Deze morgen terug vroeg aan het ontbijt: 7u30 maar voor Karel voelt het als 6u. We nemen de laatste 4 toastjes en Francky wil de ontbijtgranen eens proberen. Hij draait aan de dispenser en heeft het hele spel in zijn handen. Gelukkig goeie reflexen want ook de 2 de komt los. Roel plaatst de dispensers veilig terug en als ik het deksel er op zet kraakt ook het tweede haakje af en is de grond bezaaid met cereals, over aan de professionals nu. De mevrouw van het hotel kijkt en heeft dit al eerder gezien… ik ga op zoek naar de verborgen camera maar die moet goed verstopt zitten. Karel en Chelsea hebben zich aan een andere tafel gezet, ze willen zich niet met ons associëren. We blijven niet lang meer zitten, een lange rijdag vandaag.
We zijn terug snel ingeladen. Karel en Chelsea ontfermen zich over de koelbox, Vic en Roel besturen het piccolo-karretje en samen met Roel laad ik de koffer. Francky en Chelsea doen laatste check-up van de kamers en weg zijn we.
In de auto vertelt Chelsea haar droom. Ze was de hele nacht op de vlucht en toen ze frieten kocht aan het frietkraam van Carmen stond de moordenaar achter haar. Ik onthoud dat de kinderen voor het slapengaan geen enge FC De Kampioenenfilmpjes meer mogen kijken.
Wat verderop wordt tactiek voor de rafting besproken. Roel en Vic zeggen dat de lichtste vooraan moeten. Roel wil met plezier plaats maken voor Chelsea. Maar ze is niet akkoord. Ze gaat net als ik op de 2de rij zitten.

Vandaag rijden we verder in Virginia en vanavond raften we in Tennessee. Vic oefent zijn pick-up line voor vanavond: You are from Tennessee? Because you’re the only 10 I see!

Our scenic route for today: Blueridge Parkway. Karel volgt mee op het kaartje. We moeten goed timen vandaag want 16u worden we aan de rafting verwacht. Het is een zeer mooie bosrijke omgeving waar we doorrijden. Het is gemengd bos met 90% loofbomen. We scannen terug voor beren maar alweer zijn het hertjes die we langs de kant van de weg spotten. Volgens Roel zijn het white tailed deer. Ik spot er ook 2 met vlekjes op de poep, net als Bambi. Vandaag zijn we wel snel genoeg voor foto’s, mss omdat het ene hert op de camera als een fotomodel poseert…

Aan het visitor Centre staat het vol met politiewagens, ook de sheriff die al de hele tijd achter ons rijdt, parkeert hier zijn wagen. Het zal een teambuilding van de politie zijn.
In het winkeltje liggen een selectie Frisbees. Vic wil er eentje. Hij kiest een mid range disc. Disc Golf blijkt een ding te zijn. Je kan namelijk ook een disc putter en driver kopen. Het is wel een stuk goedkoper dan de echte golf. Een beetje verder ligt een terrein voor disc golf maar geen tijd daarvoor. Maar bij elke andere stop vandaag wordt de frisbee getest en goed bevonden.
We bezoeken een oude watermolen en we picknicken op een mooie idyllische plaats. Als we Tennessee komen stoppen we aan de Welcome Tennessee sign en parkeren onze auto naast een identiek exemplaar. “Nice car”, zegt Karel tegen onze buurman. Francky verzamelt wat coupons die we later misschien kunnen gebruiken.
We zitten perfect op schema voor de rafting. We kleden ons om en wachten tot vertrek. Tijdens het wachten leert Francky de jongens pekkelen met de steentjes van de grond. Ze zijn flinker dan de ander jongens die stenen naar elkaar gooien. Gelukkig hebben ze een nektapijtje en een helm aan om zichzelf te beschermen. Alle families worden bij naam afgeroepen, behalve Dereere, wegens niet uit te spreken voor de Amerikanen. Onze gids heet Cade… wij weten ook niet direct hoe zijn naam te spellen. We zijn heel content met Cade, het is de coolste gids van de crew!
Tijdens het ritje met de bus krijgen we de gebruikelijke veiligheidsinstructies en worden we bang gemaakt, maar we kennen de drill al en zijn niet onder de indruk.
De bus nu is een oude schoolbus waar ze de s en de h van gehaald, een cool bus dus. De rafts zijn er bovenop gestapeld en worden voor ons gelost en dan kunnen we starten.
Cade heeft onmiddellijk door welk vlees hij in de kuip heeft. Hij zorgt voor extra uitdaging … een rapid nemen we achteruit, we doen pirouettes tijdens een stroomversnelling en we verklaren in de rustige stukken de oorlog aan de andere boten door iedereen nat te spetteren. De gids van de andere raft die Vic een loser noemt, heeft het geweten, ze krijgt de volle laag. ‘t Is een zeure prume, ze kan niet tegen haar verlies. Vic zal zijn pick-up line niet moeten gebruiken. Tijdens een van de versnellingen vraagt Cade om nu en dan achterom te kijken en coole Cade doet gewoon een backflip uit de boot en zwemt er terug naartoe. De versnelling heette dan ook de loose the guide rapid.
Op het einde fixt Cade voor ons nog een surf-sessie, we varen tegen de stroom een versnelling in! Moeilijk om dit allemaal te beschrijven, maar Karel filmde met de Go Pro… je kan daar zeker zien wat ik probeer te beschrijven.
De sessie zit erop, jammer! We hebben zo genoten. Karel wisselt nog mailadressen uit om het filmpje te sturen en we vertrekken naar het hotel. We rammelen van de honger. Het is intussen al 8PM. Eerst eten en dan inchecken of omgekeerd? We besluiten eerst in te checken … en daar staat onze volgende verrassing: een zwarte beer op de parking van het hotel. We volgen hem even, met gsm, go pro en fototoestel. Als we uitstappen voor betere beelden komt nog een jong uit de bossen… en aan de ander kant rolt nog een beer over de weg. Wat een dag, 11 juli om nooit te vergeten.
We horen nog iets grollen… nee dat is de hongerige Vic. Tijd om te eten. Francky heeft zin in BBQ. We gaan naar Bennet’s BBQ en bestellen een rack ribbetjes, slow cooked… heerlijk!
In het hotel monteert Karel zijn filmpjes en schrijf ik de blog terwijl de rest de oogjes toe doet. Als Chelsea vannacht maar niet van de beren droomt!

De Mama

Hier ook de blog van de voorbije 2 dagen:
https://youtu.be/6JayXI5FSBE
De vlog van de rafting wordt morgen pas gemonteerd… dus voor jullie in de vooravond zichtbaar.

Geschreven door Dereere