Vanmorgen toch besloten om naar Ausburg te gaan, ondanks dat ze weer 33 gr opgaven.
We zetten onze auto op een P+R en gaan met de tram naar het centrum. Daar starten we onze audiogids weer.
We lopen als eerste naar de St Anna 's kerk. Deze kerk staat midden in de winkelstraat.

De kerk van Anna, gebouwd in het jaar 1321 door karmelietenmonniken. In de daaropvolgende paar honderd jaar was de kerk een middelpunt in de Reformatie van het geloof en was nauw verwant aan Maarten Luther. Tijdens zijn bezoek aan de pauselijke delegatie verbleef Maarten Luther bij de karmelietenbroeders in de kerk van Anne. Later in 1545 bekeerde de kerk zelf zich tot het lutheranisme. De associatie met Maarten Luther heeft een interessant museum achtergelaten met Lutherse manuscripten en verschillende andere artefacten. Deze zijn meestal te zien in de Empore-galerij in de kerk. De excommunicatiestier van Maarten Luther is ook te zien op de tribune.
Hoewel de kerk aan de buitenkant lijkt op elk ander gebouw in rococostijl, heeft de kerk van Anne een zeer centrale rol gespeeld in de geschiedenis van Augsburg en Beieren. Het was nauw betrokken bij de Dertigjarige Oorlog en bij bijna alle religieuze conflicten van de 17e eeuw. Protestanten werden twee keer door de autoriteiten uit de kerk verbannen, waardoor veel kerkgangers gedwongen werden hun gemeenten buiten voort te zetten. Nadat de regio stabieler was geworden, onderging het gebouw een uitgebreide renovatie en restyling. Tegenwoordig is het interieur een rijk exemplaar van barok- en rococostijlen en bevat het verschillende items van groot historisch belang.
Het gedetailleerde stucwerk aan het plafond en de wanden geven het interieur een uitgesproken middeleeuwse uitstraling. Een groot deel hiervan is gemaakt door Johann Georg Bergmüller en verbeeldt de Bergrede, de Kruisiging en de Dag des Oordeels. Er zijn een aantal andere grote schilderijen in het koor.
De twee vooraanstaande families van Augsburg, de Fuggers en de Goldschmieds, waren sterke financiers van de kerk. Verschillende belangrijke leden van deze families liggen begraven in de familiekapellen in de kerk. Beide kapellen, de Fuggerkappelle en Goldschmiedkapelle, hebben een dure inrichting en glas-in-loodwerk.

We lopen de kerk door en we komen een hele vriendelijke mevrouw tegen. Ze vraagt of wij uit Ausburg komen. Nee uit Nederland. Ze gaat gelijk een stuk vertellen over de kerk en dat ze hier in Ausburg elk jaar op 8 augustus feest vieren. Het Augsburg Hoog Vredes Festival wordt sinds 1650 jaarlijks op 8 augustus gevierd. Oorspronkelijk vierden de Augsburgse protestanten het einde van de herkatholieke maatregelen tijdens de Dertigjarige Oorlog, geïnitieerd in 1648 door de Vrede van Westfalen. Tegenwoordig is het Vredesfestival een feestdag die beperkt is tot het stadsgebied van Augsburg, wat betekent dat Augsburg de meeste feestdagen in Duitsland heeft. In 2018 werd het Vredesfestival door de Duitse UNESCO-commissie opgenomen in de landelijke lijst van immaterieel cultureel erfgoed. Ook verteld ze dat Martin Luther hier in de kerk is geweest.
Drie keer – op 12, 13 en 14 oktober 1518 – werd Maarten Luther in het nieuwe stadspaleis van Jakob Fugger ondervraagd door kardinaal Legaat Cajetan, die vanuit Rome was gereisd. Hij moest de monnik uit Wittenberg overhalen om zijn 95 stellingen, die vanaf 1517 waren verspreid, in te trekken. Maar Luther verzette zich. De Fuggerhäuser, St. Anna en de Lutherstiege en andere plaatsen in Augsburg herdenken de gebeurtenis 500 jaar geleden .

