Goeieavond.

Na het ontbijt deze morgen zocht ik een songthaew op. Dit zijn van die rode busjes die van punt A naar punt B rijden. Je springt er op en af wanneer je wil en de prijs is in Chiang Mai 30 baht per rit. Maar om naar verdere gebieden te gaan moet je meer betalen. Songthaew staat trouwens voor 2 rijen zitplaatsen. Het is een overdekte pickup met, inderdaad 2 rijen zitplaatsen. De bejaarde man vroeg eerst 200 baht en 5 seconden later was hij al gezakt naar 150 zonder iets te vragen. De songthaew voor mij alleen richting startplaats van mijn trail. Yo go hiking vroeg hij me nog. Een klein half uurtje later was ik ter plaatse en ik kon beginnen aan de trail. Ik had die op Komoot gevonden en gedownload zodat ik geen schrik moest hebben moest ik zonder connectie vallen. De eerste km bestond uit de Mindfulness Hill die dan zal overgaan tot de Monk's trail. De paden waren redelijk wandelbaar maar er zaten wel pittige klimmetjes in. Tot aan Wat Pha Lat viel het allemaal wel mee maar ik dacht dit toen nog niet, het ergste moest nog komen. Het was niet altijd gemakkelijk de gps te volgen want in een dicht bebost gebied is de coördinatie niet altijd juist. Ik was een paar keer van mijn route maar ik zag dat ik iets verder weer juist zou lopen. We bleven vol goeie moed de klim verder zetten en mijn t shirt was al snel doornat en het zweet liep langs alle kant van mijn lijf, we gaan eventjes een trailke doen. Er was wel nog wat volk op pad en ik kon een groep met een gids bij op korte afstand houden. Dit was een beetje mijn redding toen we plots een bord zagen. Opgelet voor de honden, neem een stok mee. Wij moesten links afslaan net voor waar de honden waren en ik hoorde de gids nog zeggen, iedereen stil dat de honden ons niet horen maar zijn woorden waren nog niet koud en daar waren ze. Een stuk of 6 blaffende honden kwam op ons afgestormd maar de gids wist er wel raad mee. Hij maakte zich breed en begon te brullen terwijl zijn groep links de afslag nam. Hij deed teken naar mij van ga ook maar. Ik had niet geweten wat ik had gedaan moest ik daar alleen hebben gestaan. Hun tempo kon ik niet meer volgen maar ik was zo goed als boven, boven op Doi Suthep, de bekendste tempel van Chiang Mai. Amai, nu eventjes rust nemen en iets drinken. Meer dan anderhalf uur voor een 4km ploeteren naar boven. Ik denk dat hier de Monk's trail stopt maar toen had ik dit nog niet door. Volgens Komoot liep de route via een andere weg terug naar beneden en ik moest nog 8 km gaan. Het dubbele terug naar beneden. Ik zette moedig verder maar had ik het geweten... De eerste 4 km kwam ik niemand tegen. Moest over bomen klimmen, onder bomen duiken de begroeiing was veel dichter. Dit was duidelijk, hier kwam geen kat voorbij... maar wel 3 grote honden type stafford kwam naar boven. Die keken zo vanop een afstand naar mij en ik was al blij dat ze hun tanden niet lieten zien. Ik sprak ze op een zachte toon aan en zij zetten hun weg verder naar boven. Hadden die beesten mij aangevallen, ik had niet geweten hoe ik daar uit zou zijn gekomen. Het duurde 4 km vooraleer ik terug een teken van beschaving zag. Ik heb die 4 km vervloekt en mezelf vervloekt dat ik die route had genomen maar als die op komoot staat zou je toch denken dat dit allemaal toegestane routes zijn maar deze 4 km bleken dit niet te zijn. Ik kwam aan bij mijn 2e waterval en daar stond een bord dat je niet verder naar boven mocht, ja ik kwam wel van daar, maar was al blij terug andere mensen tegen het blijf te lopen. Ik liep terug verder op terug wandelbare paden en zelfs terug op de openbare weg tot plots een pickup truck naast mij kwam rijden en vroeg of ik niet mee wou. Dit moet je mij geen 2 keer vragen. Ik had ondertussen 10km op de teller en moest nog een eind tot mijn startplaats en dan was ik daar nog maar. Ik moest dan ook terug naar de stad. Ik de laadbak in van de pickup en daar zaten al hun 2 kinderen, 2 jongens tussen de 8 en 10 jaar. Vader zat aan het stuur en moeder zat ernaast. Die kinderen hadden de tijd van hun leven, samen met een ouwe Belg in de pickup. Blijkbaar zaten we in een nationaal park want hij stopte aan het informatiepunt, waar hij zich eerst had moeten laten registreren en liet van alle 4 hun passpoort zien. Ik zag die dame van de balie zo naar mij kijken en de man zei iets wat ik totaal niet kon begrijpen. Het zal wel iets geweest zijn van, ik heb die ergens van straat geplukt. Na een tijdje stopte de pickup en vroeg of ik er hier uit moest of dat ik naar de stad wou, ga jij naar de stad vroeg ik. Ja zei hij. Moet je aan de square zijn vroeg ik hem? Ja zei hij terug. Oh als het mogelijk is om mij daar af te zetten, tis mij eender waar. Ik trek dan wel verder mijn plan. Oké zei je man en we reden verder. Mooi in het midden van de square zette hij mij af. Ik dankte hem en gaf die 2 kleine mannen wat zakgeld. Iedereen tevreden. Dit is Thaise gastvrijheid. Ik moest ongeveer nog 2 km stappen naar mijn kamer en kwam voorbij het plaatsje waar ik die lekkere khoa soi had gegeten, dit komt goed uit en mijn stappen gingen alweer wat vlugger. Had ik eventjes pech, sold out en de poort dicht. oh dju, dan maar naar de kamer een lange douche gaan nemen want het was een lastige trip geweest. Ik had 10.5 km gedaan waarvan 880 hoogtemeters en 700 meters daling. Mijn knieën en enkels doen pijn van het dalen. Ik ben een paar keer uitgegleden, oh mensen ik heb mij vervloekt maar kijk, we zijn alweer een avontuur rijker maar voor hetzelfde geld loopt het minder goed af. Als je ooit van plan bent deze trail te doen. Oke tot Doi Suthep en dan terug via dezelfde weg of met een songthaew terug naar beneden. Nu hadden mijn voeten wel een massage nodig en op 2.1km van hier is het salon waar we altijd gaan als we in Chiang Mai zijn. Ik komt er aan en vraag een voetmassage van 1u. Oké zei de lady boy, je mag komen om 18u30. Maar dit is nog 2u30? Ja alles is volgeboekt. Tja dan eerst iets eten want dit was al van het ontbijt geleden en deze keer was het een noedelsoep. Ik moest nu wel nog 2u zien vol te maken en ik had niet veel zin meer om nog veel te wandelen, het was op. Ik heb toch nog een toertje gedaan en zat het laatste uurtje buiten op het pleintje te wachten tot het mijn beurt was en het was zalig, dit hadden mijn voetjes nodig. Nog 2 km terug naar de kamer en de dag afsluiten.
Morgen een dagje zipline, tussen 9u en 9u30 komen ze mij ophalen.
Voor de volgende (waarschijnlijk) spannende verhalen, lezen we elkaar morgen.
slaapwel voor straks, ik zal als een blok in slaap vallen.
En aan mijn Thaise vriend met de pickup, mega veel dank.

Geschreven door TheBaldadventurer