Het idee was dat dit de kortste beschrijving van een reisdag ging worden: een rustdag. En meer niet.

En we waren echt goed onderweg: het waaide sinds gisteravond onverwacht hard, waardoor de tentjes op het dak lekker stonden te klapperen. Daardoor had ik zelf in elk geval een onrustige nacht achter de rug, en de wind werkte me ‘s ochtends aardig op de zenuwen. Bovendien kwam ook het zand door de harde wind goed van zijn plaats, waardoor alles buiten binnen no time was voorzien van een laagje stof. Neem daarbij dat toen ik toch uiteindelijk rond 9 uur het ontbijt had klaargezet (we mochten uitslapen vandaag) het brood beschimmeld bleek en de melk compleet verzuurd (koelkast toch net te lang van het stroom gehad kennelijk). Kortom, genoeg reden om echt een dagje niet thuis te geven, lang in ons nest te blijven liggen en de boel maar even de (beesten)boel te laten. Geen afternoon game drive, gewoon ordinair bankhangen.

Nadat we uiteindelijk met de nodige hondenogen toch nog ontbijt bij de lodge hadden geregeld, en een aantal uren een beetje uit de wind bij de pool hadden doorgebracht (duikje, lezen, tukkie doen, spelletje spelen met de boys, beetje kletsen met een leuk gezin uit Johannesburg - de man zat al om 10 uur aan de eerste pul bier; geschikte vent dus), kwam er langzaam weer wat leven in het lijf.

En opeens was er wat onrust op het terras naast de pool bar die uitkijkt over het dal... er was een olifant gespot!! Het bleek echter niet te gaan om de ‘huisolifant’ Jimbo, maar om een ander mannetje. Duidelijk te zien aan zijn tweede slurf bungelend tussen de achterbenen. Jezus wat een apparaat; bijkans een derde been!

Al snel kwam er uit een andere richting ook een vrouwtje aangelopen. Met klapperende oren en mooie diepe roffelgeluiden kwamen ze naar elkaar toe. Er volgde een heel mooi ontmoetingsritueel met veel ‘geknuffel’ (slagtanden tegen elkaar, slurven om elkaar heen gedraaid). En dat vlak voor onze neus! Maar het werd alleen maar mooier. Het vrouwtje bleek uit een groep van 6 olifanten te komen wat daar ook rondliep en waarvan ook een vrouwtje met een nog zogend babietje deel uitmaakte! We volgden ze een tijdje op een afstand, totdat ze uit beeld verdwenen, iedereen achterlatend met 150 nieuwe foto’s maar vooral een hele brede glimlach.

Uren later, toen we al weer ruime tijd terug waren bij de tenten en net waren begonnen met het vuurtje aan te steken, weer commotie. De groep was teruggekomen. Alleen nu had het grote mannetje besloten niet via de rivierbedding in het iets lager gelegen dal te lopen, maar via de campsite!! Rustig aan bomen en struiken vretend schoof hij over de camping, waarbij hij onze tent op misschien 10 meter passeerde! Wat een groot en indrukwekkend beest.... Toen hij uiteindelijk aan de achterkant van het terrein was verdwenen, volgde de groep hem (gelukkig wel via de rivierbedding). Zoals de man uit Johannesburg daarna met een brede glimlach tegen me zei: ‘You wanted to see Africa, well, this is Africa!’

Ps geen foto’s want mobiel was leeg en de electriciteit haperde wat vandaag tijdens het opladen, dus alle beelden op de grote toestellen.

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen