uit Hannover. (Proat ze ok plat net as oes.)

Maar dan toch tegen twaalven de schoenen aan. Rugzak mee en wandel richting de stad. Tegelijk op met de buurtjes. Ik besluit te wandelen. Kan ik gelijk die mooie brug bewonderen die ik vanuit de bus zag. Ga links een park! Nee geen park, meer een verlaten stuk grond met hier en daar een bouwval, in langs de rivier. Mooi zicht op de stad. Dat wel. Kom toch even later weer op de straat uit en na de kruising zie ik de brug liggen. Staan wat stalletjes op in kerstsfeer. Na de brug rechts en kom langs het Monestario de SAN Juan de los Reyes. Intree €5. Moet kunnen. Mooi klooster. Dan verder maar. In een straatje. Niet echt achteraf maar ook niet echt op A-locatie. Een kunstatelier met expositie. Loop even naar binnen en word door de kunstenaar welkom geheten. Zijn Engels is belabberd maar een andere bezoekster kan er mee uit de voeten en helpt vertalen. Mooi, van één van zijn topstukken heeft hij een Engelse uitleg op zijn telefoon. Luister ik even. De filosofie er achter ontgaat me een beetje maar ik snap toch wel dingen. Dat er een maan en een kruis in is verwerkt, de opengewerkte kathedraal heeft ook een betekenis. Een ander kunstwerk vangt me echter meer. Ik koop er dan ook een tasje op jute van. Mooi aandenken aan Toledo. Dan het El Greco in. Een tentoonstelling van vooral christelijk georiënteerde schilderijen. Vooral van de discipelen. Het museum is van oudsher een huis dat gebouwd is op een oude bestaande fundering. De woning zelf is herbouwd begin 20ste eeuw. Het zou op de zelfde wijze herbouwd worden als de oude. Is niet helemaal gelukt maar toch is onder ander de keuken redelijk intact. Het is echt een woning uit die tijd, ook het bekijken waard. Je komt binnen via de beschaduwde tuin. 65+ is gratis. Gracias.
Zonder een duidelijk doel loop ik verder de stad in. Tentoonstelling van martelwerktuigen. Niet dat het me erg aanspreekt maar ga toch binnen. Vooral de martelwerktuigen van de Spaanse inquisitie worden tentoongesteld. Hoe creatief kan je zijn om mensen te dwingen te liegen. Het zijn 4 museumpjes. Ook één over witchcraft/ wicca, hekserij. Dat lijkt me wel interessant. Hier word uitgelegd dat witches eigenlijk wijze vrouwen waren die erg veel mensenkennis hadden en van de natuur en helende planten. Pas in het laatst van de 15de eeuw werden ze als bedreigend gezien en in strijd dus met kerk en godsdienst. En bij een decreet in/ rond 1483 door de Spaanse koningen waren ze vogelvrij en werden ze gezien als duivelaanbidders. Zo zijn er honderdduizenden onschuldigen ter dood veroordeeld. Geen zwarte bladzijde maar een compleet zwart boek in de westerse geschiedenis. Eerste deel gaat er over dat wijze vrouwen; de medicinale brouwsels die de vrouwen maakten, de drogerende om neerslachtigheid te ondervangen en ook lustopwekkende. Tweede deel gaat over de mystiek en de vooroordelen. De draken, het vliegen op bezems, de voorloper vanwaar het misging en de kerk er zich mee ging bemoeien. Dan als laatst de vervolging. Voor mij een interessant verhaal maar niet onbekend. Tijdens deze tour langs de “monsters en mismaakten” waar de heksen de schuld van kregen komt 🎶 Little Talks🎶 van Of Monsters and Man in mij op.

Na al dit culturele geweld is het tijd voor rust. Inderdaad: een glas rood met, kom zeer toevallig weer bij het zelfde tentje als gisteren terecht, een schaaltje home-made chips. Vandaag zelfs gepimpt met wat zout en peper. Kijk die kaart door en zie iets staan wat ik niet thuis kan brengen. Weet zelfs niet meer hoe het heet. Flamenquin oid. De barjuf weet het ook niet en vraagt na. Iets met kaas en ham. Om het echt te weten te komen bestel ik het, €2,50. Voor bij een glas wijn met chips van €3,50….. €6 ben je bij ons sowieso al kwijt voor een glas wijn. Het blijkt een plak ham zijn die besmeerd/belegd is met kaas en opgerold. Dan gepaneerd en gefrituurd. Kijk. Dat is lekker. En creatief van zo’n kokkie. Eens wat anders bij de borrel dan nassiballetje, vlammetje of kipnugget.

En dan sta ik opeens weer op het Plaza de Zocodover. Dat is vlakbij waar je met de roltrappen naar boven komt vanaf het busstation. Museum del Ejército. Het leger museum. Ga toch naar binnen. Gratis entree ivm verbouwen. Balé. Wel alles van metaal door de scannner. Piepvrij naar binnen.
Een museum dat het ontstaan van Spanje weergeeft. En de gevechten die dat met zich meebracht. De eerste stammenoorlogen. De Moorse bezetting. Het ontstaan van de koningkrijkjes. En dan de splitsing tussen Spanje en Portugal. Inlijven van Mexico en Zuid Amerika tot een natie waar de zon niet ondergaat. Ook de Spaanse burgeroorlog word belicht. Tot slot word er stil gestaan bij de hedendaagse onlusten in de wereld getuige de lijst met gevallenen in actie. Met zeer recente slachtoffers. Dan komt zo’n museum echt even heel dichtbij. Ook bij mij komen de emoties even boven gezien de brok in mijn keel en de tranen achter mijn ogen.

Het is inmiddels een uur of vier. Toen ik richting El Greco liep, het museum, niet de camping, kwam ik door en straatje waar binnen een mooi tegelwandje was. Dacht een winkel maar het was een restaurantje. De patron probeerde me wat te verkopen, authentieke cusina. Maar het was nog te vroeg. Toch trok dat tentje me wel. Dus met dat in gedachten loop ik die richting op. Onderweg kom ik nog langs een museum met middeleeuwse katapulten maar heb genoeg geweld gezien voor vandaag. Het kaasmuseumpje achterin een wijnzaak. Dat duik ik nog wel even in. 3 kleine kamers met wat melkbussen en attributen om kaas te maken. Een boer met een paar schapen en een baal hooi. Een lokkertje om wijn te kunnen verkopen met wat kaas en tapas denk ik dan maar.

Vind inderdaad dat restaurantje weer. Lo Nuestro. Vijf uur keuken dicht. Moet me dus haasten er bestellen. Word het de patrijs met bonen of….. ik ga voor de Torro. Heeft die in ieder geval zijn leven niet voor niets gegeven. Heerlijke runderstoof van zijn staart, (had die toro ook zonder mee verder kunnen leven maar goed,) met tomaat, wortel en aardappel, wat kruiden en paprika. Broodje erbij. Glas rood. Inderdaad authentiek Spaans. Ik geniet met volle teugen. Ook van de wijn. Op de achtergrond muziek. Van: Of Monstes and Man. Hoe toepasselijk. Dan kuier ik in de schemering weer op El Greco aan. Maar nu de camping. Op de oude brug neem ik nog een kop koffie en een lekkere koek als toetje, klets nog even met de uitbaters. Hij gaat naar Amsterdam volgend jaar. Een geweldige dag is weer ten einde. Of eigenlijk moet ik zeggen een geweld-ige dag.
.

Geschreven door Duncs.campertravels