Goedenavond

Vanmorgen ben ik op pad gegaan om ergens te ontbijten. Voor een noedelgerechtje met scampi betaalde ik 5,90 ringgit (ongeveer €1,20) en voor mijn drankje ook 5,90 ringgit. In totaal dus 11,80 ringgit (€2,40) voor eten en drinken. Moet wel toegeven: qua prijs-kwaliteitverhouding… ik heb hier al véél beter gegeten. Op Google kreeg het nochtans een goede score, maar voor mij haalt het net een 3 op 5, en dan ben ik nog gul.

Daarna wandelde ik verder, langs de St. George's Anglican Church, maar kon helaas niet binnen door werkzaamheden. Ik vervolgde mijn weg naar de tempel van de Goddess of Mercy. Dat dit een 4,5 op Google krijgt uit meer dan 2000 reviews? Geen idee waarom. Smaken verschillen duidelijk, maar het deed me niet veel.

Mijn route bracht me verder langs het stadhuis, waar je nog duidelijk de Britse invloeden ziet in de architectuur. Daarna liep ik een stukje langs de zee en hield halt bij de Pinang Peranakan Mansion.

🏛️ Wat is het precies?
De Pinang Peranakan Mansion is een museum gewijd aan de Peranakan cultuur — een unieke mengeling van Chinese en Maleise tradities die ontstond toen Chinese immigranten zich in Zuidoost-Azië vestigden en trouwden met lokale vrouwen.

🎨 Architectuur en interieur
Het gebouw is in 19e-eeuwse Straits Eclectic-stijl gebouwd — een mix van oosterse en westerse bouwstijlen.

De inrichting bevat meer dan 1000 antieke stukken: porselein, meubilair, kleding, sieraden, bruidssuites en familiekamers.

Het houtsnijwerk is prachtig, en je vindt er tegels uit Stoke-on-Trent (Engeland) en gietijzeren balkons uit Glasgow (Schotland). Alles werd met veel zorg en oog voor detail gerestaureerd.

👘 Wat kun je er zien/doen?
Je kan binnenkijken in de woonkamers, eetkamers, keukens en privékamers van een rijke Peranakan-familie.
Er zijn ook speciale tentoonstellingen over bruiloftstradities, religieuze gebruiken en traditionele kleding.

Bij de inkomprijs van 25 ringgit (€5,10) krijg je bovendien een rondleiding van 45 minuten inbegrepen.

Heel mooi wat er allemaal te zien is, en de uitleg van de gids maakte het helemaal af. Ik heb er zeker een twee uur rondgelopen.

Na deze culturele verrijking trok ik naar een noedelrestaurant waar ze de pasta zelf maken. Aan de muur hingen bordjes van Michelin, maar ja… wat zegt dat nog? Voor €2,50 kreeg ik een bord lekkere noedels met BBQ pork en wonton.

Daarna was het tijd voor mijn eerste massage hier. Op Google zocht ik een plek met goede reviews uit. Na een korte wandeling stond ik aan de deur… maar het bordje "Full" hing er. Alles bezet dus. Terug naar het hotel dan maar, even rusten.

Later die namiddag ging ik nog eens terug, en deze keer had ik geluk: er was plek! Een bodymassage van 90 minuten voor net geen €20 — daar kan ik mee leven.

Het was een stevige Thaise dame die met haar handen, armen én ellebogen stevig aan de slag ging. Af en toe wat pijnlijk, maar ze vroeg wel geregeld: "Okay, mister?"
90 minuten later stapte ik tevreden naar buiten.

Na een wandeling en een drankje besloot ik nog iets kleins te eten. Ik stopte bij mijn favoriete plekje, waar ik nu al drie keer ben gaan eten — ze herkennen me daar al.

Voor €4,35 kreeg ik een pasta met zeevruchten en een glaasje water erbij. Serieus, je moet gek zijn om hier zelf te koken.

Dan vond ik het welletjes. Met een kapot gesnoten neus wandelde ik naar mijn kamer. Het was intussen al 20u en het begon weer te regenen.

Ik pen dit verslag nog snel neer en kijk wat ik morgen kan doen.

Slaapwel voor straks, en tot morgen.

Oh ja, dit wil ik jullie ook nog meegeven.
Vanmorgen kwam ik twee Indiërs tegen — mannen met zo’n tulband op hun hoofd, ik schat een jaar of 30. Ze zeiden vriendelijk goedendag, waarop ik ook goeiemorgen terug zei.
Plots vroeg de ene of hij met mij op de foto mocht. Hij zette zijn zonnebril op, maakte het bekende hoorngebaar met zijn hand en vroeg of ik dat ook wilde doen, terwijl zijn vriend de foto nam.

Gekke wereld toch.

Geschreven door TheBaldadventurer