Wat een genot, gewoonweg de luxe van een hele goede douche, een bed met wit en strakgestreken linnen. Want eerlijk is eerlijk, we maken hele mooie dingen mee, maar het land is momenteel ultradroog en we hebben de stukken met het meeste steen en zand allemaal bezocht (op Etosha park na dan). En dan kruipt dat stof na een paar dagen gewoon onder je kleding, tussen je tenen, tot in je bilnaad. En omdat alles om je heen min of meer stoffig is op de camping of in je auto, kom je er ook met een goede douche daar niet vanaf. Lang leve de lodge in Swakopmund dus (waar we vandaag zijn aangekomen).

Het is een middelgroot stadje (maar met minder inwoners dan Soest) met voor Namibische begrippen betrekkelijke luxe. Het stadje straalt ook een bepaalde rust en ontspanning uit. Er worden hier veel activiteiten georganiseerd (waarvan we er morgen 2 gaan proberen), er zijn heel veel hotels, guesthouses en b&b’s, behoorlijk wat winkels, en een paar goede restaurants. Één van de mooiste is Brewer & Butcher, een goed restaurant aan zee, met een relaxte sfeer en naar goed Duits gebruik: veel bier. Aan de muur de mooie tekst: ‘Een dag heeft 24 uur, een krat pils 24 flessen. Dat kan geen toeval zijn.’ Ik heb de schnitzel toch maar gelaten voor wat het is en gekozen voor iets lokaals mals van de BBQ.

Dat Swakopmund ambities heeft bleek wel uit de brede en gloednieuwe asfaltweg tussen Walvisbaai AirPort en Swakopmund. Er rijdt nauwelijks verkeer, maar dat zal dan nog wel komen. Het gekke is alleen dat de Chinezen (ook hier wordt goedkoop geld geleend van de Chinezen in ruil voor constructie opdrachten) er vlak naast nog een tweede weg aan het aanleggen zijn. Wie daar precies beter van is geworden....?

De tweede helft van de route vandaag was lang en saai. Tweehonderd kilometer bijna rechtdoor, waarvan ca 100 kilometer over niet al te beste gravel roads. We moesten denken aan die oude Tel sell reclames waarbij je apparaten kon kopen die via trillingen of elektrische impulsen al het vet aan je lijf lieten schudden waardoor je kilooooo’s zou gaan afvallen. Bij ons trilde op een gegeven moment ook alles los wat nog enigszins vastzat.

Het hoogtepunt van de dag was overigens in de ochtend, toen een oryx vlak voor onze truck de weg op schoot en nog een tijd met ons meerende. Wat een gezicht! Later zagen we nog een hele kudde oryxen, zebra’s en struisvogels bij elkaar. Dat, samen met de douche en het eten, maakte de reisdag meer dan de moeite waard.

Geen noemenswaardige foto’s gemaakt vandaag. Wat?!? Ja, echt! Bis morgen!

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen