Voordat ik het vergeet, een trivialiteit waar ik al een paar keer door verrast word (ook al is het heel logisch): de zon draait hier via het noorden naar het westen, in plaats van via het zuiden. Dan pas merk je, dat je je hele leven op het noordelijk halfrond hebt doorgebracht... Doet gekke dingen met je richtinggevoel en tijdbepaling.

Vandaag was echt een toffe reisdag! Het landschap veranderde voortdurend, van rotsachtig naar zanderig, van geel naar rood, van kaal naar groener, van heuvelachtig naar bergachtig, naar duinen... de meest prachtige kleuren en vergezichten...

We hebben onderweg een grote groep springbokken gezien, met een zebra en drie struisvogels in dezelfde groep, daarna zagen we 11 oryxen op doortocht in een rustige marsroute achter elkaar, en daarna vijf struisvogels in de verte op een kale vlakte tegen een dramatische scenery van een rotsachtige berg. Filmbeelden.

We zijn ondertussen aangekomen in Sesriem, nabij Sossusvlei. Duidelijk een meer toeristische trekpleister, het is ineens gewoon druk te noemen. Tja, het is weer gezellig. We moesten gewoon in de rij staan bij de receptie van onze nieuwe camping! Veel toeristen maken kennelijk de doorsteek van Windhoek naar Sossuvlei en daarna door naar het noorden (Etosha park etc) en laten het ongerepte zuiden ongemoeid. Het positieve van de nieuwe plek: het is ook s avonds gewoon aangenaam warm! Niks lange mouwen en truien aan na zonsondergang, niks klappertanden tijdens de eerste minuten in bed, gewoon een heerlijke zachte avond zoals zomer is bedoeld - tijdens hartje winter in Namibië.

Voor diegene die zich dat afvragen: Corinne doet haar fair share van de inmiddels meer dan 1500 km die we hebben afgelegd. Ook zij ploegt zich met onze tank door de steentjes van de gravel roads heen, ondertussen krankjorum wordend van alle goedbedoelde aanwijzingen die ze van mij krijgt: ‘je kunt beter dat spoor volgen, niet te hard door deze bocht heen, kijk uit voor die grote stenen daar, nou het mag wel weer wat harder, kijk uit je gaat zo ingehaald worden’, etc... arme Coco... alsof de weg niet uitdagend genoeg is 😬. Tja, het was weer gezellig in de auto 😇. Ik zal mijn leven de volgende twee weken beteren, beloofd.

Onze nieuwe plek op de Sesriem campsite is trouwens weer een plaatje: onder een grote boom met uitzicht op de verte en een nieuwsgierige oryx als bezoeker (Corinne veranderde onverwacht bijna als saté vandaag, op de spies genomen door Mr grumpy). Daarna: kampvuurtje aan, samen koken, spelletje spelen, nog even voetballen, zelfverzonnen verhaaltje vertellen. Ja vakantieman, het was weer gezellig vandaag 👍🏻

Geschreven door Willem-hendriks.wereldreizen