Goedenavond

Vandaag begon het rustig met een uitstap naar de Maha Tower en Dataran Lang. De toren zelf heb ik niet bezocht; ik had geen plannen om naar binnen te gaan. Gewoon wat foto's schieten, iets drinken en dan door naar Dataran Lang.

Hier wat leuke details:

Het standbeeld: Het middelpunt van Dataran Lang is een gigantische roodbruine adelaar (zo'n 12 meter hoog) die lijkt weg te vliegen. De adelaar is superbelangrijk, want het woord "Langkawi" komt deels van het Maleise woord helang (adelaar). De adelaar is dus echt het symbool van het eiland.

Locatie: Dataran Lang ligt aan het water in Kuah Town, op maar een paar minuten lopen van Kuah Jetty. Als je met de ferry aankomt, kun je er gemakkelijk even naartoe wandelen.

Ook hier wat foto's gemaakt. Op de terugweg naar de scooter kwam ik voorbij een kleine waterplas, ik zou het geen meer noemen en daar zag ik enkele otters zwemmen. De ene had net zijn visjes gevangen, en de anderen probeerden het af te pakken. Wat een lawaai kunnen die maken, zeg!

Nog eventjes rondgedwaald en dan op de scooter richting de tour die ik had geboekt. Voorbeeldig als ik ben, kwam ik ruim op tijd aan. Ik liet mijn boeking zien en kreeg een sticker opgeplakt. Na even wachten vertrokken we om 14u met een man of twintig de mangroven in.

Onze eerste stop was de Bat Cave. Daar moest je 2 ringgit betalen voor toegang en 1 ringgit extra als je een zaklamp wilde huren. Gelukkig had ik mijn eigen kleine zaklamp mee, klein, maar ze schijnt ver! 😄

Bij de ingang hing al een bord dat waarschuwde voor apen en meldde dat ze niet verantwoordelijk waren voor kwetsuren of zelfs de dood. 😳 Laat maar komen, ik schijn ze het licht uit de ogen met mijn zaklamp!

Eenmaal binnen was het meteen prijs: ik stootte als eerste mijn hoofd. Soms moet je jezelf echt klein maken. Met mijn lampje verlichtte ik bijna de hele grot; de vleermuizen vielen bijna van hun sokkel. 😄 Na tien minuutjes stonden we alweer buiten en gingen we verder met de boot.

Onze gids/kapitein gaf onderweg geregeld uitleg. Iets verderop, tussen de mangroven, zagen we een aap. Zodra ze een boot horen, denken ze aan voedsel. De slimste van de groep, ik denk een Indiër of iemand uit die streek — gooide een brikje fruitsap naar de aap. De gids kon daar niet mee lachen, en terecht. Wat mij betreft had hij hem aan de oever mogen afzetten om zijn brikje zelf te gaan halen. De aap kreeg het doosje overigens makkelijk open. Wedden dat hij morgen diarree heeft?

Na een stukje varen kwamen we bij de arenden. Er zaten er best veel. Vroeger (en misschien nu nog) voerden ze die dieren. Zodra de arenden een boot horen, weten ze dat er eten aankomt. Ze doken naar het water en pikten de brokken eruit. Prachtige beesten! Terwijl wij links allemaal foto’s maakten, gooide de gids rechts voedsel in het water, waardoor ineens al die arenden daar zaten. Er moeten er wel een stuk of twintig zijn geweest. Mooi om te zien.

Onze laatste stop was een viskwekerij. We zagen de kweekbakken en je kon er zelfs je eigen visje uitkiezen en laten klaarmaken. Er zaten ook roggen en een kogelvis, zo eentje die zichzelf opblaast als hij zich bedreigd voelt, een beetje de terrorist onder de vissen. 😄

Een van die mannen haalde die kogelvis boven, prutste er wat aan, en voor ik het wist was hij vier keer zo groot. Daarna zette hij hem terug in het water en even later had hij weer zijn normale formaat.

We bleven daar ongeveer twintig minuten en keerden daarna terug naar de wal. De tour duurde twee uur, wat eigenlijk perfect was.

Daarna nog een maaltijd genomen en dan verder... Al kijkend naar de lucht besloot ik maar terug te keren naar mijn kamer. Ze zouden me geen twee keer liggen hebben! Onderweg nog snel drank ingeslagen, maar ik was nauwelijks binnen of de regen barstte los. En hoe! Het regent hier nu al meer dan drie uur non-stop. Gelukkig zitten we in het droge seizoen... Ik zou niet willen weten hoe het er anders aan toe gaat.

Het onweert en bliksemt, en het water valt echt met bakken uit de lucht. Mijn buurvrouw met haar lange horens (zie foto) zal nog verzuipen. Morgen staat waarschijnlijk heel het rijstveld onder water. Het is erger dan gisteren. Hopelijk haalt de regen me vannacht niet uit mijn slaap, want het klettert hier stevig op het dak.

O ja, nog iets om op te biechten van gisteren: ik heb niet alleen geslapen. Terwijl ik mijn blog aan het schrijven was, kroop er een gekko langs de muur. Even schrikken natuurlijk, wij zijn dat niet gewend. Eigenlijk moet ik blij zijn, want ze eten muggen. Maar als je gaat slapen en je hoort die pootjes over het behangpapier, dat geeft toch een vreemd gevoel. Gelukkig was ze verdwenen tegen de ochtend, zonder een berichtje achter te laten. 😅

Morgen is het mijn laatste dag op Langkawi en die wordt rustig. In de voormiddag nog even met de scooter wat inkopen doen; om 13u komen ze de scooter ophalen. Daarna ga ik nog wat plannen maken voor Bangkok. ’s Avonds zal ik wel ergens een hapje eten, het zal stappen worden naar het eerste restaurantje.

Voor zaterdag (mijn verjaardag) heb ik al iets zot gedaan: ik heb een boeking bij één van de bekendste buffetten in Bangkok, het Copper Beyond Buffet. Kreeft, wagyu, Australisch lam... Jammer dat er een tijdslimiet van twee uur is. De prijs is 52€, niet goedkoop voor hier, maar ach, ik trek het mij niet aan. Als ik vetgemest ben, zoek ik nog een massagesalon op. Ik ga het niet aan mijn hart laten komen dat ik alleen vier. Vanaf nu eet ik alvast wat minder zodat er tegen zaterdag veel ruimte is. 😉

Tijd om hier af te sluiten. Slaapwel voor straks en tot morgen!

Geschreven door TheBaldadventurer