Josef en Maria! Waar begin je mee na zo’n dag vol indrukken!?!?

Begin je over de superstrakke supermarkt Chekkers waar wij vanmorgen onze eerste grote boodschappen deden voor de komende dagen, met zeker 30 man personeel op de winkelvloer die allemaal meer of minder nuttige dingen aan het doen waren. Zo wapperde er een vrouw wat verveeld met een oud stuk karton... na enige bestudering bleek het de bedoeling om daarmee de pas gedweilde vloer sneller te laten drogen. En daarna de man die naar je toekomt op de parkeerplaats om je boodschappen naar je auto te brengen of je winkelwagentje terug te brengen en zegt dat ie zorgvuldig op je auto heeft gepast. Omdat hij mij ook al had geholpen met aanwijzingen om de Toyota tank netjes in een vak te parkeren, gaf ik hem een paar dollar. Maar zoals onze gids bij ontvangst had gezegd: niet meer dan 5 Namibische dollars (zeg 30 eurocent), anders vernaggel je onze prijs.

Of heb je het over de officiële voertaal die Engels is, maar dat de mensen onderling eigenlijk altijd een eigen taal spreken. Zoals de medewerkers in de lodge en in de supermarkt (het leek verdacht veel op Afrikaans) en de mannen van de ranche waar wij vanavond slapen (Panda, zo heette onze chauffeur met dreadlocks, gaf aan dat het een mengelmoes van hun lokale inheemse taal was en woorden uit het Afrikaans. Vooral moeilijke woorden, zo gaf hij aan. Dan hoor je dus ineens Nederlands er tussendoor, zo gek.

Of begin je vooral over de lange weg die we reden, urenlang bijna rechtdoor. Waarbij het landschap langzaam veranderde van eerst bomen en struiken, naar steeds meer alleen struiken, totdat er bijna zelfs geen struiken meer waren en de aarde rood was geworden: welkom in de Kalahari woestijn! Officieel mag het de aanduiding woestijn niet hebben want er valt een paar mm regen per jaar te veel... We gingen van de asfaltweg af en bogen linksaf het zand in, via een hobbelige gravel road, op weg naar de Bagatelle Kalahari Game Ranch.

Wat Een Prachtplek!! We keken onze ogen uit naar de luxe van lodge, de grootte van onze kampeerplek (schier eindeloos) en de vele dieren die in het gigantische beschermde park hier rondlopen: struisvogels, kudu, oryx, springbok en... cheeta’s! Die dan wel op een eigen stuk, want ze worden klaargestoomd om terug te keren naar het echte wild.

Na aankomst deden we mee aan een rit naar de cheeta’s (een man van 42 kan zich echt gewoon een jongetje van 8 voelen) en de zonsondergang kijken vanaf een heuveltop (met over de top luxe van een gin tonic in de hand). Daarna heerlijk diner op de lodge en ons vergapen aan de sterrenhemel, terwijl we onze tentjes installeerden voor de eerste nacht kamperen. Wat een dag!

Ps. De lucht hier is zo droog, dat als je s nachts met je hand je deken aanraakt, je de vonkjes kan zien in het donker.

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen