Wat een service van de KLM! Ons zoveel turbulentie geven gedurende de nachtvlucht, dat de gravel roads straks zullen aanvoelen als een pas aangelegde skatebaan. Kortom, met gemiddeld 3 uur slaap zijn we zojuist geland op Luanda Airport. Even bijtanken en dan weer door...

En dan de eerste schreden op het vliegveld van Namibië. Crispy air, zonnig (duh). De gebruikelijke douanerituelen deden ons denken aan Suriname. En toen met onze lokale hulp op weg van het vliegveld naar de autoverhuur, een goed eind richting de stad Windhoek. Ik ben nog nooit in Arizona geweest, maar volgens mij moet het er zo ongeveer uitzien. Lucky Luke zou er kunnen rondlopen. Maar in plaats daarvan zagen we een wrattenzwijn, een kleine groep bavianen en twee struisvogels langs de weg! Nu al gaaf!!

Ter plekke kregen we een hele uitgebreide maar hele goede uitleg over de gigantische auto, de tenten, het weggebruik, en zeker ook ons programma voor de komende dagen. Mr Martin (type vriendelijke wijze opa met humor) zei me meteen mijn horloge maar af te doen: ‘The sun is your clock, here you have time!’

Daarna de eerste kilometers alleen op de weg richting Casa Piccolo (echt in Windhoek) waar we vannacht slapen (nog 1x in een écht bed). De blijdschap van de jongens bij Casa Piccolo was onbeschrijfelijk... toen ze hoorde dat er WiFi was. 😣

Vanavond eten we bij het iconische Joe’s Beerhouse: wordt het kudu carpaccio, oryx burger, zebra loin steak of toch crocodile fillet?

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen