Vandaag om 8:00 uur voor de eerste etappe op weg, en dat is direct de meeste kilometers. Om de drukte van het vakantieweekend voor te zijn vandaag in totaal bijna 600 kilometer naar Hochstadt, tussen Heidelberg en Karlsruhe in. Na via Venlo de grens met Duitsland te zijn gepasseerd hebben we een eerste koffiestop in Duren. Het oorspronkelijke plan was om daarna de lunch te gebruiken in het altijd gezellige Ahrweiler. Maar helaas heeft het woeste water dat onmogelijk gemaakt. Dus maar bij de nabij gelegen Laacher See gestopt en onze broodjes genuttigd.
De Abdij van Maria Laach ligt ten zuidwesten van de Laacher See. De abdijkerk geldt als een van de belangrijkste bouwwerken in Staufische stijl. De plaatsnaam Laach dankt zijn naam aan het vulkanische meer. De abdij werd oorspronkelijk Abdij Laach genoemd tot omstreeks 1862 de jezuïeten er de naam "Maria" aan hebben toegevoegd. Even naar het meer en langs de abdij een ommetje gelopen en daarna weer door.

We nemen nu een stuk geen snelweg, maar gaan via Cochem langs de Moezel en dan verder via de Hunsruckhohe. Voor een middagstop vinden we een leuk plekje in het Simmertal. Ook hier weer even lekker de benen strekken.
Daarna door naar Bad Kreuznach, waarna we voor het laatste stuk de autobahn weer nemen naar Landau. Vandaar is het nog 5 km naar Aparthotel Oleanderhof, waar we even na 4 uur arriveren. Het hotel ligt midden in het kleine dorp Hochstadt. Na de verborgen ingang te hebben gevonden vinden we op de binnenplaats de gastvrouwen. De sleutel van kamer 5 wordt uit de kluis gepakt en we worden naar de kamer verwezen. Een redelijke kamer welke bijzonder schoon is. We missen de shampoo en zeep welke we nog wel even vragen bij de dames.

Na een korte rustpauze gaan we even gaan kijken bij uitzichtspunt Kapel Kleine Kalmit, nabij Landau aan de südliche weinstrasse. Het is nog wel even klimmen, maar die stappen kunnen we na een autodag goed gebruiken. Daarna naar Landau voor het eten.
We zoeken een leuk terras en daar wordt Bert beetgepakt door een verdekt opgestelde wesp. Au! Even later vinden we een lekker Grieks diner in de openlucht bij Restaurant Poseidon. We houden het niet helemaal droog, zoals de hele dag regelmatig een stevige bui had tussen de zonnige perioden, maar de parasols hielden ons droog.

Geschreven door Trubeno