We lopen de kerk weer uit via de kloostertuin. Via het Martin Luther plein lopen we naar het Maximillian Museum.

Het Maximillian Museum bevat de belangrijkste historische tentoonstellingen in Augsburg. Het gebouw werd in 1855 gemaakt met als doel de geschiedenis, kunst en cultuur van de stad te vieren. Talrijke displays in het museum beschrijven de reis van Augsburg van de middeleeuwen tot de ontbinding van het Heilige Roomse Rijk in 1802. Het museum was tot voor kort het enige openbare museum. De meeste andere musea in de stad zijn eigendom van particulieren of stichtingen.
Na de oorlog onderging het museum meerdere renovaties en uitbreidingen. Het project werd uiteindelijk in 2006 afgerond. Een van de belangrijkste kenmerken van het ontwerp van het nieuwe gebouw was de met glas bedekte binnenplaats met de bronzen sculpturen van de drie belangrijkste fonteinen van Augsburg. De hoes beschermt het brons tegen weersinvloeden en vervuiling.
Een van de meest interessante tentoonstellingen in het museum is de modelkamer, die schaalmodellen bevat van bijna alle gebouwen, torens en watervoorzieningssystemen van Augsburg. De modellen werden gemaakt door de ingenieurs van de stad als onderdeel van hun studies voordat de eigenlijke gebouwen werden gebouwd. Oorspronkelijk bevonden deze modellen zich in het stadhuis van Augsburg. Ze werden tijdens de oorlog naar het museum verplaatst om ze te beschermen tegen schade, omdat het stadhuis vaak het doelwit was van bombardementen.

We zijn niet het museum in geweest, wel hebben we de binnenplaats bezocht. Rob moest even met het grote zwijn op de foto.

We lopen door naar Rathausplatz.
Rathausplatz is het hart van de oude stad Augsburg en blijft het middelpunt voor alle toeristen die naar de stad komen. Het plein was een drukke markt in de 13e eeuw en werd gewoonlijk Eiermarkt genoemd, wat in het Duits Eiermarkt betekent. In de loop der jaren vestigde de markt zich als het centrum van de stad. In de 17e eeuw was hier ook een populaire vismarkt gevestigd.
Rathausplatz is ongeveer een 80m groot plein en wordt begrensd door voornamelijk naoorlogse gebouwen, met uitzondering van de kenmerkende torens die je voor je kunt zien. Hoewel deze plaats verschillende belangrijke gebouwen uit de 19e eeuw had, werden de meeste ernstig beschadigd tijdens geallieerde bombardementen. De oude gebouwen die werden verwoest waren voornamelijk gebouwd door koning Ludwig I van Beieren. Aanvankelijk was het stadsbestuur van plan om de verwoeste structuren te vervangen door een bankgebouw. Verschillende groepen burgers voerden echter een campagne tegen het bouwproject om het uitzicht op het stadhuis te behouden. Dit leidde tot een burgerstemming waarin 97% van de inwoners van Augsburg tegen de bouw stemde. In februari 1962 liet het stadsbestuur het bankbouwproject vallen en ontwikkelde het gebied tot een openbaar plein.

We lopen naar de fontein op het plein.
De fontein in het midden van het plein is een van de drie beroemde monumenten van Augsburg. Deze op de Rathausplatz heet Augustusfontein, naar keizer Augustus. De fontein werd geïnstalleerd in 1594 en duurde zes jaar om te maken. De beeldhouwer, Hubert Gerard, gebruikte een combinatie van brons en marmer om het monument zijn kenmerkende uitstraling te geven.

Het beeld op de top toont keizer Augustus die zijn leger toespreekt. Hij wordt getoond met een krans die glorie, eer en vrede symboliseert. Op zijn kleding staan meerdere gravures die kracht, daadkracht en dapperheid symboliseren. De gravure aan de voeten van het beeld is het wapen van Augsburg. In de loop der jaren werden verschillende inscripties aan de fontein toegevoegd. Ze brengen hulde aan de belangrijke mensen die hebben bijgedragen aan het welzijn van de stad en beschrijven details van de restauratiewerkzaamheden aan de fontein sinds 1672.

Interessant is dat de metalen grill rond de fontein eigenlijk dertig jaar ouder is dan de fontein zelf. De grill werd gemaakt door de beroemde smid, Georg Scheff, in 1564. Terwijl de grill met succes de elementen van de natuur heeft doorstaan, begon het brons dat voor de fontein zelf werd gebruikt op verschillende plaatsen te corroderen. Veel van de huidige tentoongestelde figuren zijn replica's van de originelen. De originele voorwerpen zijn te zien in het Maximiliaanmuseum

Als we ons om draaien kijken we naar het stadhuis.

Het stadhuis van Augsburg, Augsburger Rathaus zoals het lokaal bekend staat, is het belangrijkste administratieve gebouw van de stad en een van de meest prominente voorbeelden van renaissance-architectuur. De huidige structuur werd gebouwd in 1615 ter vervanging van het vorige stadhuis uit de middeleeuwen. Dit oudere gebouw was aan het begin van de 17e eeuw aan reparatie toe, dus gaf het stadsbestuur architect Elias Holl de opdracht om toezicht te houden op de renovatie. De gemeente annuleerde later echter het renovatieproject ten gunste van een volledig nieuw Rathaus-gebouw. Holl schrapte daarom de eerdere plannen en herwerkte een nieuwe structuur in renaissancestijl voor het stadhuis. De nieuwe structuur nam negen jaar in beslag.
De beroemde uivormige koepels van het stadhuis werden aanvankelijk tegengewerkt door de raad, die een gebouw zonder torens wilde. Een paar jaar later overtuigden holls herhaalde verzoeken de gemeenteraad echter eindelijk om de toevoeging van de torens en koepels goed te keuren.
Na voltooiing had het stadhuis meer verdiepingen dan enig ander gebouw ter wereld. Dit was een grote prestatie voor de architecten van de stad en een grote doorbraak voor de Europese bouw.

De Gouden Zaal is de meest exquise van alle kamers in het stadhuis. Historici rekenen het unaniem tot een van de belangrijkste culturele monumenten van Duitsland. Goldener Sall, zoals het lokaal bekend staat, werd ontworpen door Johann Matthias Kager en werd voltooid in 1643. Het 14 meter hoge plafond is voorzien van ingewikkeld vakmanschap en gedetailleerde portretten. Het oorspronkelijke plafond van de Gouden Zaal werd tijdens de oorlog beschadigd. Het huidige werk werd gerepliceerd volgens historische gegevens in de jaren 1980.Momenteel
wordt de hal gebruikt voor recepties, culturele ceremonies en lokale concerten.

Helaas was de deur niet open van het stadhuis om binnen te gaan kijken.
De toren naast het stadhuis heeft ook een hele geschiedenis achter de rug.

Perlachturm werd voor het eerst gebouwd als een 30 meter hoge uitkijktoren in de 10e eeuw om de stad te beschermen tegen indringers en alarm te slaan in geval van branden. De eerste vijfhonderd jaar werd de toren vooral gebruikt als observatiepunt en werd de klok van de nabijgelegen kerk gebruikt om alarm te slaan. In 1348 kreeg de toren een eigen klok die alleen de baljuw van de stad mocht bedienen.
Naarmate de stad zich uitbreidde, werd de toren verhoogd tot 63 meter en later uitgerust met een klok. De toren zou kwartierlijks klokkenspel uitdelen voor het publiek.
Toen het stadsbestuur van plan was om het nabijgelegen stadhuis te renoveren, namen ze ook de renovatie van de toren op in het project. Naast het ontwerpen van het stadhuis was Elias Holl ook verantwoordelijk voor de verbouwing van de toren. Tijdens de verbouwing werd de hoogte van de toren verhoogd tot 70 meter en werd het uiterlijk aangepast aan de architectuur van het stadhuis. Holl ontwierp ook bijpassende uienkoepels voor het stadhuis en Perlachturm, om beide gebouwen een consistente uitstraling te geven die een symbool van Augsburg zou worden.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de toren door het Duitse leger gebruikt als luchtafweerpost. Hierdoor was de toren een belangrijk doelwit en leed daarom ernstige schade tijdens de oorlog. De eerste renovatieronde na de oorlog versterkte vooral de structuur. Het was later in de jaren 1980 dat de toren in zijn oorspronkelijke staat werd hersteld, samen met het stadhuis en andere belangrijke bezienswaardigheden van de stad.

Het uitkijkplatform op de top van de Perlach-toren biedt een prachtig uitzicht over de stad.
Elk jaar organiseert het stadsbestuur van Augsburg een torenloop bij de Perlachturm. Het evenement is populair in Duitsland en honderden deelnemers nemen elk jaar deel aan het evenement. De huidige records zijn 47,28 seconden voor mannen en 1:04,05 voor vrouwen, en zijn al bijna tien jaar niet meer verbroken.

We lopen door naar de Kathedraal van Ausburg.
Het land waarop de kathedraal van Augsburg is gebouwd, werd voor het eerst gebruikt voor een kerk in het jaar 882. Hoewel de site ook overblijfselen van een 4e-eeuws gebouw heeft, is het niet zeker of dit een kerk was. De huidige structuur werd gebouwd door bisschop Hendrik III in 1043 en duurde 22 jaar om te bouwen. De torens namen nog eens 10 jaar in beslag. In de loop der jaren zijn er vele toevoegingen en aanpassingen aan de kerk gedaan in verschillende contrasterende stijlen, waardoor het gebouw zijn unieke karakter heeft gekregen. Van buitenaf is het gebouw een mengeling van gotische en romaanse architectuur.

De ingang voor je als je de kathedraal nadert, is het zuidelijke portaal. Dit is een van de meest uitgebreide voorbeelden van gotisch ontwerp in het hele gebouw. Aan de andere kant is de toren ernaast typisch romaanse architectuur.
Als je de kathedraal binnenkomt, lijkt het interieur grotendeels eenvoudig te zijn. Tijdens de protestantse Reformatie werd het grootste deel van de zware kunstwerken verwijderd. Hoewel een deel ervan later werd teruggegeven, is de kathedraal binnen meestal eenvoudig gebleven in vergelijking met andere kerken in Beieren. De secties die wel zware decoraties hebben, werden in de 17e eeuw omgebouwd naar de barokke stijl. Later kwamen daar ook enkele neogotische stukken bij. Het oostelijk koor is daar een goed voorbeeld van. Onder de kunstwerken is het glas-in-lood misschien wel het meest aansprekende werk; vooral de lichtbeuk naar de kant waar we het gebouw binnenkwamen. Deze vijf ramen zijn in feite de oudste glas-in-loodmonsters in heel Duitsland. Historici denken dat deze deel uitmaakten van een grotere collectie die in de loop der jaren verloren is gegaan of is vernietigd.

Na de kathedraal vinden wij het goed en verlaten de rondleiding door de stad. We belanden in een Italiaans restaurant en hebben daar heerlijk geluncht. Daarna met de tram weer terug gegaan naar onze auto. De temperatuur was nog steeds hoog en we hebben heerlijk gezwommen in het meer. Deze hebben we op het korte stuk over gezwommen. Dit was voor Rob een hele uitdaging want hij is niet zo'n zwemmer.

Geschreven door VakantieRobSimone