Vandaag lopen we etappe 16 van Braamt naar Tolkamer ipv naar Millingen aan de Rijn. Vanuit Millingen is het OV bijna 2 uur en vanuit Tolkamer maar een uur. Dus geen pontje voor ons vandaag.

Vanuit Braamt lopen we richting het Bergherbos en begint het pad eerst licht te stijgen en eenmaal in het bos ga je behoorlijk omhoog tegen de flanken van de heuvels van het Bergherbos. Dit landschap is opgestuwd door enorme gletsjers in de ijstijden. Een flinke wandeling, stijgend en dalend door gevarieerd bos; mooie paden, soms oude smokkelwegen. Bij een grote zwerfkei gaan we rechtsaf richting de Hulzenberg. Na een flinke klim naar boven komen we uit bij de uitkijktoren. Eerst even uitrusten en een boterham eten en dan nemen we de 104 trappen van de uitkijktoren naar boven om van de uitzicht te genieten. We kunnen Emmerich en Hoch Elten zien in Duitsland en kijken we de andere kant terug naar Nederland waar we gelopen hebben. Als we naar beneden zijn gelopen, maken we nog een praatje met mede wandelaars en daarna dalen we het brede bospad af. We lopen een stukje door een open terrein en dit moeten we volgen tot een geasfalteerde weg. Deze weg voert ons naar de rijksgrens en via de brug/viaduct lopen we Duitsland in. Via een karrespoor gaan we weer een bos in. We moeten wederom klimmen en dalen en we lopen voor ons gevoel echt op smokkelpaden. Als we het bos uit lopen komen we uit bij Hoch Elten en lopen langs de mooie Sint Vituskerk. We lopen een klein stukje door het dorp en gaan dan weer het bos in. Als we bij een muurtje komen moeten we een scherpe bocht naar links en gaan een steil pad af tot dat we op de weg komen. We moeten een tunneltje onder door en dan linksaf naar Spijk.
Vlak voor Spijk zien we het uutblaoshuukske. Een mooie tuin en hier zijn we gaan lunchen. Genietend van de bijen en de vlinders gaan we na 20 minuten verder.
Als we de tuin uit lopen komen we 2 wandelaars tegen. Het is jongen met het syndroom van Down met zijn moeder. Ze lopen met ons op en we horen hun verhaal over het wandelen op het Pieterpad. Als ik Stan zoals de jongen heet vraagt wat hij voor werk doet, krijgen we zijn hele levensloop te horen. Had ik mijn mond maar gehouden.
We lopen met zijn vieren Spijk uit en via de Dijktrap gaan we de dijk op naar Tolkamer.
We lopen langs de Rijn en de steenfabriek Tolkamer binnen. We nemen afscheid van Stan en zijn moeder en gaan de bus opzoeken. We moeten even doorlopen, want de bus kan elk moment komen.
We stappen om 14.30 in de bus en rijden naar het Station in Zevenaar. Daar moeten we 10 minuten wachten op de trein naar Doetinchem. Om 15.30 stappen we onze auto weer in en voelen dat onze voeten en benen stijf zijn geworden van de reis.

Geschreven door VakantieRobSimone