Vandaag hebben we een rustdag gehouden. Gewoon lekker op de camping aanklooien, lang bij het zwembad liggen etc. Pas ‘s avonds kwamen we weer echt in actie toen we meededen aan een night drive. ‘Hi my name is Ismael, your driver for tonight. We will do game drive, so we play a game. And as you play a game, sometimes you win, sometimes you loose. We might see some animals, but maybe we don’t. That’s nature! And if we see 1, 2 or 3 of the big five, that is a bonus.’ Ok, let’s go. Met een gemixte groep van 8 mensen gingen we op pad. De twee Duitsers achter ons waren uitgerust met een flitsapparaat waar de Politie Flevoland nog jaloers op zou zijn. Ze konden er de volledige omgeving tot een meter of 50 volledig in lichterlaaie mee zetten. De rest van de safari crew deed het met de eigen huis-tuin-en-keuken apparaatjes, waarbij in ons geval juist op deze avond de flits had besloten te staken. Dan maar gewoon de verrekijker voor de ogen en intens genieten van het moment. Des te beter.

Ismael gaf aan dat het beter was de tijd te nemen bij waterhole dan als een gek rond te rijden. Dat laatste was sowieso geen optie, omdat hij zonder verlichting rondreedt om de dieren niet te verstoren. Hij gebruikte als enige verlichting een mega sterk (rood) zoeklicht dat hij rechtsteeks van de Brandaris leek te hebben gehaald. Voor de rest zorgde de ongelooflijke sterrenhemel voor de nodige sprookjesachtige verlichting. Ismael ‘scande’ voortdurend met zijn apparaat al rijdend met één arm uit het raam de omgeving af. De hele horizon en alle bosjes werden door hem kortstondig beschenen. En als hij ‘ogen’ zag, dan stopte hij. Zo zagen we als snel een genetkat, een grote uil, een stel eland antilopen en wat jakhalzen. Aangekomen bij het waterpunt zagen we een groep van maar liefst 16 (!!) giraffen, waarvan enkele nog heel klein. Wat een ervaring. En waar je overdag dan vaak met een aantal auto’s staat te kijken, waren we nu helemaal alleen.

De giraffen trokken uiteindelijk weg, en na enig wachten verschenen een stel gevlekte hyena’s. Twee daarvan liepen vlak langs onze open auto, de een ervoor de ander erachter. ‘One of the ugly five’ zei Ismael. ‘If the hyena was a man, he would never be able to find a girlfriend.’ waarna hij uitwijdde over de slimme jachttechnieken van deze beesten, hoe ze soms urenlang achter een groep grazers aan kunnen lopen totdat ze de kreupelen, ouderen of de jongste dusdanig hebben afgemat dat ze die makkelijker kunnen pakken, over de sterke kaken die botten kunnen breken en over hoe ze soms zelfs leeuwen doden.

Daarna verscheen een groepje olifanten, twee neushoorns en een groep elandantilopen. En steeds was het even wachten tussendoor. Soms deed Ismael het zoeklicht uit om de dieren niet af te schrikken en de gelegenheid te geven dichterbij te komen bij het water. Dan zit je daar doodstil naar de door de vele sterren zwak verlichte omgeving te kijken, terwijl je alleen de geluiden van de natuur hoort: gesnuif, geschuifel, gestamp, geslobber... en een Duitser die zegt dat hij een fotocamerabeschermkapje heeft laten vallen naast de auto. Of de gids even wil uitstappen om die te pakken...

Op weg naar een tweede waterpunt zagen we een prachtige demonstratie van de woorden van Ismael, toen een kudde zebra’s ineens van rechts naar links de weg overstak in een flink tempo, achterna gezeten door een stel hyena’s. Lopen jongens!

Zo zagen we uiteindelijk heel wat dieren van dichtbij. Helaas niet een van de grote katten. Zeker het uiterst schuwe en voorzichtige luipaard hopen we nog wel te zien deze reis.

Hoe dan ook, de combinatie van de nachtelijke omgeving, de informatie van Ismael (zo weet ik nu dat het kind van een zwarte neushoorn achter zijn moeder aanloopt en die van de witte neushoorn juist ervoor) en je zintuigen die vòl aan staan, maakt het een bijzondere ervaring!

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen